با اجرای : تقی صیاد مصطفی – مریم مرادی

با اجرای : محمد گلستانجو – الیه رحمانی

با اجرای : محمد گلستانجو – الیه رحمانی

آیا میدانید : ۳۰ مورد قوانین حقوق بشر وجود دارد . این موارد اساسی ترین حقوق انسانی شما هستند و متعلق به شماست.

ماده ۱۴ اعلامیه جهانی حقوق بشر , حق پناهندگی را مد نظر قرار میدهد و اینگونه عنوان میکند که هر کس حق دارد در مقابل شکنجه, آزار و تعقیب , در کشورهای دیگر  پناه گزیند

و اما در قسمت  دوم این ماده, حق پناهندگی  محدود شده است به رفتارهای که مغایر با اصول و مقاصد ملل متحد باشد, که نمیتوان  از این حق استفاده کرد.

ادامه‌ی مطلب

اعلامیه تعهد درباره ایدز و ویروس آن (مجمع عمومی ملل متحد اجلاس ویژه درباره ایدز و ویروس آن ٢٠٠١ ژوئن ٢۵-٢٧

پیشگفتار

برای این که امیدی به موفقیت در مبارزه علیه ایدز و ویروس آن وجود داشته باشد، مردم جهان باید دریک ائتلاف بزرگ جهانی دست به دست هم بدهند. اعلامیه تعهد درباره ایدز و ویروس آن نقطه اوج فرایندی یک ساله از آگاهی، درگیری و بسیج است.امیدواری بزرگ من این است که این اعلامیه نشانه ظهور واکنشی به این بیماری مرگبار- از طرف دولتها، سازمانهای چند جانبه، بخش خصوصی و جامعه مدنی – باشد که به زودی بتواند به مقیاس خود این اپیدمی برابری کند.

تا امروز ایدز و ویروس آن حدود ٣۶ میلیون نفر را آلوده کرده و جان ٢٢ میلیون نفر را گرفته است.جامعه بین المللی با تصویب این اعلامیه در اجلاس ویژه مجمع عممومی ملل متحد، که از ٢۵ تا ٢٧ژوئن ٢٠٠١ تشکیل شد، هدفهای مشترکی را برای کاهش گسترش ایدز و ویروس آن و کاهش تاثیر آن تعیین کرد.

اگر چه این اعلامیه دستور کار گسترده ای را تعیین کرده، اولویت های ما باید روشن باشد:

– اول، اطمینان حاصل کنیم که مردم – مخصوصاً جوانان – بدانند که برای اجتناب از آلودگی چه باید بکنند؛

– دوم، شاید غم انگیزترین شکل انتقال ویروس ایدز یعنی انتقال از مادر به کودک را متوقف کنیم؛

– سوم، امکان درمان همه افراد آلوده به ویروس ایدز را فراهم سازیم؛

– چهارم، جستجو برای یافتن واکسن و همچنین درمان قطعی ایدز را مضاعف کنیم؛ و

– پنجم، ازهمه کسانی که ایدز زندگی آنان را نابود کرده، مخصوصاً بیش از ١٣ میلیون یتیم، مراقبت به  عمل آوریم.

نبرد علیه ایدز بدون منابع لازم به پیروزی نخواهد رسید. ما هر سال برای همه جنبه های این مبارزه درکشورهای کم درآمد و دارای درآمد متوسط به بسیج هفت تا ده میلیارد دلار نیاز داریم. بخشی از این مبلغ در خود این کشورها به دست خواهد آمد. در آفریقا رهبران در حال حاضر سرگرم برخورد با این چالش هستند و دولتهای آفریقایی وعده داده اند بودجه های بهداشتی خود را به میزان قابل توجهی افزایش دهند.این قابل ستایش است اما کافی نیست.

کشورهای آفریقایی و دیگر کشورهای در حال توسعه برای تامین نیازهای مردم خود به کمکهای اساسی نیاز خواهند داشت. به این دلیل است که مجمع عمومی در این اعلامیه تعهد با تاسیس ” صندوق جهانی بهداشت و ایدز”، که حالا همه طرفین توافق دارند که باید تا پایان امسال فعال شود، موافقت کرد. تاکنون دولتها، بنیادها، محافل تجاری و شهروندان خصوصی بیش از یک میلیارد دلار به این صندوق کمک کرده یا وعده پرداخت آن را کرده اند. این شروعی بسیار خوب است، اما کمکهای خیلی بیشتر لازم است. بنابراین از دولتها، جامعه مدنی، بخش خصوصی، بنیادها و افراد تقاضا می کنم به هر شکلی که می توانند به مبارزه علیه ایدز کمک کنند.

در جنگ با ایدز و ویروس آن چیزی به نام ما و آنان، کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه، ثروتمند یا فقیر مجود ندارد، فقط یک دشمن مشترک است که هیچ مرزی نمی شناسد و همه مردم را تهدید میکند. اما همه بایدبه خاطر داشته باشیم در حالی ایدز و ویروس آن فقیر و غنی را مبتلا می سازد، فقیران در برابر آن به مراتب آسیب پذیرتر و پس از ابتلا، برای مبارزه با آن به شدت ناتوان ترند. رهبری وتعهدی که در این اعلامیه ابراز شده به هزاران نفر از امدادگران بهداشتی، معلمان و رهبران جوامع که در فقیرترین قسمت های جهان با این بیماری مبارزه می کنند، و به میلیونها نفری که از عوارض آن رنج می برند نیرو و امید تازه خواهد داد. آنان حالا خواهند دانست که جهان سر انجام برای بسج اراده – ودادن تعهد برای تامین منابع – به منظور پیروزی در این جنگ برای تمامی بشریت دست به کار شده است.

کوفی عنان دبیر کل سازمان ملل متحداعلامیه :تعهد درباره ایدز و ویروس آن بحران جهانی – اقدام جهانی

-۱ما سران و نمایندگان کشورها و دولتها که از ٢۵ تا ٢٧ ژوئن ٢٠٠١ برای شرکت در بیست و ششمین اجلاس ویژه مجمع عمومی که مطابق با قطعنامه ١٣/۵۵ مورخ سوم نوامبر ٢٠٠٠ ،به عنوان امری اضطراری، برای مرور و بررسی تمامی جنبه های مشکل بیماری ایدز و ویروس آن، وهمچنین تضمین تعهدی جهانی برای افزایش هماهنگی و تشدید تلاشهای ملی، منطقه ای و بین المللی برای مبارزه با آن به شیوه ای فراگیر در سازمان ملل متحد تشکیل شد، گرد آمدیم؛

٢ -با نگرانی شدید از این که اپیدمی جهانی ایدز و ویروس آن، با توجه به مقیاس وتاثیر ویرانگری که دارد یک مورد اضطراری جهانی و یکی از وحشتناک ترین چالشها را در برابر زندگی و حیثیت انسان، و همچنین در برابر برخورداری موثر از حقوق بشر، تشکیل می دهد، که رشد اجتماعی و اقتصادی را در سراسر جهان تضعیف می کند و بر تمامی سطوح جامعه – ملی، اجتماعی، خانوادگی و فردی –تاثیر می گذارد؛

٣ -با توجه و نگرانی شدید از این موضوع که تا پایان سال ٢٠٠٠ ،تعداد ١/٣۶میلیون نفر در سراسر جهان مبتلا به ایدز یا آلوده به ویروس آن بودند که از این تعداد ٩٠ درصد در کشورهای در حال توسعه و ٧۵ درصد در منطقه جنوب صحرای آفریقا زندگی می کنند؛

۴ -با توجه و نگرانی شدید از این امر که همه افراد، فقیر و غنی، بدون تمایز از نظر سن، جنسیت یا نژاد تحت تاثیر اپیدمی و ویروس آن قرار دارند، و توجه بیشتر به این نکته که مردم در کشورهای در حال توسعه بیشتر تحت تاثیر آن هستند، و زنان،نوجوانان و کودکان، به ویژه دختران، آسیب پذیرتر هستند؛

۵ -همچنین با نگرانی از این که شیوع مداوم بیماری ایدز و ویروس آن مانعی جدی در راه تحقق هدفهای توسعه جهانی که ما در اجلاس سران هزاره ملل متحد تصویب کردیم، تشکیل می دهد؛

۶ -با یادآوری و تایید مجدد تعهدات پیشین خود درباره ایدز و ویروس آن:

‐اعلامیه هزاره ملل متحد در ٨ سپتامبر ٢٠٠٠؛

‐اعلامیه سیاسی و اقدامات و ابتکارهای بیشتر برای اجرای تعهدات مربوط به توسعه اجتماعی در اجلاس جهانی سران، در اول زوئیه ٢٠٠٠،

‐اعلامیه سیاسی ٣ و اقدام و ابتکارهای بیشتر به منظور اجرای اعلامیه و خط مشی برای اقدام پکن، در ١٠ ژوئن ٢٠٠٠،

‐اقدامات اساسی برای اجرای بیشتر برنامه اقدام کنفرانس بین المللی جمعیت و توسعه در ٢ ژوئیه ١٩٩٩،

‐فراخوان منطقه ای برای اقدام در مبارزه با ایدز و ویروس آن در آسیا و اقیانوس آرام، در ٢۵ آوریل ٢٠٠١،

‐اعلامیه و چارچوب برای اقدام ” ابوجا ” به منظور مبارزه با اپیدمی ایدز و ویروس آن، سل و دیگر بیماریهای عفونی مربوطه در آفریقا، در ٢٧ آوریل ٢٠٠١؛

‐اعلامیه دهمین اجلاس سران کشورهای آیبرو- امریکن، در ١٨ نوامبر ٢٠٠٠؛

‐مشارکت پان- کاریبین علیه بیماری ایدز و ویروس آن، در ١۴ فوریه ٢٠٠١؛

‐برنامه اقدام اتحادیه اروپا: اقدام تسریع شده درباره اپیدمی ایدز و ویروس آن، مالاریا و سل در زمینه کاهش فقر، در ١۴ مه ٢٠٠١؛

‐اعلامیه دریای بالتیک درباره جلوگیری از ایدز و ویروس آن، در ۴ مه ٢٠٠١؛

‐اعلامیه آسیای مرکزی درباره ایدز و ویروس آن، در ١٨ مه ٢٠٠١؛

٧ -با اعتقاد برضرورت نشان دادن یک واکنش فوری، هماهنگ شده و مستمر به اپیدمی ایدز و ویروس آن، که بر تجارب و درسهای آموخته شده طی ٢٠ سال گذشته متکی باشد؛

٨ -با نگرانی شدید و توجه به این که آفریقا، به ویژه منطقه جنوب صحرای آفریقا، در حال حاضر آلوده ترین منطقه به ایدز و ویروس آن است، و در آنجا شیوع این اپیدمی یک حالت اضطراری به شمار می آید که توسعه و عمران، انسجام اجتماعی،ثبات سیاسی، امنیت غذایی و طول عمر را تهدید و بار اقتصادی نابود کننده ای را تحمیل می کند، و اوضاع بحرانی این قاره انجام اقدام فوری و استثنائی در سطح ملی، منطقه ای و بین المللی را ضروری می سازد؛

-۹با استقبال از تعهدات سران کشورها یا دولت های آفریقایی در اجلاس ویژه ابوجا در آوریل ٢٠٠١ ،به ویژه تعهد آنان به تعیین هدف اختصاص حداقل ١۵ درصد بودجه های ملی سالانه خود به بهبود بخش بهداشت برای کمک به برخورد با اپیدمی ایدز و ویروس آن؛ و با شناخت این امر که اقدام برای نیل به این هدف، به وسیله کشورهایی که منابع شان محدود است، نیازمند به کمک روز افزون بین المللی خواهد بود؛

١٠ -همچنین با شناسایی این که مناطق دیگر به شدت آلوده هستند و با تهدیدهای مشابه مواجه اند، به ویژه منطقه کارائیب، با دومین نسبت آلودگی به ویروس ایدز پس از جنوب صحرای آفریقا، منطقه آسیا-اقیانوس آرام، که ۵/٧ میلیون نفر از مردم آن درحال حاضر مبتلا به ایدز یا حامل ویروس آن هستند، منطقه امریکای لاتین با ۵/١میلیون فرد مبتلا به ایدز و آلوده به ویروس آن و منطقه اروپای شرقی و مرکزی با نسبت های آلودگی به سرعت در حال افزایش، و این که اگر هیچ اقدام ویژه ای به عمل نیاید امکان بالقوه افزایش سریع اپیدمی ایدز و تاثیر آن در سراسر جهان وجود دارد؛

١١ -با شناسایی این که فقر، توسعه نیافتگی و بی سوادی از جمله عوامل مساعدت کننده اصلی به شیوع ایدز و ویروس آن هستند، و با توجه و نگرانی شدید از این که ایدز و ویروس آن در حال تشدید فقر بوده و در حال حاضر مانع و یا باعث معکوس شدن روند توسعه در بسیاری از کشورهاست و بنابراین باید با آن به شیوه ای یکپارچه برخورد شود؛

١٢ -با توجه به این که مناقشات مسلحانه و بلایای طبیعی نیز شیوع این اپیدمی را تشدید می کنند؛

١٣ -با توجه بیشتر به این امر که رسوایی، سکوت، تبعیض و انکار، و همچنین فقدان رازداری و اطمینان، تلاش های مربوط به پیشگیری، مراقبت و مدارا را تضعیف و تاثیر این اپیدمی را بر افراد، خانواده ها، جوامع و ملت ها بیشتر می کند و به آنها نیز باید رسیدگی شود؛

-۱۴با تاکید بر این که برابری جنسیتی و توانمند سازی زنان عناصر اساسی در کاهش آسیب پذیری زنان و دختران در برابر ایدز و ویروس آن هستند؛

١۵ -با شناخت این امر که دسترسی به دارو در زمینه اپیدمی هایی مانند ایدز و ویروس آن یکی از عناصر اساسی برای نیل تدریجی به تحقق همگان در مورد بر خورداری از بالاترین سطوح قابل دسترسی بهداشت جسمی و فکری است؛

١۶ -با شناخت این که تحقق کامل حقوق بشر و آزادیهای اساسی برای همه یک عنصر ضروری در یک واکنش جهانی به اپیدمی ایدز و ویروس آن، از جمله در حوزه های پیشگیری، مراقبت، پشتیبانی و مداوا است، و این که از آسیب پذیری در برابر ایدز و ویروس آن می کاهد و از رسوایی و بدنامی و تبعیض های مربوطه علیه کسانی که مبتلا به ایدز و ویروس آن یا در معرض خطر آن هستند، جلوگیری می کند؛

١٧ -با اذعان به این که پیشگیری از آلودگی به ویروس ایدز باید نقطه اتکا هر واکنش ملی، منطقه ای و بین المللی به این اپیدمی باشد، و این که پیشگیری، مراقبت، حمایت و مداوا برای افراد مبتلا و تحت تاثیر ایدز و ویروس آن عناصر متقابلا تقویت کننده یک واکنش موثر هستند و باید در یک دیدگاه فراگیر در مورد مبارزه با این اپیدمی تلفیق شوند؛

١٨ -با شناسایی ضرورت دستیابی به هدفهای پیشگیرانه که در اعلامیه حاضر به

منظور متوقف کردن گسترش این اپیدمی تعیین شده، و با اذعان به این که همه کشورها باید به تاکید در مورد جلوگیری موثر و گسترده، از جمله تلاشها برای افزایش آگاهی از طریق آموزش، تغذیه، خدمات مربوط به مراقبت های بهداشتی و اطلاعات ادامه دهند؛

١٩ -با شناخت این امر که مراقبت ، پشتیبانی و مدارا می تواند به پیشگیری موثر از طریق پذیرش فزاینده مشاوره و آزمون داوطلبانه و محرمانه، و با حفظ تماس نزدیک افراد مبتلا به ایدز و آلوده به ویروس آن و گروه های آسیب پذیر با نظام های مراقبت بهداشتی و ایجاد تسهیلات در زمینه دسترسی آنان به اطلاعات، مشاوره و تدارکات پیشگیرانه کند؛

٢٠ -با تاکید بر اهمیت نقش مهم فرهنگ، خانواده، عوامل قومی و مذهبی در پیشگیری از این اپیدمی و در مداوا، مراقبت و پشتیبانی، به حساب آوردن ویژگی های هر کشور و همچنین احترام گذاشتن به تمامی حقوق بشر و آزادی های بنیادی؛

٢١ -با توجه و نگرانی نسبت به این امر که بعضی از عوامل اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، مالی و حقوقی منفی در زمینه تلاشها برای افزایش آگاهی، آموزش، پیشگیری، مراقبت، درمان و پشتیبانی مانع ایجاد می کنند؛

٢٢ -با توجه به اهمیت ایجاد و تقویت منابع انسانی و زیر ساختارهای اجتماعی و بهداشت ملی به عنوان انگیزه هایی برای ارائه موثر خدمات مربوط به پیشگیری، درمان، مراقبت و پشتیبانی؛

٢٣ -با اذعان به این که خط مشی های موثر پیشگیری، مراقبت و درمان نیاز به تغییرات رفتاری و دسترسی بیشتر و بدون تبعیض از جمله به واکسن ها، کاندوم ها، میکروب کش ها، روان کننده ها (Lubricants ، (وسایل تزریق استریل، داروها، از جمله درمان ضد ریتروویروس، تشخیصی و فن آوری های مربوطه، و همچنین تحقیق و توسعه روزافزون خواهند داشت؛

٢۴ -همچنین با قبول این که قیمت، در دسترس بودن و ارزانی داروها و فن آوری های مربوطه عوامل مهمی هستند که همه جنبه های آنها باید مورد بررسی و رسیدگی قرار گیرد و این که لازم است از قیمت این داروها و فن آوری ها با همکاری نزدیک با بخش خصوصی و شرکت های دارویی کاسته شود؛

٢۵ -با اذعان به این که فقدان داروهای ارزان و فقدان ساختارهای تدارک و عرضه عملی و نظام های بهداشتی همچنان مانع نشان دادن واکنش موثر به ایدز و ویروس آن در بسیاری از کشورها، به خصوص برای فقیرترین افراد است، و با فراخوان تلاشها برای عرضه داروها به قیمت های پایین برای نیازمندان؛

٢۶ -با استقبال از تلاش های کشورها برای ترویج نوآوری و ایجاد صنایع داخلی منطبق با قانون بین المللی به منظور افزایش دسترسی به داروها برای محافظت از سلامت مردم خود و با توجه به این که لازم است تاثیر قراردادهای تجارت بین المللی بر دسترسی به داروهای اساسی یا تولید داخلی آنها و بر ساخت داروهای جدید بیشتر ارزیابی شود.

٢٧ -با استقبال از پیشرفت حاصله در بعضی از کشورها در زمینه مهار اپیدمی ایدز، به ویژه از طریق : تعهد و رهبری سیاسی قوی در بالاترین سطوح، از جمله رهبری اجتماع؛ استفاده موثر از منابع موجود و داروهای سنتی؛ خط مشی های پیشگیری، مراقبت، پشتیبانی و مداوای موفقیت آمیز، ابتکارهای اطلاعاتی و آموزشی؛ کار کردن مشارکتی با جوامع، جامعه مدنی، افراد درگیر با ایدز و ویروس آن و گروه های آسیب پذیر؛ و ترویج و حمایت فعالانه از حقوق؛ و اذعان به اهمیت سهیم شدن و افزودن تجربه های دسته جمعی و گوناگون، از طریق همکاری منطقه ای و بین المللی از جمله شمال- جنوب، جنوب- شمال، و همکاری سه جانبه؛

٢٨ -با اذعان به این که منابع اختصاص داده شده به مبارزه به اپیدمی ایدز در سطوح ملی و بین المللی با ابعاد و اهمیت این مساله متناسب و برابر نیست؛

٢٩ -با پذیرفتن اهمیت بنیادی تقویت توانایی های ملی، منطقه ای و زیر منطقه ای برای برخورد و مبارزه موثر با ایدز و ویروس آن و این که انجام این اقدام به منابع مالی، فنی و انسانی مداوم و فراوان از طریق همکاری و اقدام ملی شدید و همکاری روزافزون منطقه ای، زیر مطقه ای و بین المللی نیاز خواهد داشت؛

٣٠ -با شناخت این که مشکلات ناشی از بدهی خارجی و بهره آن توانایی بسیاری از کشورهای در حال توسعه، و همچنین کشورهای دارای اقتصاد در حال گذار را برای سرمایه گذاری در مبارزه علیه ایدز و ویروس آن به شدت محدود کرده؛

٣١ -با تایید نقش اساسی ایفا شده توسط خانواده در پیشگیری، مراقبت، پشتیبانی و مداوای افراد درگیر یا مبتلا به ایدز و آلوده به ویروس آن، با به خاطر داشتن این امر که در نظام های متفاوت فرهنگی، اجتماعی و سیاسی اشکال گوناگون خانواده وجود دارد؛

۳۲٫با تایید این که در ماورای نقش اساسی ایفا شده به وسیله جوامع، مشارکت های نیرومند در میان دولتها، نظام ملل متحد، سازمان های بین دولتی، افرادی که با ایدزو ویروس آن زندگی می کنند و گروه های آسیب پذیر، موسسات پزشکی، علمی آموزشی، سازمان های غیر دولتی، بخش بازرگانی، از جمله شرکت های دارویی ژنریک و تحقیقاتی، اتحادیه های صنفی، رسانه ها، نمایندگان پارلمان ها، نهادها،سازمان های اجتماعی، سازمان های مذهبی و رهبران سنتی دارای اهمیت هستند؛

٣٣ -با اذعان به نقش ویژه و مساعدت مهم افرادی که با ایدز و ویروس آن زندگی می کنند، جوانان و عوامل جامعه مدنی در برخورد با مساله ایدز و ویروس آن درهمه جنبه های آن، و شناسایی این امر که درگیری و مشارکت کامل آنان در طراحی، برنامه ریزی، اجرا و ارزیابی برنامه ها برای نشان دادن واکنش های موثر به اپیدمی ایدز و ویروس آن حیاتی است؛

٣۴ -با اذعان بیشتر بر تلاش های سازمان های انسان دوستانه بین المللی از جمله داوطلبان فدراسیون بین المللی صلیب سرخ و جوامع هلال احمر که با این اپیدمی در آلوده ترین نواحی سراسر جهان مبارزه می کنند؛

٣۵ -با ستایش از نقش رهبری و هماهنگ کنندگی در برنامه هیات نظام ملل متحد درباره ایدز و ویروس آن (UNAIDS (در زمینه خط مشی، هماهنگی و تشریک مساعی در مورد ایدز و ویروس آن؛ و با توجه به تایید آن در چارچوب خط مشی جهانی ” درباره ایدز و ویروس آن در دسامبر ٢٠٠٠ ،که می توانست، به عنوان طرحی مناسب، به کشورهای عضو و عوامل مربوطه جامعه مدنی در ایجاد خط مشی های مبارزه با ایدز و ویروس آن، با در نظر گرفتن محیط و شرایط خاص اپیدمی ایدز در قسمت های مختلف جهان، کمک کند؛

٣۶ -تعهد خود را برای برخورد با بحران ایدز و ویروس آن با انجام اقداماتی به شرح زیر، با توجه به شرایط و موقعیت های گوناگون در مناطق و کشورهای مختلف در سراسر جهان رسماً اعلام می کنیم؛

رهبری

برای نشان دادن واکنش موثر به اپیدمی ایدز، رهبری نیرومند در تمامی سطوح جامعه ضروری است رهبری دولتها در مبارزه با ایدز و ویروس آن ضروری است و تلاش های آنها باید با مشارکت کامل و فعالانه جامعه مدنی، محافل و جوامع بازرگانی بخش خصوصی تکمیل شود رهبری شامل تعهد شخصی و انجام اقدامات عینی و مشخص است.

در سطح ملی

٣٧ -تا سال ٢٠٠٣ ،تهیه و اجرای خط مشی های ملی چند بخشی و تامین بودجه برنامه ها برای مبارزه با ایدز و ویروس آن که با اپیدمی به صورت صریح و مستقیم برخورد کند؛ مقابله با رسوایی و بدنامی، سکوت و انکار و نادیده گرفتن آن؛ رسیدگی به ابعاد اپیدمی ایدز بر اساس جنسیت و سن؛ حذف تبعیض و محروم سازی؛ جلب مشارکت جامعه مدنی و بخش بازرگانی و مشارکت کامل افرادی که با ایدز و ویروس آن زندگی می کنند، افراد گروههای آسیب پذیر و کسانی که بیشتر در معرض خطر قرار دارند، به ویژه زنان و جوانان؛ جذب منابع تا حد ممکن از بودجه های ملی بدون محروم شدن از منابع دیگر، از جمله مساعدت و همکاری بین المللی؛ ترویج و حمایت کامل از کلیه جنبه های حقوق بشر و آزادی های بنیادی، از جمله حق برخورداری از بالاترین معیار قابل حصول بهداشت جسمی و روحی؛ ادغام و تلفیق یک دیدگاه جنسیتی؛ رسیدگی به خطر، آسیب پذیری، پیشگیری، مراقبت، مداوا و پشتیبانی و کاهش تاثیر اپیدمی؛ و تقویت توانایی نظام بهداشتی، آموزشی و حقوقی را تضمین کنیم؛

٣٨ -تا سال ٢٠٠٣ ،اولویت های مربوط به پیشگیری، مراقبت، مداوا و پشتیبانی و کاهش تاثیر ایدز و ویروس آن را در برنامه ریزی اصلی توسعه، از جمله در خط مشی های مربوط به ریشه کن کردن فقر، برنامه های اختصاص بودجه ملی و توسعه در سطح بخش تلفیق کنیم؛

در سطح منطقه ای و زیر منطقه ای

٣٩ -از سازمان ها و شرکای منطقه ای بخواهیم فعالانه در برخورد با بحران شرکت کنند و از آنها در انجام این کار پشتیبانی کنیم؛ همکاری و هماهنگی منطقه ای، زیر منطقه ای و بین منطقه ای را بیشتر کنیم، و خط مشی ها و واکنش های منطقه ای در حمایت از تلاش های گسترده در سطح کشور ایجاد نمائیم؛

۴٠ -از کلیه ابتکارهای منطقه ای و زیر منطقه ای درباره ایدز و ویروس آن از جمله مشارکت بین المللی علیه ایدز در آفریقا (IPAA (و اجماع و برنامه اقدام آفریقایی مجمع توسعه آفریقایی- کمیسیون منطقه ای آفریقا: رهبری برای غلبه بر ایدز و ویروس آن؛ اعلامیه و چارچوب اقدام برای مبارزه با ایدز و ویروس آن، سل و دیگر بیماری های عفونی و وابسته در آفریقا؛ مشارکت CARICOM Caribean‐Pan علیه ایدز و ویروس آن؛ فراخوان منطقه ای اسکاپ برای اقدام به منظور مبارزه با ایدز و ویروس آن در آسیا و اقیانوس آرام، ابتکار و برنامه اقدام دریای بالتیک؛ گروه همکاری فنی افقی در مورد ایدز و ویروس آن در امریکای لاتین و کارائیب؛ و برنامه اقدام اتحادیه اروپا: اقدام سریع درباره ایدز و ویروس آن، مالاریا و سل در زمینه کاهش فقر، پشتیبانی به عمل آوریم؛

۴١ -ایجاد نگرش ها و برنامه های منطقه ای برای برخورد با ایدز و ویروس آن را تشویق کنیم؛

۴٢ -از سازمان های محلی و ملی برای گسترش و تقویت مشارکت ها، ائتلاف ها و شبکه های منطقه ای تشوق و پشتیبانی کنیم؛

۴٣ -شورای اقتصادی و اجتماعی ملل متحد را تشویق کنیم از کمیسیون های منطقه ای، در چارچوب ماموریت ها و منابع خاص آنها، بخواهد از تلاش های ملی در مناطق مربوط به آنها در مبارزه با ایدز و ویروس آن پشتیبانی کنند؛ در سطح جهانی

۴۴ -از اقدام و هماهنگی بیشتر به وسیله تمامی سازمان های مربوطه نظام ملل متحد، از جمله مشارکت کامل آنها در تهیه و اجرای یک برنامه استراتژیک ملل متحد برای درمان و مبارزه با ایدز و ویروس ان که مرتبا به روز شده باشد، براساس اصول موجود در اعلامیه حاضر پشتیبانی کنیم؛

۴۵ -از همکاری بیشتر بین سازمان های مربوطه نظام ملل متحد و سازمان های بین اللملی که با ایدز و ویروس آن مبارزه می کنند پشتیبانی به عمل آوریم؛

۴۶ -از همکاری بیشتر و ایجاد مشارکت های نوآورانه بین بخش های عمومی و خصوصی، و تا سال ٢٠٠٣ ،از ایجاد و تقویت ساز و کارهایی که شرکای جامعه مدنی و بخش خصوصی و افرادی را که با ایدز و ویروس آن زندگی می کنند و گروه های آسیب پذیر را در مبارزه علیه ایدز و ویروس آن درگیر کند، تشویق به عمل آوریم؛

پیشگیری:پیشگیری باید اساس واکنش ما باشد

۴٧ -تا سال ٢٠٠٣ ،هدف های ملی مدت دار تعیین کنیم تا به این هدف پیشگیری جهانی که در حد بین المللی در مورد آن توافق شده برسیم که تا سال ٢٠٠۵ از شیوع ویروس ایدز بین مردان و زنان جوان ١۵ تا ٢۴ ساله درآلوده ترین کشورها تا ٢۵ درصد و در کل جهان تا سال ٢٠١٠ به میزان ٢۵ درصد کم، و تلاش ها برای دستیابی به این هدف ها را تشدید کنیم و همچنین با نگرش ها و افکار کلیشه ای و متحجر مربوط به جنسیت، و نابرابری های جنسی در رابطه با ایدز و ویروس آن مبارزه و مشارکت فعالانه مردان و پسران را تشویق کنیم؛

۴٨ -تا سال ٢٠٠٣ ،هدف های پیشگیری ملی را تعیین، عوامل منجر به شیوع اپیدمی ایدز و افزایش دهنده آسیب پذیری مردم را شناسایی و بررسی کنیم تا موارد اشاعه ویروس ایدز برای گروه های قابل شناسایی، در داخل محیط های محلی خاص، که در حال حاضر نسبت آلودگی به ویروس ایدز در آنها زیاد یا در حال افزایش است، یا اطلاعات بهداشت عمومی موجود نشان می دهد در معرض بیشترین خطر آلودگی های تازه قرار دارند، کاهش یابد.

۴٩ -تا سال ٢٠٠۵ ،واکنش به ایدز و ویروس آن در دنیای کار با تدوین و اجرای برنامه های پیشگیری و مراقبت در بخش های کار عمومی، خصوصی و غیر رسمی تقویت کنیم، و به منظور تامین محیط کار حمایتی برای کسانی که با ایدز و ویروس آن زندگی می کنند، اقداماتی انجام دهیم.

۵٠ -تا سال ٢٠٠۵ ،خط مشی های ملی، منطقه ای و بین المللی را که دسترسی به برنامه های پیشگیری از ایدز و ویروس آن را برای مهاجران و کارگران غیر ثابت آسان می کنند، از جمله تامین اطلاعات درباره خدمات اجتماعی و بهداشتی تدوین و اجرای آنها را آغاز کنیم؛

۵١ -تا سال ٢٠٠٣ ،اقدامات احتیاطی همگانی در محیط های مراقبت بهداشتی به عمل آوریم تا از انتقال ویروس ایدز جلوگیری شود؛

۵٢ -تا سال ٢٠٠۵ ،تضمین کنیم: که طیفی گسترده از برنامه های پیشگیری که شرایط، اصول اخلاقی و ارزش های فرهنگی محلی را مورد توجه قرار دهند، در همه کشورها، به ویژه در آلوده ترین آنها، شامل اطلاعات، آموزش و ارتباطات، به زبان هایی که برای جوامع قابل درک تر باشند و فرهنگ ها را محترم بشمارند، به منظور کاهش رفتار خطرپذیر و تشویق رفتار جنسی مسئولانه، از جمله خویشتنداری و وفاداری، در دسترس همگان قرار داده شود؛ دسترسی به وسایل ضروری، شامل کاندوم های خاص زنان و مردان و سرنگ های بهداشتی بیشتر شود؛ به منظور کمتر کردن ضرر استفاده از مواد مخدر برای معتادان تلاش به عمل آید؛ دسترسی به مشاوره و آزمون داوطلبانه و محرمانه بیشتر شود؛ ذخایر خون سالم شود؛ و بیماری های جنسی مسری به موقع و به طرز موثری مداوا شوند؛

۵٣ -تا سال ٢٠٠۵ ،اطمینان حاصل کنیم که حداقل ٩٠ درصد، و تا سال ٢٠١٠ حداقل ٩۵ درصد زنان و مردان جوان ١۵ تا ٢۴ ساله به اطلاعات، آموزش، شامل همسالان و آموزش خاص جوانان راجع به ویروس ایدز، و خدمات لازم برای ایجاد        مهارت های زیستی لازم به منظور کاهش آسیب پذیری آنان در برابر آلودگی به ویروس ایدز، در مشارکت کامل با جوانان، والدین، خانواده ها، مربیان و ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی، دسترسی داشته باشند.

۵۴ -تا سال ٢٠٠۵ ،نسبت نوزادان آلوده به ویروس ایدز را تا ٢٠ درصد، و تا ۵٠ درصد تا سال ٢٠١٠ ،با حصول اطمینان از این که ٨٠ درصد زنان حامله ای که به مراقبت های پیش از زایمان دسترسی دارند، از خدمات اطلاعاتیف مشاوره ای و دیگر خدمات مربوط به پیشگیری از ابتلا به ویروس ایدز که برای آنان قابل دسترسی استف برخورد دارند، کاهش دهیم، تامین دسترسی به درمان موثر را برای زنان و کودکان آلوده به ویروس ایدز را افزایش دهیم تا از انتقال ویروس ایدز از مادر به کودک و همچنین از طریق انجام اقدامات موثر برای زنان آلوده به ویروس ایدز، شامل مشاوره و آزمون داوطلبانه و محرمانه ، دسترسی به مداوا، مخصوصا درمان ضد ریتروویروسی” و هر جا که مناسب باشد، جایگزین های شیر مادر و تامین مراقبت مداوم، کاسته شود؛ مراقبت، پشتیبانی و درمان مراقبت، پشتیبانی و درمان عناصر بنیادی یک واکنش موثر هستند

۵۵ -تا سال ٢٠٠۵ ،اطمینان حاصل کنیم که خط مشی های ملی، تحت حمایت خط مشی ها و تدابیر منطقه ای و بین المللی، با همکاری نزدیک جامعه بین المللی، شامل دولتها و سازمان های مربوطه بین دولتی، و همچنین جامعه مدنی و بخش بازرگانی، برای تقویت نظام های مراقبت بهداشتی و برخورد با عوامل موثر بر تهیه داروهای مربوط به مداوای ویروس ایدز، شامل از جمله داروهای “ضد ریتروویروسی” ارزانی و قیمت گذاری، از جمله قیمت گذاری متفاوت، و توانایی فنی و نظام مراقبت بهداشتی تدوین شود. همچنین، به شیوه ای اضطراری هر تلاشی برای تامین تدریجی و مداوم بالاترین استاندارد قابل دسترسی درمان ایدز و ویروس آن، از جمله پیشگیری و مداوای عفونت های ناشی از ایدز، و استفاده موثر از درمان “ضد ریتروویروسی” دارای کنترل کیفی به شیوه ای دقیق و نظارت شده برای انسجام و تاثیر بیشتر و کاهش خطر ایجاد مقاومت به عمل آوریم؛ و در تقویت سیاست ها و روش های داروسازی، از جمله سیاست ها و روش های مربوط به داروهای ژنریک و شیوه های مربوط به مالکیت معنوی، به منظور ترویج بیشتر نوآوری و ایجاد صنایع داخلی متناسب با قوانین بین المللی به طور سازنده همکاری کنیم؛

۵۶ -تا سال ٢٠٠۵ ،در اجرای خط مشی های مراقبت فراگیر برای : تقویت مراقبت متکی بر جامعه و خانواده، از جمله مراقبت توسط بخش غیر رسمی، و نظام های مراقبت بهداشتی برای تامین و نظارت بر درمان افرادی که با ایدز و ویروس آن زندگی می کنند، از جمله کودکان مبتلا، و برای پشتیبانی از افراد، خانوارها، خانواده ها و جوامع تحت تاثیر ایدز و ویروس آن رشد کرده و پیشرفت چشمگیر داشته باشیم؛ و توانایی و شرایط کاری پرسنل مراقبت بهداشتی، و کارایی نظام های عرضه، طرح های تامین مالی و ساز و کارهای ارجاعی لازم برای تامین دسترسی به داروهای ارزان، از جمله داروهای ضد “ریتروویروسی”، تشخیصی و فن آوری های مربوطه، و همچنین معاینه پزشکی کیفی، مراقبت روانشناختی و تسکین دهنده را بهتر کنیم؛

۵٧ -تا سال ٢٠٠٣ ،اطمینان حاصل کنیم که خط مشی های ملی به منظور تامین مراقبت روانشناختی برای افراد، خانواده ها و جوامع تحت تاثیر ایدز و ویروس آن تهیه و تدوین شود؛

ایدز و ویروس آن و حقوق بشر

تحقق حقوق بشر و آزادی های بنیادی برای همه به منظور کاهش آسیب پذیری به ایدز و ویروس آن ضروری است احترام به حقوق کسانی که با ایدز و ویروس آن زندگی می کنند یکواکنش موثر را ایجاب می کند.

۵٨ -تا سال ٢٠٠٣ ،قوانین، مقررات و ضوابط مناسب دیگر برای حذف کلیه شکل های تبعیض علیه کسانی که با ایدز و ویروس آن زندگی می کنند و اعضای گروه های آسیب پذیر و تضمین برخورداری کامل آنان از تمامی حقوق بشر و آزادی های بنیادی، به ویژه تضمین برخورداری آنان، از جمله به آموزش، کار، اشتغال، مراقبت های بهداشتی، خدمات بهداشتی و اجتماعی، پیشگیری، پشتیبانی و مداوا، اطلاعات و پشتیبانی قانون را وضع و تصویب، تقویت یا اجرا کنیم و در همان حال به حریم زندگی خصوصی و محفوظ نگهداشتن اسرار آنان احترام بگذاریم؛ و خط مشی ها و تدابیری برای مبارزه با بدنامی و محرومیت ناشی از ایدز تهیه و تدوین کنیم؛

۵٩ -تا سال ٢٠٠۵ ،با به یاد داشتن محیط و ویژگی اپیدمی ایدز و این که زنان و دختران در سراسر جهان بیش از مردان تحت تاثیر ایدز و ویروس آن قرار دارند، خط مشی های ملی را که به پیشرفت زنان و برخورداری کامل آنان از تمامی حقوق بشر کمک می کند تدوین و اجرای آنها را تسریع کنیم؛ مسئولیت مشترک مردان و زنان را توانمند سازیم تا بر مسائل مربوط به جنسیت خود کنترل دلشته و آزادانه و مسئولانه درباره آنها تصمیم بگیرند تا توانایی آنان برای دفاع از خود در برابر آلودگی به ویروس ایدز افزایش یابد؛

-۶۰تا سال ٢٠٠۵ ،به منظور افزایش توانایی های زنان و دختران نوجوان برای محافظت از خود از خطر آلودگی به ویروس ایدز، در درجه اول، از طریق مراقبت بهداشتی و خدمات بهداشتی، از جمله رعایت بهداشت باروری و جنسی، و از طریق آموزش پیشگیری که برابری جنسی را در چارچوبی فرهنگی و حساس به جنسیت ترویج کند، اقداماتی به عمل آوریم؛

۶١ -تا سال ٢٠٠۵ ،تهیه و تدوین و اجرای سریع خط مشی های ملی برای توانمند سازی زنان، ترویج و پشتیبانی از برخورداری کامل زنان از تمامی حقوق بشر و کاهش آسب پذیری آنان در برابر ایدز و ویروس آن از طریق حذف همه اشکال تبعیض، و همچنین تمامی اشکال خشونت علیه زنان و دختران، از جمله شیوه های زیانبار سنتی و مرسوم، سوء استفاده، تجاوز جنسی و اشکال دیگر خشونت جنسی، کتک زدن و قاچاق زنان و دختران را تضمین کنیم؛

کاهش آسیب پذیری

در نشان دادن واکنش باید به آسیب پذیرها اولویت داده شود توانمند سازی زنان برای کاهش آسیب پذیری انان ضروری است

۶٢ -تا سال ٢٠٠٣ ،به منظور تکمیل برنامه های پیشگیری که توجه خود را بر فعالیت هایی معطوف می کنند که افراد را در خطر آلودگی به ویروس ایدز قرار می دهد، مانند رفتار جنسی نا مطمئن و اعتیاد تزریقی، در تمام کشورها خط مشی ها، سیاستها و برنامه هایی مناسب داشته باشیم که آن عواملی را که افراد را مخصوصاً در برابر آلودگی به ویروس ایدز آسیب پذیر می کنند، از جمله توسعه نیافتگی، ناامنی اقتصادی، فقر، عدم توانمند سازی زنان، فقدان آموزش، محرومیت اجتماعی، بیسوادی، تبعیض، فقدان اطلاعات و یا وسایلی برای محافظت از خود، و همه انواع بهره کشی جنسی از زنان، دختران و پسران، از جمله برای دلایل تجاری شناسایی و شروع به توجه به آنها بکنیم. چنین خط مشی ها، سیاستها و برنامه هایی باید به بعد جنسی اپیدمی ایدز توجه کرده، اقدامی را که برای رسیدگی و رفع آسیب پذیری انجام خواهد شد، مشخص سازد و هدف هایی را برای دستیابی تعیین کند.

۶٣ -تا سال ٢٠٠٣ ،خط مشی ها، سیاستها و برنامه هایی تدوین و یا تقویت کنیم که اهمیت خانواده را در کاهش آسیب پذیری، از جمله در آموزش و هدایت کودکان و در نظر گرفتن عوامل فرهنگی، مذهبی و اخلاقی، برای کاهش آسیب پذیری کودکان و جوانان با تضمین دسترسی دختران و پسران به آموزش ابتدایی و متوسطه، از جمله آموزش مسائل مربوط به ایدز و ویروس آن به نوجوانان به رسمیت بشناسد؛ ایجاد محیط های امن و مطمئن را مخصوصاً برای دختران جوان تضمین کنیم؛ اطلاعات خوب و مناسب جوانان و خدمات مشاوره ای و آموزش بهداشت جنسی را افزایش دهیم؛ برنامه های بهداشت جنسی و باروری را تقویت کنیم؛ و خانواده ها و جوانان را تا حد ممکن در برنامه ریزی، اجرا و ارزیابی برنامه های مراقبت و پیشگیری از ایدز و ویروس آن شرکت دهیم؛

۶۴ -تا سال ٢٠٠٣ ،خط مشی ها، سیاستها و برنامه های ملی را با حمایت ابتکارهای منطقه ای و بین المللی به طور مناسب، از طریق دیدگاهی مشارکتی، برای کمک و حمایت از بهداشت آن گروه های قابل شناسایی که در حال حاضر احتمال آلودگی آنان به ویروس ایدز زیاد یا در حال افزایش است یا گروه هایی که اطلاعات بهداشت عمومی نشان می دهد بیشتر در معرض خطر قرار دارند و در برابر آلوده شدن آسیب پذیرترند، آنگونه که عواملی مانند سابقه محلی اپیدمی، فقر، شیوه های روابط جنسی، روش های استعمال مواد مخدر، معاش، موقعیت نهادی، تحرکات جمعیتی و ساختارهای اجتماعی گسیخته شده، اجباری یا به طریق دیگر، نشان می دهد، تهیه یا تقویت کنیم؛

کودکانی که بر اثر ایدز و ویروس آن یتیم و آسیب پذیر شده اند

کودکانی که بر اثر ایدز و ویروس آن یتیم شده اند و تحت تاثیر آن قرار دارند نیازمند کمک ویژه هستند

۶۵ -سیاستها و خط مشی های ملی برای ایجاد و تقویت توانایی های دولتی، خانوادگی و اجتماعی به منظور تامین محیطی حمایتی برای یتیمان و دختران و پسران آلوده و تحت تاثیر ایدز و ویروس آن، از جمله با ارائه مشاوره و پشتیبانی روانشناختی مناسب، تضمین ثبت نام آنان در مدرسه و دسترسی به پناهگاه، تغذیه و بهداشت خوب و خدمات اجتماعی مناسب بر مبنایی برابر با کودکان دیگر تا سال ٢٠٠٣ تهیه و تا٢٠٠۵ اجرا کنیم؛ و از یتیمان و کودکان آسب پذیر در برابر تمامی اشکال سوء   استفاده، خشونت، بهره کشی، تبعیض، قاچاق و محرومیت از ارث محافظت کنیم؛

۶۶ -برخورداری بدون تبعیض، کامل و برابر از تمامی حقوق بشر را برای کودکانی که بر اثر ایدز و ویروس آن یتیم و آسیب پذیر شده اند، از طریق اجرای یک سیاست فعالانه و مشهود جلوگیری از بدنامی آنان تضمین کنیم؛

۶٧ -از جامعه بین المللی، به ویژه کشورهای کمک کننده، جامعه مدنی، و همچنین بخش خصوصی بخواهیم به منظور پشتیبانی از اجرای برنامه ها برای کودکانی که براثر ایدز و ویروس آن یتیم یا آسیب پذیر شده اند برنامه های ملی را در مناطق آلوده و در کشورهایی که در معرض خطر شدید آلودگی قرار دارند به نحو موثری تکمیل کنند و کمک های ویژه به منطقه جنوب صحرای آفریقا اختصاص دهند؛

کاهش تاثیر اجتماعی و اقتصادی

توجه به مسایل مربوط به ایدز و ویروس آن معادل سرمایه گذاری در توسعه پایداراست

۶٨ -تا سال ٢٠٠٣ ،تاثیر اقتصادی و اجتماعی اپیدمی ایدز و ویروس آن را ارزیابی و برای پرداختن به تاثیر آن بر سطوح فردی، خانوادگی، اجتماعی و ملی خط مشی های چند بخشی تهیه کنیم؛ خط مشی های ملی فقر زدایی را برای برخورد با تاثیر ایدز و ویروس آن بر درآمد خانواده، معشیت و دسترسی به خدمات اجتماعی اساسی، با توجه خاص به افراد، خانواده ها و جوامعی که به شدت تحت تاثیر این اپیدمی قرار گرفته اند، تهیه و اجرای آنها را سرعت بخشیم؛ تاثیر اجتماعی و اقتصادی ایدز و ویروس آن را در تمامی سطوح اجتماع به ویژه روی زنان و سالخوردگان، به خصوص در نقش آنان به عنوان مراقبت کننده، و در خانواده های تحت تاثیر ایدز و ویروس آن، بررسی و به نیازهای ویژه آنان رسیدگی کنیم؛ و سیاست های توسعه اجتماعی و اقتصادی، شامل سیاست های حمایت اجتماعی برای بررسی تاثیر ایدز و ویروس آن بر رشد اقتصادی، تامین خدمات اقتصادی اساسی، قدرت تولید و بهره وری کارگر، درآمدهای دولت، و فشارهای موجب بروز کاهش منابع عمومی را تعدیل و تنظیم کنیم.

۶٩ -تا سال ٢٠٠٣ ،با مشاوره با نمایندگان کارفرمایان و کارگران و با در نظر گرفتن رهنمودهای تثبیت شده بین المللی درباره ایدز و ویروس آن در محل کار، یک چارچوب سیاسی و حقوقی ملی تهیه کنیم که از حقوق و حیثیت افرادی که با ایدز و ویروس آن زندگی می کنند و تحت تاثیر آنها قرار دارند و کسانی که در معرض حداکثر خطر ایدز و ویروس آن هستند، در محل کار محافظت به عمل آورد؛

تحقیق و پیشرفت

با توجه به اینکه هنوز راه درمان ایدز و ویروس آن پیدا نشده، انجام تحقیق و نیل به پیشرفت بیشتر حیاتی است

٧٠ -سرمایه گذاری برای ساختن واکسن ویروس ایدز را افزایش دهیم و بر سرعت تحقیقات در این مورد بیفزاییم و در همان حال توانایی تحقیقات ملی، به ویژه در کشورهای در حال توسعه، و مخصوصاً برای آلودگی های ویروسی رایج در مناطق به شدت آلوده، به وجود آوریم؛ علاوه بر این، از افزایش سرمایه گذاری ملی و بین المللی در تحقیقات مربوط به ایدز و ویروس آن، از جمله بیومدیکال، اعمال جراحی، تحقیقات اجتماعی، فرهنگی و رفتاری و در پزشکی سنتی برای بهبود شیوه های پیشگیری و درمانی پشتیبانی و تشویق کنیم؛ سرعت دسترسی به فن آوری های پیشگیری، مراقبت و مداوا و نگهداری و پرستاری از مبتلایان به ایدز و ویروس آن (و عفونت ها و عوارض وابسته به آن و بیماریهای مقاربتی) از جمله شیوه های کنترل زنانه و میکروب کش ها، و مخصوصاً واکسن های مناسب، مطمئن و ارزان قیمت ویروس ایدز، و تحویل آنها، و دسترسی به شیوه های تشخیص، آزمایش و راه های پیشگیری از سرایت از مادر به کودک را بیشتر کنیم؛ درک خود را از عواملی که بر این اپیدمی تاثیر می گذارند و اقداماتی که به آن مربوط می شوند، مانند افزایش اعتبارات و مشارکت های بخش خصوصی و عمومی، بهتر کنیم؛ و محیطی مساعد برای تحقیقات به وجود آوریم و اطمینان حاصل کنیم که بر عالی ترین معیارهای اخلاقی استوار است؛

٧١ -ایجاد زیر ساخت های تحقیقاتی، ظرفیت و توانایی آزمایشگاهی، شیوه های بهتر نظارت، جمع آوری، پردازش و انتشار داده ها و اطلاعات، و آموزش پژوهشگران بالینی و بنیانی، دانشمندان اجتماعی، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی و تکنسین ها، با توجه فراگیرتر به کشورهایی که بیشتر تحت تاثیر ایدز و ویروس آن هستند، مخصوصاً کشورهای در حال توسعه و کشورهایی که در حال تجربه گسترش سریع این اپیدمی یا در معرض خطر گسترش سریع آن هستند، در سطوح ملی و بین المللی را پشتیبانی و تشویق کنیم؛

٧٢ – برای نظارت بر اثر بخشی درمان، مسمومیت، آثار جانبی، تاثیر متقابل داروها، و مقاومت داروها شیوه های مناسبی را ایجاد و ارزیابی کنیم و روش هایی برای نظارت بر تاثیر مداوا روی انتقال ویروس ایدز و رفتارهای خطرناک به وجود آوریم؛

٧٣ -همکاری منطقه ای و بین الملی، مخصوصاً همکاری شمال – جنوب، جنوب – جنوب و سه جانبه را در زمینه انتقال فن آوری های مربوطه مناسب با محیط زیست در پیشگیری از ایدز و ویزوس آن و مراقبت از مبتلایان، مبادله تجربه ها و بهترین شیوه های کار، محققان و یافته های تحقیقات و نقش UNAIDS را در این فرایند تقویت کنیم. در این زمینه، مالکیت نتایج نهایی این یافته ها و فن آوری های تحقیقاتی مشترک به وسیله همه طرفین تحقیقات را با انعکاس مساعدت مربوطه آنان و مشروط بر تامین حمایت قانونی آنان از چنین یافته هایی را تشویق کنیم؛ و تایید کنیم که انجام تمامی چنین تحقیقاتی باید فارغ از تعصب و جبهه گیری باشد؛

٧۴ -تا سال ٢٠٠٣ ،تضمین کنیم که همه مقاوله نامه های تحقیقی برای بررسی مداوای ایدز و ویروس آن، شامل درمان های ضد ریتروویروس و واکسن ها، بر اساس رهنمودها و بهترین شیوه های بین المللی به وسیله کمیته های اخلاقی مستقل، که در

آنها افرادی که با ایدز و ویروس آن زندگی می کنند و مراقبت کنندگان برای درمان ضد ریتروویروس شرکت می کنند، ارزیابی می شود؛

ایدز و ویروس آن در مناطق دچار مناقشه و فاجعه

مناقشات و بلایا به گسترش ایدز و ویروس آن کمک می کنند

٧۵ -تا سال ٢٠٠٣ ،خط مشی های ملی را که عناصر آگاهی، پیشگیری، مراقبت و مداوای ایدز و ویروس آن را در برنامه های اقدام، که به موقعیت های اضطراری واکنش نشان می دهند، با پذیرفتن این که جمعیت هایی که بر اثر مناقشه مسلحانه، وضعیت اضطراری انسانی و بلایا و فجایع طبیعی ثبات زندگی خود را از دست می دهند، از جمله پناهندگان، افراد آواره در کشور خود، و مخصووصاً زنان و کودکان، در معرض خطر مضاعف آلودگی به ویروس ایدز قرار دارند، تلفیق می کنند، تهیه و شروع به اجرای آنها کنیم؛ و هر جا که مناسب باشد، اجزای عامل ایدز و ویروس آن را در برنامه های کمک رسانی بین المللی ادغام کنیم؛

٧۶ -از کلیه کار گزاری های ملل متحد، سازمان های منطقه ای و بین المللی، و همچنین سازمان های غیر دولتی که در تهیه و تحویل کمک بین المللی به کشورها و مناطقی که دچار مناقشه، بحران های انسانی یا فجایع طبیعی هستند، شرکت دارند، بخواهیم عناصر پیشگیری، مراقبت و آگاهی از ایدز و ویروس آن را به عنوان یک موضو ع اضطراری در طرح ها و برنامه های خود بگنجانند و به کارکنان خود در مورد مسائل مربوط به این اپیدمی آموزش دهند و آنان را آگاه کنند؛

٧٧ -تا سال ٢٠٠٣ ،خط مشی های ملی مناسب برای برخورد با گسترش ویروس ایدز بین اعضای نیروهای مسلح کشورها، هر جا که لازم باشد، از جمله ارتش و نیروهای دفاع مدنی، داشته باشیم، و راه های استفاده از کارکنانی از این نیروها را که در زمینه پیشگیری و اگاهی از ایدز و ویروس آن آموزش و تعلیم دیده اند برای کمک به فعالیت های مربوط به آگاهی و پیشگیری از ایدز و ویروس آن، از جمله مشارکت در فعالیت های امدادرسانی در مواقع اضطراری، انسانی، فاجعه و کمک به بازسازی رابررسی کنیم؛

٧٨ -تا سال ٢٠٠٣ ،گنجاندن برنامه های آموزش و آگاهی از ایدز و ویروس آن، از جمله یک واحد جنسیتی، را در رهنمودهایی که برای استفاده پرسنل دفاعی و سایر پرسنلی که در عملیات حفظ صلح بین المللی شرکت دارند، طراحی شده، تضمین کنیم، و در عین حال به تلاش های آموزشی پیش از استقرار، برای این پرسنل، ادامه دهیم

منابع

بدون منابع جدید، بیشتر و مستمر نمی توان با چالش ایدز و ویروس آن مقابله کرد

٧٩ -اطمینان حاصل کنیم که منابع تامین شده برای واکنش جهانی به منظور مقابله با ایدز و ویروس آن اساسی و مداوم بوده و در جهت نیل به نتایج هماهنگ شده اند؛

٨٠ -تا سال ٢٠٠۵ ،از طریق مجموعه ای از گام های فزاینده، به یک هدف کلی

اختصاص هزینه سالانه بین ٧ تا ١٠ میلیارد دلار برای این اپیدمی در کشورهای دارای درآمد کم و متوسط و کشورهایی که در حال تجربه کردن یا در خطر تجربه کردن شیوع گسترده آن هستند، برای جلوگیری، مراقبت، مداوا، پشتیبانی و کاهش تاثیر ایدز و ویروس آن برسیم، و برای تضمین تامین منابع مورد لزوم، مخصوصاً از کشورهای کمک کننده و همچنین از بودجه های ملی با در نظر داشتن این که منابع کشورهای آلوده تر به شدت محدود است اقداماتی انجام دهیم؛

٨١ -از جامعه بین المللی، هر جا که ممکن باشد، بخواهیم برای پیشگیری، مراقبت و درمان ایدز و ویروس آن در کشورهای در حال توسعه کمک بلا عوض کنند؛

٨٢ -اختصاص بودجه ملی برای اجرای برنامه های مربوط به ایدز و ویروس آن را اضافه کنیم و در الویت قرار دهیم، و اطمینان حاصل کنیم که همه وزارتخانه ها و دیگر دست اندرکاران مربوطه بودجه کافی برای این کار اختصاص دهند؛

٨٣ -از کشورهای توسعه یافته ای که چنین کرده اند، می خواهیم برای رسیدن به هدف های اختصاص ٧/٠ درصد تولید ناخالص ملی خود برای کمک عمرانی رسمی و هدف های تخصیص ١۵/٠ درصد تا ٢٠/٠ درصد تولید ناخالص ملی خود به عنوان کمک عمرانی رسمی برای کشورهای کمتر توسعه یافته، همچنان که توافق شده بود، با حداکثر سرعت ممکن، با در نظر گرفتن فوریت و شدت گسترش اپیدمی ایدز و ویروس آن، تلاش کنند؛

۸۴٫از جامعه بین المللی می خواهیم تلاش های کشورهای در حال توسعه را که اعتبارهای ملی خود را برای مبارزه با اپیدمی ایدز و ویروس آن از طریق کمک عمرانی بین المللی اضافه می کنند، مخصوصاً کشورهایی که بیشتر تحت تاثیر ایدز و ویروس آن هستند، به ویژه در آفریقا، و مخصوصاً در منطقه جنوب صحرای آفریقا، دریای کارائیب، کشورهای در معرض خطر زیاد شیوع اپیدمی ایدز و ویروی آن و دیگر مناطق آلوده که منابع آنها برای مقابله با این اپیدمی به شدت محدود است، تکمیل

کنند؛

۸۵٫اقدامات مربوط به ایدز و ویروس آن را به طور مناسب در برنامه های کمک عمرانی و خط مشی های فقرزدایی، تلفیق کرده و موثرترین و شفاف ترین استفاده از همه منابع اختصاص داده شده را تشویق کنیم؛

٨۶ -از جامعه بین المللی بخواهیم، و از جامعه مدنی و بخش خصوصی دعوت کنیم برای کمک به کاهش تاثیر اجتماعی و اقتصادی ایدز و ویروس آن در آلوده ترین کشورهای در حال توسعه اقدامات مناسب انجام دهند؛

٨٧ -ابتکار “کشورهای فقیر به شدت بدهکار” را بدون تاخیر بیشتر اجرا کنیم و به سرعت به لغوهمه بدهی های رسمی دو جانبه کشورهای فقیر به شدت بدهکار، مخصوصاً کشورهایی که بیشتر تحت تاثیر ایدز و ویروس آن هستند، در مقابل تعهدات آشکار آنها در مورد فقرزدایی، موافقت کنیم، و از آنها بخواهیم بهره های بدهی بخشیده شده خود را در راه برنامه های حذف فقر، به ویژه برای پیشگیری، مداوا، مراقبت و پشتیبانی از بیماران مبتلا به ایدز و ویروس آن و دیگر بیماری های عفونی سرمایه گذاری کنند؛

٨٨ -انجام اقدام سریع هماهنگ برای برخورد موثر با مشکلات ناشی از بدهی کشورهای کمتر توسعه یافته، کشورهای در حال توسعه کم درآمد، و کشورهای در حال توسعه دارای درآمد متوسط، مخصوصاً آن کشورهایی که دچار مشکلات مربوط به ایدز و ویروس آن هستند، به طریقی فراگیر، عادلانه، توسعه گرا و ماندگار از طریق انجام اقدامات گوناگون ملی و بین المللی که به منظور قابل تحمل کردن بدهی آنها در درازمدت و به این وسیله بهتر کردن توانایی آنها برای برخورد با اپیدمی ایدز و ویروس آن، از جمله ساز و کارهای مرتب موجود برای کاهش بدهی، مانند معاوضه بدهی برای انجام طرح هایی به منظور پیشگیری، مراقبت و درمان اپیدمی ایدز و ویروس آن طراحی شده، خواستاریم؛

٨٩ -سرمایه گذاری بیشتر در سطوح ملی، منطقه ای و بین المللی در تحقیقات مربوط به ایدز و ویروس آن، به ویژه برای توسعه و پیشرفت فن آوری های ماندگار و ارزان پیشگیری، مانند واکسن ها و میکروب کش ها، و تهیه مبتکرانه طراح های مالی و تدارکاتی را به منظور تسهیل سریع به واکسن ها، هرگاه که در دسترس باشند، تشویق کنیم؛

٩٠ -از ایجاد یک “صندوق جهانی بهداشت و ایدز و ویروس آن” برای تامین مالی یک واکنش فوری و گسترده به این اپیدمی بر مبنای نگرشی یکپارچه و منسجم به پیشگری، مراقبت و درمان و کمک به دولت ها، از جمله، در تلاش های آنها به منظور مبارزه با ایدز و ویروس آن با قائل شدن اولویت لازم برای کشورهای آلوده تر، به ویژه در منطقه جنوب صحرای آفریقا و دریای کارائیب و کشورهای در معرض خطر زیاد را بر مبنای اضطراری پشتیبانی کنیم و کمک به این صندوق را از منابع خصوصی وعمومی با تقاضایی خاص از بنیادها و جامعه تجاری از جمله شرکت های دارو سازی بخش خصوصی افراد ثروتمند و نیکوکار و کشورهای کمک دهنده بسیج کنیم.

۹۱-  تا سال ٢٠٠٢ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺗﻼﺷﯽ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺑﺮاﯼ ﺟﻤﻊ ﺁورﯼ ﭘﻮل از ﻋﻤﻮم و ، ﺑﺨﺶ ﺧﺼﻮﺻﯽ، ﺗﻮﺳﻂ ” ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻣﺸﺘﺮﮎ ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ در ﻣﻮرد ﺑﻴﻤﺎرﯼ اﻳﺪز ﺁن و وﻳﺮوس  ” ﺑﺎ ﺣﻤﺎﻳﺖ و هﻤﮑﺎرﯼ ﺷﺮﮐﺎﯼ ﻋﻼﻗﻪ ﻣﻨﺪ در ﺗﻤﺎم ﺳﻄﻮح، ﺑﺮاﯼ ﻣﺴﺎﻋﺪت ﺑﻪ  ” ﺻﻨﺪوق ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺑﻬﺪا ﺁن   ﺷﺖ و اﻳﺪز و وﻳﺮوس  “ﺑﺰﻧﻴﻢ؛

٩٢- اﻋﺘﺒﺎرات اﻓﺰودﻩ را ﺑﻪ ﻴ ﺴﻴﻮن هﺎ و ﺳﺎزﻣﺎن هﺎﯼ ﻣﻠﯽ، ﻣﻨﻄﻘﻪ اﯼ و زﻳﺮ ﻣﻨﻄﻘﻪ اﯼ هﺪاﻳﺖ ﮐﻨﻴﻢ ﺗﺎ ﺁﻧﻬﺎ را ﻗﺎدر ﺳﺎزﻳﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ دوﻟﺖ هﺎ در ﺳﻄﻮح ﻣﻠﯽ، ﻣﻨﻄﻘﻪ اﯼ و زﻳﺮ   ﻣﻨﻄﻘﻪ اﯼ در ﺗﻼش هﺎﯼ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮاﯼ ﻧﺸﺎن دادن واﮐﻨﺶ ﺑﻪ ﺑﺤﺮان ﻳﺎرﯼ دهﻨﺪ؛

٩٣-  ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﻮرد ﺣﺎﺿ ﻧﻴﺎز ﺑﺮاﯼ هﻤﮑﺎرﯼ ﺑﺎ ﮐﺸﻮرهﺎ در ﺣﻤﺎﻳﺖ ازاهداف  اﻋﻼﻣﻴﻪ  حاضر در اﺧﺘﻴﺎر ﮐﺎرﮔﺰارﯼ هﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻣﺸﺎرﮐﺖ دارﻧﺪ ﺗﺤﺖ ” ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻣﺸﺘﺮﮎ ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ در ﻣﻮرد ﺑﻴﻤﺎرﯼ اﻳﺪز و وﻳﺮوس ﺁن ” و دﺑﻴﺮﺧﺎﻧﻪ اﻳﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻗﺮار

قرار دهیم .

ﭘﻴﮕﻴﺮﯼ

ﺣﻔﻆ ﺗﻼش هﺎﯼ ﻓﻌﻠﯽ و ﻧﻈﺎرت ﺑﺮ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺿﺮورﯼ اﺳﺖ

در سطح ملی

٩۴-  ﺑﺎ ﻣﺸﺎرﮐﺖ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺪﻧﯽ، ﺑﻪ وﻳﮋﻩ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ اﻳﺪز و وﻳﺮوس ﺁن زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ، ﮔﺮوﻩ هﺎﯼ ﺁﺳﻴﺐ ﭘﺬﻳﺮ و ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎن، از ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ هﺎﯼ ﺣﺎﺻﻠﻪ در ﺗﺤﻘﻖ اﻳﻦ ﺗﻌﻬﺪات، ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﯽ ﻣﺸﮑﻼت و ﻣﻮاﻧﻊ ﺑﺮاﯼ دﺳﺘﻴﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ، ﺑﺮرﺳﯽ هﺎﯼ دورﻩ اﯼ ﻣﻠﯽ اﻧﺠﺎم دهﻴﻢ، و اﻧﺘﺸﺎر ﮔﺴﺘﺮدﻩ ﻧﺘﺎﻳﺞ اﻳﻦ ﺑﺮرﺳﯽ هﺎ را ﺗﻀﻤﻴﻦ ﮐﻨﻴﻢ؛

٩۵-  ﺑﺮاﯼ ﮐﻤﮏ ﺑﻪ اﻣﺮ ﭘﻴﮕﻴﺮﯼ در ﺳﻨﺠﺶ و ارزﻳﺎﺑﯽ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ هﺎﯼ ﺣﺎﺻﻠﻪ، ﺳﺎز و ﮐﺎرهﺎﯼ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻧﻈﺎرت و ارزﻳﺎﺑﯽ ﺑﻪ وﺟﻮد ﺁورﻳﻢ، و اﺑﺰارهﺎﯼ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻧﻈﺎرت و   ارزﻳﺎﺑﯽ را ﺑﺎ دادﻩ هﺎﯼ ﮐﺎﻓﯽ اﭘﻴﺪﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﯽ، ﺗﻬﻴﻪ ﮐﻨﻴﻢ؛

٩۶-  ر ٢٠٠٣ ﺗﺎ ﺳﺎل   ﺷﻴﻮﻩ هﺎﯼ ﻣﻮﺛﺮ ﻧﻈﺎرت ،ر ا هر ﺟﺎ ﮐﻪ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮاﯼ ﺗﺮوﻳﺞ و ﺣﻤﺎﻳﺖ از ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ اﻳﺪز و وﻳﺮوس ﺁن زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ اﻳﺠﺎد ﻳﺎ ﺗﻘﻮﻳﺖ   ﮐﻨﻴﻢ؛

٩٧ -مسایل مربوط به ایدز و ویروس آن و بهداشت عمومی مربوط به آن را هرجا که مناسب باشد، در دستور کار جلسات منطقه ای در سطح وزیران و روسای کشورها و دولت ها بگنجانیم؛

٩٨ -برای تسهیل انجام بررسی های دوره ای به وسیله کمیسیون های منطقه ای و یا سازمان های منطقه ای از پیشرفت در اجرای خط مشی های منطقه ای و رسیدگی به اولویت های منطقه ای از پردازش و جمع آوری داده ها حمایت، و انتشار گسترده نتایج این بررسی ها را تضمین کنیم؛

٩٩ -مبادله اطلاعات و تجربه ها را بین کشورها برای اجرای مقررات و تعهدات موجود در این اعلامیه، و به ویژه تسهیل همکاری گسترده بین جنوب – جنوب و همکاری سه جانبه تشویق کنیم؛

١٠٠ -وقت کافی و حداقل یک روز کامل از اجلاس سالانه مجمع عمومی را به بحث و بررسی گزارشی از دبیر کل درباره پیشرفت های حاصله در تحقق تعهدات تعیین شده در اعلامیه حاضر، با نظری به شناسایی و تشخیص مشکلات و محدودیت ها و توصیه هایی درباره انجام اقدام لازم برای نیل به پیشرفت بیشتر اختصاص دهیم؛

١٠١ -اطمینان حاصل کنیم که مسایل مربوط به ایدز و ویروس آن در دستور کار همه کنفرانس ها و اجلاس های مربوطه سازمان ملل متحد گنجانده شود؛

١٠٢ -از ابتکارها برای تشکیل کنفرانس ها، سمینارها، دوره های آموزشی فشرده، برنامه ها و دوره های آموزشی برای پیگیری مسایل مطرح شده در اعلامیه حاضر حمایت، و در این زمینه، مشارکت در انتشار گسترده نتایج کنفرانس آتی داکار درباره دسترسی به مراقبت از افراد آلوده به ویروس ایدز؛ ششمین کنگره بین المللی درباره ایدز در آسیا و اقیانوس آرام؛ دوازدهمین کنفرانس بین المللی درباره ایدز و بیماری های مقاربتی در آفریقا؛ چهارمین کنفرانس بین المللی درباره ایدز، در بارسلون، اسپانیا؛ دهمین کنفرانس بین المللی درباره کسانی که با ایدز و ویروس آن زندگی می کنند، در “پورت او اسپین”؛ دومین گردهمایی و سومین کنفرانس گروه همکاری فنی خاصدرباره ایدز و ویروس آن و بیماری های مقاربتی در آمریکای لاتین و کارائیب، هاوانا؛ پنجمین کنفرانس بین المللی درباره مراقبت در خانه و اجتماع از افرادی که با ایدز و ویروس آن زندگی می کنند در چیانگ می، تایلند را تشویق کنیم؛

١٠٣ -با نظری به بهبود برابری در دسترسی به داروهای اساسی، امکان ایجاد و اجرای شیوه هایی برای نظارت و گزارش داوطلبانه قیمت های جهانی دارو، در همکاری با سازمان های غیر دولتی و دیگر شرکای ذینفع را بررسی کنیم ما از ارزش کار کسانی که رهبری تلاش ها برای افزایش آگاهی درباره اپیدمی ایدز و ویروس آن و همچنین برخورد با دشواری های پیچیده آن را به عهده داشته اند واقف بوده و از آنان قدردانی می کنیم؛ ما مشتاقانه منتظر رهبری نیرومند به وسیله دولت ها و تلاش های هماهنگ با مشارکت کامل و فعالانه ملل متحد، کل نظام چند جانبه، جامعه مدنی، جامعه بازرگانی و بخش خصوصی هستیم؛ و نهایتاً، از همه کشورها می خواهیم گام های ضروری برای اجرای اعلامیه حاضر، با مشارکت و همکاری قوی با دیگر شرکای چند جانبه و دوجانبه و با جامعه مدنی بردارند.

مصوب اجلاس ویژه مجمع عمومی درباره ایدز و ویروس آن

A/RES/S‐۲۶/۲ قطعنامه

٢٠٠١ ژوئن ٢٧

برای اطلاعات بیشتر لطفاً با مراکز زیر تماس بگیرید؛

Joint UN Programme on HIV/AIDS (UNAIDS)

۲۰ avenues Appia

۱۲۱۱ Geneva 27

Switzerland

TEL: (+4122)7914651

FAX: (+4122)7914165

EMAIL: unaids@unaids.org

Internet: www.unaids.org

UN Department of Public Information

Room S‐۹۵۵, United Nations

New York, NY 10017, USA

FAX: (212)963‐۰۵۳۶

EMAIL: mediainfo@un.org

Internet: www.un.org/g

قانون الحاق جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون بین المللی علیه آپارتاید در ورزش

‌ماده واحده – کنوانسیون بین‌المللی ضد آپارتاید در ورزش مشتمل بر یک مقدمه و ۲۲ماده به شرح پیوست و اجازه تسلیم اسناد الحاق آن داده‌می‌شود.‌کنوانسیون بین‌المللی علیه آپارتاید در ورزش کشورهای عضو کنوانسیون حاضر با یادآوری مفاد منشور سازمان ملل متحد، که طی آن کلیه اعضاء تعهد نموده‌اند با همکاری سازمان ملل اقدامات‌مشترک و مجزایی را جهت کسب احترام جهانی و رعایت حقوق بشر و آزادی‌های اساسی برای همگان صرف نظر از نژاد،جنسیت، زبان یا مذهب‌معمول دارند.

با در نظر گرفتن آن که “‌اعلامیه جهانی حقوق بشر” اعلام می‌دارد که کلیه افراد بشر آزاد به دنیا آمده و از لحاظ حیثیت انسانی و حقوقی برابر می‌باشند و‌حق برخورداری از کلیه حقوق و آزادی‌های مندرج در این اعلامیه را بدون هیچ گونه تمایز، به ویژه در رابطه با نژاد، رنگ، یا مبدا ملیت، دارند.

با توجه به این که طبق “‌کنوانسیون بین‌المللی امحاء هر گونه تبعیض نژادی”کشورهای عضو آن کنوانسیون به ویژه هر گونه جدایی نژادی و آپارتاید را‌محکوم نموده و متعهد به جلوگیری، ممانعت و ریشه‌کن کردن هر گونه فعالیتی از این قبیل در همه زمینه‌ها گردیده‌اند.

با توجه به این که مجمع عمومی سازمان ملل قطعنامه‌های متعددی در رابطه با محکوم کردن عمل آپارتاید در ورزش صادر نموده مراتب حمایت بی‌قید‌و شرط خود را از اصل المپیک که هیچ گونه تبعیضی را در زمینه نژاد، مذهب یا وابستگی‌های سیاسی مجاز ندانسته و صرفاً شایستگی و لیاقت را برای‌شرکت در فعالیت‌های ورزشی معیار قرار می‌دهد، با قاطعیت بیان نموده است.

با در نظر گرفتن آن که “‌اعلامیه جهانی علیه آپارتاید در ورزش” که در تاریخ ۱۴دسامبر ۱۹۷۷ توسط مجمع عمومی به تصویب رسید، به طور جدی‌امحاء فوری آپارتاید در ورزش را مورد تأیید قرار داده است.

با یادآوری مقررات “‌کنوانسیون بین‌المللی منع و مجازات جنایت آپارتاید” و به ویژه با اذعان به این که شرکت در مبادلات ورزشی با تیم‌هایی که بر‌مبنای آپارتاید انتخاب شده‌اند، مستقیماً موجب تقویت و تشویق ارتکاب جنایت آپارتاید، به نحوی که در کنوانسیون مزبور تصریح شده است می‌گردد.

با عزم به انجام هر گونه اقدام ضروری در جهت ریشه‌کن نمودن رویه آپارتاید در ورزش و افزایش تماس‌های بین‌المللی ورزشی بر اساس اصل المپیک.

با اذعان به این که برقراری تماس‌های ورزشی با هر کشوری که آپارتاید را در ورزش به کار می‌برد، به منزله نادیده گرفتن و تحکیم آپارتاید ضمن تخطی از‌اصل المپیک می‌باشد و بدین جهت موجبات نگرانی به حق کشورهای دیگر را فراهم می‌آورد.

با تمایل به اجرای اصول مذکور در “‌اعلامیه جهانی علیه آپارتاید در ورزش” و تضمین اتخاذ سریع اقدامات عملی بدین منظور.مجاب به این که تصویب یک “‌کنوانسیون بین‌المللی علیه آپارتاید در ورزش” منجر به اعمال اقدامات مؤثرتری در سطوح بین‌المللی و ملی به منظور‌امحاء آپارتاید در ورزش خواهد شد، نسبت به موارد زیر موافقت نمودند.

ماده ۱ – از لحاظ کنوانسیون حاضر:

الف – اصطلاح “‌آپارتاید” اطلاق می‌شود به یک سیستم سازمان یافته جدایی و تبعیض نژادی، به منظور ایجاد و حفظ تسلط یک گروه نژادی از‌اشخاص بر گروه نژادی دیگر از اشخاص و ظلم مداوم در حق آنان، به گونه‌ای که در آفریقای جنوبی اعمال می‌شود و ‌آپارتاید در ورزش” یعنی‌بکارگیری سیاست‌ها و رویه‌های مربوط به چنین سیستمی در فعالیتهای ورزشی، خواه بر مبنای حرفه‌ای یا به صورت آماتوری ترتیب یافته باشد.

ب – اصطلاح “‌تسهیلات ورزش ملی” یعنی بهره‌برداری از هر گونه تسهیلات ورزشی در چهارچوب یک برنامه ورزشی که تحت نظر یک دولت ملی‌اداره می‌گردد.

ج – اصطلاح “‌اصل المپیک” یعنی اصلی که به موجب آن هیچ گونه تبعیضی به سبب نژاد، مذهب یا وابستگیهای سیاسی مجاز نمی‌باشد.

د – اصطلاح “‌قراردادهای ورزشی” اطلاق می‌شود به هر قراردادی که به منظور سازمان دادن، پیشبرد و اجرای هر گونه فعالیت ورزشی یا حقوق مربوط‌به آن از جمله ارائه خدمات منعقد می‌گردد.

ه – اصطلاح “‌ارگانهای ورزشی” یعنی هر تشکیلاتی که به منظور سازمان دادن فعالیت‌های ورزشی در سطح ملی ایجاد شده باشد، منجمله کمیته‌های‌ملی المپیک، فدراسیون‌های ملی ورزشی با کمیته‌های ملی مدیریت ورزشی.

و – اصطلاح “‌تیم” اطلاق می‌شود به گروهی از ورزشکاران که با هدف شرکت در فعالیت‌های ورزشی برای انجام مسابقه با گروههای سازمان یافته دیگر‌از همین قبیل تشکیل شده باشد.

ز – اصطلاح “‌ورزشکاران” یعنی مردان و زنانی که در فعالیتهای ورزشی به صورت انفرادی یا تیمی شرکت می‌جویند و نیز مدیران، مربیان، تمرین‌دهندگان و سایر مقاماتی که اقداماتشان برای عملکرد یک تیم ضروری است.

ماده ۲ – کشورهای عضو، شدیداً آپارتاید را محکوم می‌نمایند و متعهد می‌شوند که فوراً به طرق مناسب، سیاست امحاء رویه آپارتاید را از ورزش در‌تمام اشکال آن دنبال نمایند.

 ماده ۳ – کشورهای عضو اجازه نخواهند داد که تماس‌های ورزشی با کشوری که آپارتاید را اعمال می‌کند برقرار گردد و اقدامات مناسب را برای حصول‌اطمینان از این که چنین تماس‌هایی توسط ارگانهای ورزشی، تیم‌ها و ورزشکاران انفرادی این کشورها به عمل نیاید، به کار خواهند برد.

 ماده ۴ – کشورهای عضو کلیه اقدامات ممکن را برای جلوگیری از برقراری تماس‌های ورزشی کشوری که آپارتاید را اعمال می‌کند به کار بسته و مراقبت‌خواهند نمود که وسائل مؤثر تحقق چنین اقداماتی موجود باشد.

ماده ۵ – کشورهای عضو از دادن هر گونه کمک مالی یا کمک‌های دیگر که ارگان‌های ورزشی، تیم‌ها یا افراد ورزشکار را به شرکت در فعالیتهای ورزشی‌در کشوری که در آن آپارتاید اعمال می‌شود، یا با تیم‌ها یا افراد ورزشکاری که بر مبنای آپارتاید انتخاب شده‌اند قادر سازد، خودداری خواهند نمود.

ماده ۶ – هر کشور عضو اقدامات مقتضی را علیه ارگان‌های ورزشی، تیم‌ها و افراد ورزشکاری که در فعالیت‌های ورزشی کشوری که آپارتاید را اعمال‌می‌کند یا با تیم‌هایی که نماینده کشورهایی هستند که در آنها آپارتاید اعمال می‌شود، شرکت می‌جویند به کار خواهد بست که به ویژه شامل اقدامات زیر‌خواهد بود:

الف – مخالفت با دادن کمک مالی یا کمک‌های دیگر به هر منظور به چنین ارگانهای ورزشی، تیم‌ها یا افراد ورزشکار.

ب – محدود کردن امکان استفاده این ارگان‌های ورزشی، تیم‌ها یا افراد ورزشکار از تسهیلات ورزشی ملی.

ج – عدم تنفیذ کلیه قراردادهای ورزشی مربوط به فعالیت‌های ورزشی در کشوری که آپارتاید را اعمال می‌کند یا با تیم‌ها یا افراد ورزشکاری که بر مبنای‌آپارتاید انتخاب شده‌اند.

د – امتناع از اعطاء و همچنین پس گرفتن نشان‌ها و جوایز ملی ورزشی متعلق به این گونه تیم‌ها یا افراد ورزشکار.

ه – عدم برگزاری مراسم رسمی به افتخار این گونه تیم‌ها یا افراد ورزشکار.

 ماده ۷ – کشورهای عضو از دادن روادید و یا اجازه ورود به نمایندگان ارگان‌های ورزشی، تیم‌ها و افراد ورزشکار کشوری که آپارتاید را اعمال می‌کند،‌خودداری خواهند کرد.

ماده ۸ – کشورهای عضو، کلیه اقدامات مقتضی را جهت تضمین اخراج کشوری که آپارتاید را اعمال می‌کند، از ارگان‌های ورزشی بین‌المللی و منطقه‌ای‌به کار خواهند برد.

ماده ۹ – کشورهای عضو کلیه اقدامات مناسب را جهت جلوگیری از تحمیل مجازات‌های مالی یا غیره توسط ارگان‌های ورزشی بین‌المللی بر ارگان‌های‌وابسته‌ای که طبق قطعنامه‌های سازمان ملل یا مفاد کنوانسیون حاضر، یا روح اصل المپیک از شرکت در بازی‌های ورزشی با کشوری که اعمال‌کننده‌آپارتاید است خودداری می‌کنند، به کار خواهند بست.

ماده ۱۰ –

۱ – کشورهای عضو نهایت هم خود را در راه تحقق رعایت جهانی اصل المپیک مبنی بر عدم تبعیض و مفاد آپارتاید حاضر، به کار خواهند برد.

۲ – بدین منظور، کشورهای عضو از ورود ورزشکارانی که به صورت اعضای تیم یا به طورانفرادی در مسابقات ورزشی آفریقای جنوبی شرکت می‌کنند‌یا قبلاً شرکت جسته‌اند و همچنین از ورود نمایندگان ارگان‌های ورزشی، اعضاء تیم‌ها و افراد ورزشکاری که رأساً از ارگان‌های ورزشی، تیم‌ها و‌ورزشکارانی را که دعوت به عمل می‌آورند که رسماً به عنوان نماینده کشوری که اعمال‌کننده آپارتاید است عمل می‌نمایند و تحت پرچم آن کشور در‌مسابقات شرکت کنند، به کشور خود ممانعت به عمل خواهند آورد. کشورهای عضو همچنین می‌توانند از ورود نمایندگان ارگان‌های ورزشی،‌ورزشکاران به صورت اعضای تیم یا به طور انفرادی که با ارگانهای ورزشی، تیم‌ها و ورزشکارانی که به نمایندگی یک کشور اعمال‌کننده آپارتاید و زیر‌پرچم آن کشور در بازیها شرکت می‌کنند، تماس‌های ورزشی خود را حفظ نموده‌اند، جلوگیری به عمل آورند. ممنوعیت ورود، نباید ناقض مقررات‌فدراسیون‌های ورزشی مربوطه که از امحاء آپارتاید در ورزش جانبداری می‌کنند، باشد و تنها در مورد شرکت در فعالیت‌های ورزشی اعمال خواهد‌گردید.

۳ – کشورهای عضو به نمایندگان ملی خود در فدراسیون‌های بین‌المللی ورزشی توصیه خواهند کرد کلیه اقدامات عملی و ممکن را برای جلوگیری از‌شرکت ارگان‌های ورزشی، تیم‌ها و ورزشکاران موضوع بند ۲ فوق در مسابقات ورزشی بین‌المللی معمول دارند و از طریق نمایندگان خود در‌سازمان‌های بین‌المللی ورزشی، تمام اقدامات ممکن را به عمل خواهند آورد تا:

الف – اخراج آفریقای جنوبی از کلیه فدراسیون‌هایی که هنوز در آنها عضویت دارد به طور حتم عملی گردد و همچنین از برقراری مجدد عضویت این‌کشور در هر یک از فدراسیون‌هایی که از آن‌ها اخراج شده ممانعت به عمل آید.

ب – در مواردی که فدراسیون‌های ملی مبادلات ورزشی با یک کشور اعمال‌کننده آپارتاید را به دیده اغماض می‌نگرند، این فدراسیون‌ها را مورد تحریم‌قرار داده و در صورت لزوم آنها را از سازمان بین‌المللی ورزشی مربوطه اخراج و نمایندگانشان را از شرکت در مسابقات بین‌المللی ورزشی محروم‌سازند.

۴ – در موارد نقض آشکار مفاد کنوانسیون حاضر، کشورهای عضو هر گونه اقدامی را که مناسب بدانند، از جمله در موارد لزوم اقدام برای اخراج‌ارگان‌های مسئول مدیریت ورزش ملی، فدراسیون‌های ملی ورزشی یا ورزشکاران کشورهای مربوطه از مسابقات بین‌المللی ورزشی، معمول خواهند‌نمود.

۵ – مفاد ماده حاضر که به طور خاص مربوط به آفریقای جنوبی است، در صورت الغاء نظام آپارتاید در آن کشور، دیگر اعمال نخواهد شد.

 ماده ۱۱ –

۱ – کمیسیونی علیه “‌آپارتاید در ورزش” (‌که از این پس به نام “‌کمیسیون” خوانده می‌شود) مرکب از ۱۵ عضو از افراد پای بند به اصول اخلاقی و متعهد‌به مبارزه علیه آپارتاید، دایر خواهد گردید. این عده با بذل توجه خاص به این که در اداره امور ورزشی مجرب باشند، توسط کشورهای عضو از میان اتباع‌خود این کشورها با در نظر گرفتن عادلانه‌ترین نحوه توزیع جغرافیایی و نمایندگی سیستم‌های حقوقی اصلی، انتخاب خواهند شد.

۲ – اعضاء کمیسیون از میان فهرست اشخاصی که توسط کشورهای عضو نامزد شده‌اند با رأی مخفی انتخاب می‌شوند. هر کشور عضو می‌تواند یک نفر‌را از میان اتباع خود نامزد کند.

۳ – انتخاب مقدماتی شش ماه پس از تاریخ لازم‌الاجرا شدن کنوانسیون حاضر برگزاری خواهد شد. حداقل سه ماه قبل از تاریخ هر انتخابات دبیر کل‌سازمان ملل متحد طی نامه‌ای به عنوان کشورهای عضو از آنان دعوت می‌کند که کاندیدای خود را ظرف مدت ۲ماه معرفی نمایند.

دبیر کل فهرستی از اساسی این کاندیداها را به ترتیب الفبا و با قید اسامی کشورهای عضو که آنان را نامزد کرده‌اند، تهیه نموده و آن را به کشورهای عضو‌تسلیم می‌دارد.

۴ – انتخابات اعضاء کمیسیون در اجلاس کشورهای عضو که توسط دبیر کل در مقر سازمان ملل ترتیب می‌یابد صورت خواهد گرفت. در این اجلاس که‌دو سوم کشورهای عضو حد نصاب را تشکیل می‌دهند، افرادی که برای عضویت کمیسیون انتخاب می‌شوند، کاندیداهایی خواهند بود که بیشترین آراء‌و اکثریت مطلق آراء نمایندگان حاضر و رأی دهنده کشورهای عضو را به خود اختصاص دهند.

۵ – اعضاء کمیسیون برای یک دوره چهارساله انتخاب می‌شوند. در هر حال دوره خدمت ۹ تن از اعضاء که در اولین انتخابات، انتخاب شده‌اند در پایان‌دو سال خاتمه می‌یابد.

بلافاصله پس از اولین انتخابات، اسامی این ۹ نفر توسط رییس کمیسیون از طریق قرعه تعیین می‌شود.

۶ – به منظور جایگزینی پستهایی که به طور اتفاقی بلاتصدی می‌شوند، کشور عضوی که تبعه آن دیگر به عنوان عضو کمیسیون انجام وظیفه نمی‌کند،‌فرد دیگری از اتباع خود را منوط به موافقت کمیسیون تعیین خواهد نمود.

۷ – کشورهای عضو در مورد تأمین هزینه‌های اعضاء کمیسیون مادامی که وظایف مربوط به کمیسیون را انجام می‌دهند مسئول خواهند بود.

 ماده ۱۲ –

۱ – کشورهای عضو متعهد می‌شوند که گزارشی را پیرامون اقدامات قانونی، قضایی، اداری یا غیره که برای اجرای مفاد کنوانسیون حاضر اتخاذ‌نموده‌اند، ظرف یک سال از لازم‌الاجرا شدن و پس از آن هر دو سال یک بار جهت بررسی کمیسیون به دبیر کل سازمان ملل متحد تسلیم نمایند.‌کمیسیون می‌تواند اطلاعات بیشتری را از کشورهای عضو درخواست نماید.

۲ – کمیسیون سالانه گزارشی را در خصوص فعالیت‌های خود از طریق دبیر کل برای مجمع عمومی سازمان ملل ارسال خواهد داشت و می‌تواند بر‌اساس بررسی گزارش‌ها و اطلاعات واصله از کشورهای عضو، پیشنهادات و توصیه‌های کلی ارائه دهد. این پیشنهادات و توصیه‌ها همراه با نظریات‌احتمالی کشورهای عضو ذینفع به مجمع عمومی گزارش خواهد شد.

۳ – کمیسیون به خصوص اجرای مفاد ماده ۱۰ کنوانسیون حاضر را مورد بررسی قرار خواهد داد و در مورد اقداماتی که باید انجام شود توصیه‌هایی به‌عمل خواهد آورد.

۴ – اجلاس با شرکت کشورهای عضو جهت بررسی اقدامات بیشتر در رابطه با اجرای مفاد ماده ۱۰ کنوانسیون حاضر توسط دبیر کل بنا به درخواست‌اکثریت این کشورها برپا خواهد شد. در موارد نقض آشکار مفاد کنوانسیون حاضر، بنا به درخواست کمیسیون اجلاسی با شرکت کشورهای عضو توسط‌دبیر کل تشکیل خواهد گردید.

ماده ۱۳ –

۱ – هر یک از کشورهای عضو می‌توانند در هر زمان اعلام نمایند که کمیسیون را برای دریافت و بررسی شکایاتی که در مورد نقض مفاد کنوانسیون‌حاضر از طرف کشورهای عضوی که آنها نیز چنین اعلامیه‌ای را تسلیم نموده‌اند، تسلیم می‌گردد، واجد صلاحیت می‌دانند.

کمیسیون می‌تواند نسبت به انجام اقدامات مقتضی در رابطه با موارد نقض اتخاذ تصمیم نماید.

۲ – کشورهای عضوی که طبق بند ۱ ماده حاضر علیه آنها شکایتی صورت گرفته محق خواهند بود که توسط نماینده خود در جریان کار کمیسیون‌شرکت داشته باشند.

ماده ۱۴ –

۱ – کمیسیون حداقل سالی یک بار جلسه خواهد داشت.

۲ – کمیسیون آیین‌نامه داخلی خود را تصویب خواهد کرد.

۳ – اعضاء دبیرخانه کمیسیون توسط دبیر کل سازمان ملل تأمین خواهند شد.

۴ – جلسات کمیسیون به طور معمول در مقر سازمان ملل برگزار خواهد گردید.

۵ – دبیر کل سازمان ملل اولین اجلاس کمیسیون را تشکیل خواهد داد.

ماده ۱۵ – دبیر کل سازمان ملل مرجع نگهدارنده کنوانسیون حاضر خواهد بود.

 ماده ۱۶ –

۱ – کنوانسیون حاضر تا زمان لازم‌الاجرا شدن، در مقر سازمان ملل برای امضای کلیه کشورها مفتوح خواهد بود.

۲ – کنوانسیون حاضر موکول به تصویب، پذیرش یا قبول از طرف کشورهای عضوی که آن را امضا کرده‌اند، خواهد بود.

ماده ۱۷ – کنوانسیون حاضر برای الحاق کلیه کشورها مفتوح خواهد بود.

ماده ۱۸ –

۱ – کنوانسیون حاضر در سیزدهمین روز پس از تاریخ تودیع بیست و هفتمین سند تصویب، پذیرش، قبول یا الحاق، نزد دبیر کل سازمان ملل،‌لازم‌الاجرا خواهد گردید.

۲ – برای هر کشوری که پس از لازم‌الاجرا شدن کنوانسیون حاضر، آن را مورد تصویب، پذیرش، یا قبول قرار داده یا بدان ملحق شود، کنوانسیون در روز‌سی‌ام پس از تاریخ تودیع سند مربوطه لازم‌الاجرا خواهد گردید.

ماده ۱۹ – هر گونه اختلاف ناشی از تفسیر، اعمال یا اجرای کنوانسیون حاضر بین کشورهای عضو که از طریق گفتگو حل و فصل نگردد، بنا به‌درخواست و با موافقت دو جانبه کشورهای عضو طرف دعوا، به دیوان بین‌المللی دادگستری ارجاع خواهد شد، مگر آن که کشورهای عضو طرف‌اختلاف به نحو دیگر توافق گرده باشند.

ماده ۲۰ –

۱ – هر یک از کشورهای عضو می‌توانند اصلاحیه یا تجدید نظری را در مورد کنوانسیون حاضر پیشنهاد و آن را نزد مرجع نگهدارنده تودیع نمایند. پس‌از آن دبیر کل سازمان ملل اصلاحیه یا تجدید نظر پیشنهادی را برای کشورهای عضو ارسال و درخواست می‌نماید که آنها نظر خود را در مورد آن که آیا با‌تشکیل کنفرانسی از کشورهای عضو جهت بررسی و رأی‌گیری در مورد پیشنهاد مذکور موافق هستند یا خیر، به وی اعلام نمایند. در صورتی که حداقل‌یک سوم کشورهای عضو با تشکیل چنین کنفرانسی موافقت نمایند. دبیر کل کنفرانس مزبور را تحت نظارت سازمان ملل تشکیل خواهد داد. هر‌اصلاحیه یا تجدید نظری که توسط اکثریت کشورهای عضو حاضر و رأی دهنده در کنفرانس مورد قبول واقع گردد، جهت تصویب به مجمع عمومی‌سازمان ملل تسلیم خواهد شد.

۲ – اصلاحیه‌ها یا تجدید نظرها پس از آن توسط مجمع عمومی به تصویب رسید و دو سوم اکثریت کشورهای عضو مطابق با روشهای قانون اساسی‌خود، آن را قبول کردند،لازم‌الاجرا خواهد گردید.

۳ – وقتی اصلاحیه‌ها یا تجدید نظرها لازم‌الاجرا شد، کشورهای عضوی که آنها را پذیرفته‌اند، ملزم به اجرای آنها خواهند بود وحال آن که در مورد‌کشورهای عضو دیگر کماکان مفاد کنوانسیون حاضر و هر اصلاحیه یا تجدید نظر قبلی که پذیرفته‌اند لازم‌الاجرا خواهد بود.

ماده ۲۱ – هر کشور عضو می‌تواند با ارسال اطلاعیه کتبی به عنوان مرجع نگهدارنده از کنوانسیون حاضر کناره‌گیری کند. این کناره‌گیری یک سال پس از‌تاریخ دریافت اطلاعیه، توسط مرجع نگهدارنده، عملی خواهد شد.

ماده ۲۲ – کنوانسیون حاضر به زبان‌های عربی، چینی، انگلیسی، فرانسه، روسی و اسپانیایی که کلیه این متون دارای اعتبار یکسان می‌باشند، منعقد شده است.

نیویورک – ۱۰ دسامبر ۱۹۸۵

قانون فوق مشتمل بر ماده واحده و متن کنوانسیون بین‌المللی علیه آپارتاید در ورزش در جلسه روز سه‌شنبه هفتم مهر ماه یک هزار و سیصد و شصت و‌شش مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۳۶۶٫۷٫۱۵ به تأیید شورای نگهبان رسیده است.رییس مجلس شورای اسلامی – اکبر هاشمی

کنوانسیون تکمیلی منع بردگی ۱۹۵۶

مصوب اسفند ماه ۱۳۳۷

‌ماده واحده – قرارداد تکمیلی منع بردگی و برده‌فروشی و عملیات و دستگاه‌های مشابه بردگی که در تاریخ هفتم سپتامبر ۱۹۵۶ مطابق شانزدهم‌شهریور ماه ۱۳۳۵ در مقر دفتر اروپایی سازمان ملل متحد (‌ژنو) به امضاء رسیده و مشتمل بر یک مقدمه و پانزده ماده است تصویب و به دولت اجازه‌الحاق را می‌دهد.

‌قانون فوق که مشتمل بر ماده واحده و یک مقدمه و متن قرارداد ضمیمه است پس از تصویب مجلس سنا در جلسه یکشنبه سوم اسفند ماه یک هزار و‌سیصد و سی و هفت به تصویب مجلس شورای ملی رسید.

‌رییس مجلس شورای ملی – رضا حکمت قرارداد بالا در جلسه ۱۳۳۷٫۸٫۱۷ به تصویب مجلس سنا رسیده است.

‌قرارداد تکمیلی منع بردگی و برده‌فروشی و عملیات ترتیباتی که مشابه بردگی است.

‌مقدمه

‌نظر به این که آزادی حق ذاتی هر فرد بشر است. و با توجه به این که مردمان کشورهای ملل متحد در منشور سازمان ایمان خود را نسبت به مقام و قدر فرد بشر تأکید نموده‌اند.

‌و با توجه به این که اعلامیه جهانی حقوق بشر که از طرف مجمع عمومی ملل متحد به عنوان کمال مطلوب مشترک تمامی اقوام و ملل اعلام شده مقرر‌می‌دارد که هیچ کس در شرایط بردگی یا به حال انقیاد نگاهداشته نخواهد شد و بردگی و برده‌فروشی به تمامی انحاء و اشکال آن نهی خواهد شد.

‌و با قبول این که از زمان انعقاد قرارداد بردگی در ژنو در ۲۵ سپتامبر ۱۹۲۶ (‌که هدفش منع بردگی و برده‌فروشی بود) پیشرفتهای جدیدی در راه نیل به‌این مقصود حاصل شده است.

‌و با اشاره به قرارداد کار اجباری مورخ ۱۹۳۰ اقدامات بعدی که سازمان بین‌المللی کار نسبت به بیگاری و یا کار اجباری به عمل آورده است.

‌و با اذعان به این که مع‌الوصف بردگی و برده‌فروشی و رسوم و ترتیبات نظیر بردگی هنوز در کلیه نقاط جهان از میان نرفته است.

‌و بالاخره با تصمیم بر این که قرارداد مورخ ۱۹۲۶ (‌همواره به قوت خود باقی است) اکنون باید با انعقاد قرارداد تکمیلی دیگری به منظور تشدید‌اقدامات ملی و بین‌المللی در راه الغاء بردگی و برده‌فروشی رسوم و ترتیبات نظیر آن تکمیل شود.

‌دول عضو قرارداد فعلی در مورد زیر توافق حاصل می‌نمایند:

‌بخش اول – رسوم و ترتیبات نظیر بردگی

‌ماده اول – هر یک از دولی که عضو قرارداد می‌باشند کلیه اقدامات لازم قانونی و سایر اقدامات عملی را تدریجاً جهت ممکن ساختن الغاء کامل یا‌متروک گذاردن ترتیبات مرسوم ذیل در اسرع اوقات در هر نقطه که موجود باشد و اعم از این که تعریف قضایی بردگی مندرج در ماده ۱ قرارداد بردگی‌منعقد در ژنو در ۲۵ سپتامبر ۱۹۵۶ شامل آنها باشد یا نباشد به عمل خواهد آورد.

‌الف – اجبار به خدمت در مقابل دین: یعنی حال یا وضعیت که از تعهد مدیون نسبت به خدمات شخصی خود یا شخص دیگری که در فرمان او است‌برای تضمین قرض ناشی می‌شود و در صورتی که ارزش آن خدمات به نحوی که صحیحاً تقویم شود به مصرف استهلاک قرض نرسد یا طول مدت و‌نحوه آن خدمات محدود و مشخص نباشد.

ب – اصول (‌بندگی رعایا): یعنی وضع یا حال رعیت که به موجب قانون یا عرف یا قرارداد مکلف باشد در زمین متعلق به فرد دیگری زندگی و کار کند و‌برای فرد اخیر خدمات معینی را با دریافت اجرت یا رایگان انجام دهد و به هر حال حق تغییر وضع و حال خود را نداشته باشد.

ج – هر ترتیب یا رسومی که به موجب آن:

۱ – ابوین یا قیم یا کسان و یا شخص یا عده‌ای اشخاص دیگر زنی را بدون این که وی حق استنکاف داشته باشد به شخص دیگری وعده دهند یا به‌زوجیت او درآورند و در ازاء این امر مبلغی وجه نقد یا جنسی دریافت نمایند.

۲ – شوهر یا اقوام شوهر یا طائفه شوهر حق داشته باشند در مقابل اخذ وجه یا به طریق دیگر زن را به دیگر واگذار کنند یا.

۳ – زنی پس از مرگ شوهر به شخص دیگری به ارث برسد.

‌د – هر گونه رسوم یا ترتیباتی که به موجب آن کودک یا فرد غیر بالغ (‌کمتر از هیجده سال) توسط یکی از ابوین خود یا هر دوی ایشان یا توسط قیم در‌ازای اخذ وجه یا بدون اخذ وجه به منظور تمتع از کودک یا فرد غیر بالغ یا استفاده از کار او به شخص دیگری تسلیم شود.

‌ماده دوم – به منظور تسریع در خاتمه دادن بر رسوم و ترتیبات مذکور در بند (ج) از ماده اول این قرارداد دولی که اطراف این قراردادند متعهد می‌شوند‌که هر کجا مناسب باشد حداقل متناسبی برای سنین ازدواج معلوم کنند و ترتیبی بدهند که طرفین ازدواج به آسانی بتوانند در برابر مقام دولتی یا مقام‌روحانی صالح رضایت خود را بیان نمایند و مراسم ثبت ازدواج را تشویق نمایند.

‌بخش دوم – برده‌فروشی

‌ماده سوم – ۱ – عمل نقل و انتقال برده از یک کشور به کشور دیگر یا اقدام به این امر با استفاده هر قبیل وسیله نقلیه یا معاونت در این موارد در قوانین‌کشورهایی که اصحاب این قرارداد می‌باشند مجرم شناخته شده و مرتکبین به این جرم به مجازاتهای شدید خواهند رسید.

۲ – الف – دولی که اطراف این قرارداد هستند کلیه اقدامات مؤثر را جهت ممانعت کشتیها و طیاراتی که به نصب پرچم آن دول مجازند از حمل بردگان‌به عمل خواهند آورد و کسانی را که مرتکب چنین اعمال شوند یا از پرچمهای ملی به این منظور استفاده کنند مجازات خواهند نمود.

ب – دولی که اطراف این قراردادند کلیه اقدامات مؤثر را به عمل خواهند آورد تا بندرها و فرودگاه‌ها و سواحل ایشان جهت حمل و نقل بردگان مورد‌استفاده قرار نگیرد.

۳ – دولی که اطراف این قراردادند به منظور این که اقداماتی را که در مبارزه با برده‌فروشی به عمل می‌آورند عملاً هماهنگ سازند اطلاعات لازم را با‌یکدیگر مبادله خواهند کرد و از هر مورد برده‌فروشی و هر اقدامی که جهت ارتکاب این جرم صورت گیرد و از آن آگاه شوند یکدیگر را باخبر سازند.

‌ماده چهارم – کلیه بردگانی که به یکی از کشتیهای متعلق به دول اطراف این قرارداد پناهنده شوند به خودی خود آزاد خواهند شد.

‌بخش سوم – بردگی و ترتیبات و رسوم نظیر بردگی

‌ماده پنجم – در کشوری که بردگی و یا ترتیبات مرسوم مذکور در ماده اول این قرارداد هنوز در آن به کلی ممنوع یا متروک نشده است عمل مثله کردن یا‌داغ زدن یا علامت گذاردن بر شخصی که تحت انقیاد است به منظور مشخص ساختن و به قصد عقوبت او یا به هر دلیل دیگر یا معاونت در این اعمال‌طبق دولی که اصحاب این قرارداد هستند جرم کیفری محسوب خواهد شد مرتکبین مسلم آن مجازات خواهند گردید.

‌ماده ششم – عمل برده ساختن دیگری یا اغواء دیگری به این که خود یا فرد تحت تکفل خود را به بردگی بدهد یا اقدام به این اعمال یا معاون در ارتکاب‌آن یا عضویت دسته‌ای که به قصد ارتکاب اعمال مزبور تشکیل شده باشد طبق قوانین دولی که اطراف این قراردادند جرم کیفری محسوب خواهد شد و‌مرتکبین مسلم آن مجازات خواهند شد.

۲ – با توجه به مقررات بند مقدماتی ماده اول این قرارداد مقررات بند اول این ماده ضمناً شامل عمل اغواء دیگری به این که خود یا فرد تحت تکفل خود‌را تحت انقیاد درآورد در صورتی که این وضع ناشی از ترتیبات یا مرسومات مذکور در ماده اول باشد و همچنین اقدام به این اعمال و معاونت در‌ارتکاب آنها عضویت دسته‌ای که به مقصد ارتکاب آنها تشکیل شده باشد خواهد بود.

‌بخش چهارم – تعریفات

‌ماده هفتم – در مورد قرارداد فعلی:

‌الف – بردگی به نحوی که در قرارداد بردگی مورخ ۱۹۲۶ تعریف شده است به معنی حال یا وضع کسی است که اختیارات ناشیه از حق مالکیت کلاً یا‌جزئاً نسبت به او اعمال می‌شود و “‌برده” کسی است که در چنین حال یا وضعی باشد.

ب – منظور از “‌شخص تحت انقیاد” کسی است در حال یا وضع ناشی از هر یک از ترتیبات و رسوم مذکور در ماده اول این قرارداد.

ج – “‌برده‌فروشی” به معنی و شامل کلیه اعمالی است که به منظور اسارت و تملک یا واگذاری شخص به قصد تنزل داده او به درجه بردگی یا غلامی‌صورت می‌گیرد و همچنین به معنی و شامل کلیه اعمالی است که به عنوان تملک بر روی برده به منظور فروش یا مبادله انجام می‌گیرد و ضمناً کلیه‌اعمال مربوط به انتقال حق تملک از طریق برده‌فروشی یا مبادله نسبت به شخصی که به قصد فروش یا مبادله تحت تملک قرار گرفته و همچنین به طور‌کلی هر گونه تجارت یا حمل و نقل برده اعم از این که بر هر نوع وسیله نقلیه انجام شود.

‌بخش پنجم – همکاری و ارتباطات و تبادل اطلاعات بین اطراف این قرارداد

‌ماده هشتم – ۱ – دولتی که اطراف این قراردادند تعهد می‌کنند که جهت اجرای مقررات فوق‌الذکر از مساعدت به یکدیگر دریغ نورزند و با سازمان ملل‌متحد نیز در این زمینه همکاری نمایند.

۲ – اطراف قرارداد تعهد می‌کنند که رونوشتی از کلیه قوانین و مقررات و اقدامات اداری که جهت اجراء مقررات این قرارداد اتخاذ نموده یا به مرحله‌اجراء گذارده‌اند به دبیر کل سازمان ملل متحد تسلیم کنند.

۳ – دبیر کل اطلاعاتی را که طبق بند ۲ این ماده دریافت داشته است به سایر اطراف قرارداد و شورای اقتصادی و اجتماعی به عنوان مدرک تسلیم‌خواهد نمود تا شورا در کلیه مباحثاتی که به منظور توصیه‌های جدید جهت لغو بردگی و برده‌فروشی و ترتیبات رسوم مذکور در این قرارداد می‌خواهد‌به عمل بیاورد از آنها استفاده کند.

‌بخش ششم – مقررات نهایی

‌ماده نهم – نسبت به این قرارداد هیچ گونه قید و شرطی پذیرفته نیست.

‌ماده دهم – هر گونه اختلافی که درباره تفسیر و اجرای این قرارداد بین دول اطراف آن بروز نماید و از طریق مذاکره برطرف نشود بنا به تقاضای هر یک‌از اطراف دعوی به دیوان دادگستری بین‌المللی ارجاع خواهد شد مگر آن که اطراف دعوی در خصوص راه حل دیگری توافق نمایند.

‌ماده یازدهم – ۱ – این قرارداد تا تاریخ اول ژوئیه ۱۹۵۷ برای امضاء کلیه دول عضو سازمان ملل متحد یا عضو مؤسسات اختصاصی تابعه آن مفتوح‌خواهد بود. این قرارداد باید توسط دول امضاکننده به تصویب برسد و اسناد تصویبی به دبیر کل سازمان ملل متحد تسلیم خواهد شد و مشارالیه مراتب‌را به اطلاع دولی که قرارداد را امضاء می‌کنند یا به آن ملحق می‌گردند خواهد رساند.

۲ – پس از تاریخ اول ژوئیه ۱۹۵۷ این قرارداد برای الحاق کلیه دول عضو سازمان ملل متحد یا مؤسسات اختصاصی تابعه یا سایر دولتهایی که دعوتنامه‌الحاق از طرف مجمع عمومی سازمان ملل متحد برای آنها ارسال شده مفتوح خواهد بود.

‌الحاق به قرارداد با تسلیم سند رسمی آن به دبیر کل سازمان ملل متحد انجام خواهد شد و دبیر کل مراتب را به دول امضاکننده قرارداد و دولی که به آن‌ملحق شده‌اند اطلاع خواهد داد.

‌ماده دوازدهم – ۱ – این قرارداد نسبت به کلیه سرزمینهای غیر خود مختار و تحت قیمومت و مستعمره و غیر مستقل که یکی از دول اطراف قرارداد‌عهده‌دار روابط خارجه آنها است به مورد اجراء گذارده خواهد شد. دولت ذیعلاقه با رعایت مقررات بند ۲ این ماده هنگام امضاء یا تصویب به الحاق به‌قرارداد سرزمینهای غیر مستقل یا سرزمینهایی را که قرارداد در امضاء یا الحاق یا تصویب مزبور در مورد آن‌ها اجراء خواهد شد اعلام خواهد نمود.

۲ – در هر مورد که رضایت قبلی سرزمین غیر مستقل به موجب قوانین اساسی یا عرف دولت ذیعلاقه یا سرزمین غیر مستقل لازم باشد دولت ذیعلاقه‌سعی خواهد کرد در ظرف دوازده ماه از تاریخی که قرارداد را امضاء نموده رضایت سرزمین غیر مستقل را تحصیل نماید و هر موقع رضایت مزبور جلب‌شد دولت مستقل مسئول مراتب را به دبیر کل اعلام خواهد نمود.

‌این قرارداد نسبت به سرزمین یا سرزمینهایی که در اعلامیه مزبور نامبرده شده از تاریخ وصول آن توسط دبیر کل به مورد اجراء گذارده خواهد شد.

۳ – پس از انقضاء مدت دوازده ماه مذکور در بند ۲ این ماده دولی که اطراف این قرارداد هستند نتایج مذاکرات خود را با سرزمینهای غیر مستقل که خود‌عهده‌دار روابط خارجی آنها هستند و احتمالاً رضایت آن‌ها در خصوص اجرای این قرارداد جلب نشده به اطلاع دبیر کل خواهند رسانید.

‌ماده سیزدهم – ۱ – این قرارداد از تاریخی که دو دولت بدان بپیوندند لازم‌الاجراء خواهد بود.

۲ – این قرارداد از آن پس نسبت به هر یک از دول و سرزمین‌ها از تاریخ تسلیم سند تصویبی یا الحاق آن دولت یا اطلاعیه مبنی بر اجرای قرارداد در آن‌سرزمین قابل اجراء خواهد بود.

‌ماده چهاردهم – ۱ – اجراء این قرارداد به ادوار متوالی سه‌ساله تقسیم خواهد شد و دوره اول از تاریخ لازم‌الاجراء شدن قرارداد طبق بند ۱ ماده سیزدهم‌شروع خواهد شد.

۲ – هر یک از دول اطراف این قرارداد می‌تواند شش ماه قبل از انقضاء هر یک از دوره‌های سه‌ساله با اعلام قصد خود به دبیر کل قرارداد حاضر را فسخ‌نماید. دبیر کل ابلاغیه مزبور و تاریخ وصول آن را به اطلاع سایر اطراف قرارداد خواهد رساند.

۳ – اعلام فسخ قرارداد پس از انقضای دوره سه‌ساله مزبور واجد اثر خواهد بود.

۴ – در مواردی که بر طبق مقررات ماده ۱۲ این قرارداد نسبت به سرزمین غیر اصلی و تحت اداره یکی از اعضاء به مورد اجراء گذارد شود عضو مزبور‌می‌تواند در هر تاریخی بعد از آن با رضایت سرزمین ذیعلاقه اخطاری دائر به رد این قرارداد به طور مجزی در مورد آن سرزمین به دبیر کل تسلیم نماید.

‌در این صورت اعلام فسخ قرارداد یک سال پس از وصول اخطار از طرف دبیر کل قابل اجراء خواهد بود و دبیر کل وصول اخطار و تاریخ آن را به اطلاع‌سایر اطراف قرارداد خواهد رساند.

‌ماده پانزدهم – این قرارداد که متون انگلیسی و اسپانیایی و چینی و روسی و فرانسوی آن متساویاً معتبرند در بایگانی دبیرخانه سازمان ملل متحد ضبط‌خواهد شد.

‌دبیر کل یک نسخه مصدق از آن جهت ارسال به دول اطراف این قرارداد و همچنین دول عضو سازمان ملل متحد و مؤسسات اختصاصی تابعه آن تهیه‌خواهد کرد.

‌بنا به مراتب فوق امضاکنندگان زیر با اختیار کامل از دول متبوعه خود قرارداد را در تاریخی که مقابل امضاء ایشان مندرج است امضاء نموده‌اند.

‌در دفتر اروپایی سازمان ملل متحد در ژنو در روز هفتم سپتامبر ۱۹۵۶ تهیه شد.

‌اجازه الحاق دولت ایران به قرارداد تکمیلی منع بردگی و برده‌فروشی که مشتمل بر یک مقدمه و پانزده ماده است پس از تصویب مجلس سنا در جلسه‌یکشنبه سوم اسفند ماه ۱۳۳۷ از طرف مجلس شورای ملی داده شد.

با اجرای : حمیدرضا تقی پوردهقان تبریزی – لیدا اشجعی

با اجرای : تقی صیاد مصطفی – مریم مرادی

با اجرای : حمیدرضا تقی پوردهقان تبریزی – لیدا اشجعی