ماده واحده – کنوانسیون ممنوعیت و اقدام فوری برای محو بدترین اشکال کار کودک وتوصیه نامه مکمل آن به شرح پیوست

تصویب و به دولت جمهوری اسلامی ایران اجازه داده می شود اسناد تصویب را تودیع نماید. ادامه‌ی مطلب

این کنوانسیون در سال ۱۹۷۳ در پنجاه و هشتمین اجلالس سازمان بین المللی کار در ژنو به تصویب رسید و شامل یک مقدمه و ۱۸ ماده است

مقاوله نامه ۱۳۸ مربوط به حداقل سن – مصوب ۱۹۷۳

ماده ۱

هر دولت عضوی، که این مقاوله نامه را قو ّت قانونی بخشیده است، متعهد میشود سیاستی را اتخاذ کند که متضمن لغو کامل کار

ادامه‌ی مطلب

   قبل از امضاء این پروتکل تنهـا مقـررات قابـل اعمـال در خصـوص مخاصـمات مسـلحانه غیـربین المللی ـ مـاده ٣ مشـترک درکنوانسـیون هـای

چهارگانه ژنو ١٩۴٩ است. بعداً اثبات گردید  که این ماده با نقطه نظرات عملی وکاربردی در خصوص %٨٠ از قربانیان مخاصـات مسـلحانه کـه از

سال ١٩۴۵ قربانی مخاصمات مسلحانه غیربین المللی شده و آن مخاصمات اغلب به طرز  خشن تر و و حشیا نه تری از جنگهای  بین المللـی رخ

ادامه‌ی مطلب

مهم‌ترین معاهده بین‌المللی منع تولید، انباشت و استفاده از سلاح‌های کشتار جمعی و جنگ‌افزارهای شیمیایی است که در تاریخ ۱۳ ژانویه ۱۹۹۳ میلادی در پاریس و نیویورک به تصویب نمایندگان ۱۶۵ کشور عضوسازمان ملل متحد رسید و از تاریخ ۲۹ آوریل ۱۹۹۷ میلادی، لازم‌الاجرا گردید. ادامه‌ی مطلب

کنوانسیون برن برای حمایت از آثار ادبی و هنری که معمولاً به اختصار کنوانسیون برن شناخته می‌شود، یک معاهده بین‌المللی در خصوص حق تکثیر و حق مؤلف است که اولین بار در شهر برن در سوئیس در سپتامبر سال ۱۸۸۶ (شهریور ۱۲۶۵ شمسی) تصویب شد.

ادامه‌ی مطلب

هر فردی که در تعریف «نظامی» نگنجد و از اعمال جنگی خودداری کند، نباید هدف حمله نظامی قرار گیرد. ماده ۵۰ پروتکل شماره یک ۱۹۷۷ افراد و جمعیت های غیرنظامی را چنین تعریف می کند:

افرادی غیرنظامی محسوب می شوند که در هیچ یک از طبقات نیروهای مسلح مقرر در ردیف های ۱، ۲، ۳ و ۶ قسمت الف ماده ۴ کنوانسیون سوم ژنو و ماده ۴۳ پروتکل حاضر، جای نگیرند. اصل کلی در این زمینه این است که مردم غیر نظامی چون در جنگ شرکت نمی کنند، به وسیله حقوق بین الملل مورد حمایت هستند و باید خارج از عملیات دشمن باشند» در واقع حقوق جنگ با هدف جلوگیری از سرایت یا محدود کردن آثار جنگ به غیر نظامیان و کاستن از آلام و مشکلات آنان در منازعات مسلحانه، درصدد اعمال و اجرای مقررات و الزام دولت ها به رعایت این مقررات است.

ادامه‌ی مطلب

کنوانسیون تغییرات آب و هوا با نام رسمی کنوانسیون ساختاری سازمان ملل درباره تغییرات اقلیم، یکی از مباحث مهم همایش زمین یا « اجلاس ریو » در سال ۱۹۹۲در خصوص محیط زیست و توسعه محسوب می شود. این کنوانسیون در سال ۱۹۹۲میلادی در نیویورک منعقد شد. بر اساس پیمان موردنظر، کشورهای عضو مسئولیت های مشترک اما متمایز و متفاوت بر عهده دارند. آنچه در این کنوانسیون به عنوان اساسی ترین الزام برای کشورهای توسعه یافته از اولویت برخوردار است، عبارت است از اینکه سطح انتشار گازهای گلخانه ای توسط آنها در دو دهه اول سده ۲۰۰۰میلادی به سطح سال۱۹۹۰برگردانده و تثبیت شود

این کنوانسیون در سال ۱۹۷۲در شهر پاریس به تصویب رسید. عمده ترین نکته مورد نظر کنوانسیون این است که ویرانی یا انهدام هر قسمت از میراث فرهنگی و طبیعی موجب فقر شدید میراث همه جهان می شود و باید به عنوان میراث جهانی بشریت حفظ شود.

هدف از این کنوانسیون بیابان زدایی و کاهش اثرات خشکسالی در کشورهایی است که به طور جدی با خشکسالی و بیابان زایی به خصوص در آفریقا مواجه هستند. از این طریق اقدام موثر در تمام سطوح، با حمایت همکاری های بین المللی و ترتیبات مشارکت در چارچوب یک رویه جامع همسو با دستور کار و به منظور کمک به دستاوردهایی توسعه پایدار در مناطق آسیب دیده صورت می گیرد.