ماده واحده – اصلاحات مربوط به فصل دوم قرارداد بین‌المللی ۱۹۶۰ حفظ جان اشخاص در
دریا مندرج در ضمیمه قطعنامه الف ۱۰۸ (ES – III)مورخ ۳۰ نوامبر ۱۹۶۶ سومین مجمع
فوق‌العاده سازمان مشورتی دریانوردی بین دولتها که مشتمل بر چهار ضمیمه می‌باشد
تصویب و به دولت اجازه‌داده می‌شود اسناد تصویب مربوط را به سازمان مشورتی
دریانوردی بین دولتها تسلیم نماید.
قانون فوق مشتمل بر یک ماده و اصلاحیه ضمیمه که در جلسه روز یکشنبه بیست و پنجم
اسفند ماه یک هزار و سیصد و چهل و هفت به تصویب‌مجلس شورای ملی رسیده بود در جلسه
روز دوشنبه پانزدهم اردیبهشت ماه یک هزار و سیصد و چهل و هشت شمسی به تصویب مجلس
سنا رسید.
نایب‌رییس مجلس سنا – دکتر سید محمد سجادی
[z]سازمان مشورتی دریانوردی بین دول ایمکو
موضوع:
ارسال نسخ اصلاحات قرارداد بین‌المللی ۱۹۶۰ حفظ جان اشخاص در دریا.
دبیر کل سازمان مشورتی دریانوردی مفتخر است به مقررات ضمیمه قرارداد بین‌المللی
۱۹۶۰ حفظ جان اشخاص در دریا اشاره و اصلاحات مصوبه را‌که در تاریخ ۳۰ نوامبر ۱۹۶۰
به موجب ماده ۹ (ب) (ط) قرارداد به تصویب مجمع سازمان رسیده جهت پذیرش ارسال دارد.
پذیرش بایستی ضمن اعلامیه کتبی که به توشیح رییس مملکت – امضاء رییس دولت یا وزیر
امور خارجه رسیده باشد ارسال گردد.
همچنین افتخار دارد به تصمیم مجمع که به موجب ماده ۹ (ه) قرارداد هنگام تصویب
اصلاحات مذکور تحت این عنوان که هر یک از اصلاحات دارای‌چنان اهمیتی هستند که چنان
چه دولتی به موجب بند (د) ماده (۹) اعلام نماید اصلاح مزبور را نمی‌پذیرد و تا ۱۲
ماه پس از به موقع به اجراء درآمدن‌آن نیز آن را نپذیرد از شرکت در قرارداد محروم
خواهد شد (اتخاذ گردیده اشاره نماید).
با توجه به این که تصمیم مزبور مشروط به موافقت دوسوم دولتهای شرکت‌کننده قرارداد
می‌باشد دبیر کل محترماً تقاضا دارد هر یک از دولتها نظریه‌خود را هر چه زودتر در
این مورد اعلام نمایند.
اصلاحاتی که در این یادداشت به آنها اشاره شده به صورت ضمائم قطعنامه الف ۱۰۸ (ES
– III) سومین جلسه فوق‌العاده مجمع سازمان مشورتی‌دریانوردی بین‌الدول جهت پذیرش
ارسال شده و نسخه تأیید شده‌ای از آن نیز ضمیمه می‌گردید.
بدین وسیله ترجمه دولتهای امضاکننده قرارداد را به بندهایی از قطعنامه که تصمیم
فوق‌الذکر ضمن آنها شرح داده شده و پذیرش آنها در اسرع وقت‌تقاضا گردیده است معطوف
می‌دارد.
۱۶ دسامبر ۱۹۶۶
سازمان مشورتی دریانوردی بین دول
۳۰ نوامبر ۱۹۶۶
اصل: انگلیسی
ایمکو
سومین جلسه فوق‌العاده – مجمع عمومی
مفاد دستور جلسه ۳ و۴
اصلاحات فصل دوم قرارداد بین‌المللی ۱۹۶۰
حفظ جان اشخاص در دریا
قطعنامه الف ۱۰۸ (ES – III)
مصوبه ۳۰ نوامبر ۱۹۶۶
مجمع عمومی
با توجه به لزوم افزایش وسایل جلوگیری از آتش‌سوزی در کشتیها و با اشاره به وظایف
مجمع عمومی در مورد وضع مقررات ایمنی دریانوردی که در‌بند اول قاعده ۱۶ قرارداد
بین‌المللی تأسیس سازمان مشورتی دریانوردی مقرر گردیده و همچنین با اشاره به
بندهای (ب) (د) (ه) (ح) قاعده ۹ قرارداد‌بین‌المللی ۱۹۶۰ حفظ جان اشخاص در دریا
که شرکت سازمان را برای انجام اقدامات اصلاحی مقرر نموده است.
با توجه به این که اصلاحات پیش‌بینی شده در فصل دوم قرارداد بین‌المللی ۱۹۶۰ حفظ
جان اشخاص در دریا بر حسب ترقی اقدامات ایمنی و هدایت‌راه‌های جلوگیری از آتش‌سوزی
در کشتیها بوده و در سیزدهمین جلسه کمیته ایمنی دریانوردی جهت توصیه به دولتهای
عضو با اکثریت آراء مورد قبول‌قرار گرفته بنابراین اصلاحات زیرین را که در فصل دوم
قرارداد بین‌المللی ۱۹۶۰ حفظ جان اشخاص در دریا به عمل آمده است تصویب می‌نماید:
الف – افزون قسمت (ز) (شامل مواد ۷۱ – ۹۱) تحت عنوان “اقدامات مخصوص ایمنی از
آتش‌سوزی برای کشتیهای مسافربری” که متن آن در ضمیمه‌شماره یک این قطعنامه آمده
است.
ب – اضافه نمودن تبصره جدید (ط ت) به بند (ب) قاعده ۲۷ و جانشین نمودن بندهای (ب)
و (ه) قاعده ۳۸ با بندهای جدید (ب) – (ه) و (و) متن این‌اصلاحات را در ضمیمه (۲)
این قطعنامه مشاهده می‌نمایید و بایستی در مورد کشتیهایی که تیرهای ته آنها هنگام
به موقع اجرا درآمدن این اصلاحات یا‌پس از آن نصب شده رعایت گردد.
ج – جایگزین نمودن قاعده ۶۳ با قاعده جدیدی که متن آن در ضمیمه شماره ۳ آمده است.
د – اصلاحات قواعد ۵۰ و ۵۴ (ط) و ۶۵ (ی) که در ضمیمه شماره ۴ آمده است و لازم بود
این قاعده با برخی اصلاحات اشاره شده فوق منطبق گردد.
تصمیم گرفته شد که به موجب ماده ۹ (ه) قرارداد بین ۱۹۶۰ حفظ جان اشخاص در دریا
مشروط به موافقت دوسوم دولتهای امضاکننده قرارداد هر یک‌از اصلاحات مصوبه دارای
چنان درجه اهمیتی باشد که چنان چه دولتی از قبول آن اصلاح امتناع ورزد و تا دوازده
ماه پس از به موقع به اجرا درآمدن آن‌را نپذیرد به موجب بند (د) ماده ۹ همین
قرارداد در پایان این مدت از شرکت در قرارداد محروم گردد.
تقاضا دارد دبیر کل سازمان به موجب ماده ۹ (ب) (ط) از نظر قبول و تأیید نسخ این
قطعنامه و ضمایم آن به کلیه دول امضاکننده قرارداد بین‌المللی۱۹۶۰ حفظ جان اشخاص
در دریا کتباً اطلاع دهد و رونوشت آنها را جهت کلیه اعضای سازمان ملل ارسال دارد.
ضمناً از کلیه دول عضو خواستار گردد تا پذیرش اصلاحات مزبور را هر چه زودتر اعلام
دارند.
ضمیمه ۱
قسمت ز – اقدامات مخصوص ایمنی در مورد جلوگیری از آتش‌سوزی در کشتیهای مسافربری.
(در مورد این قسمت از مقررات فعلی کلیه اشاراتی که به قواعد شده مربوط به فصل دوم
قواعد ضمیمه قرارداد بین‌المللی ۱۹۴۸ حفظ جان اشخاص در‌دریا می‌باشد مگر در مورد
آنهایی که شرح دیگری ذکر شده)
قاعده ۷۱ – دستور
با وجود شرایط ماده (۹) این قرارداد و افزایش شرایط قاعده (الف ۲) این فصل هر
کشتی مسافربری که حامل بیش از ۳۶ نفر باشد بایستی نکات ذیل را‌رعایت نماید:
الف – کشتی که تیر ته آن قبل از ۱۹ نوامبر ۱۹۵۲ نصب شده باشد بایستی شرایط قواعد
۷۲ – تا ۹۱ این قسمت را رعایت نماید.
ب – کشتی که تیر ته آن در ۱۹ نوامبر ۱۹۵۲ یا پس از آن ولی قبل از ۲۶ مه ۱۹۶۵ نصب
شده بایستی نسبت به شرایط قرارداد بین‌المللی ۱۹۶۰ حفظ‌جان اشخاص در دریا مربوط به
اقدامات ایمنی از آتش‌سوزی برای کشتیهای جدید عمل نماید همچنین شرایط قواعد ۷۴ (ب)
و (ج) ۸۱ – ۸۳ (ب) ۸۴- ۸۶ (ب) ۸۷ (ب) تا (ز) ۹۰ و ۹۱ این قسمت را رعایت نمایند.
ج – کشتی که تیر ته آن در تاریخ ۲۶ مه ۱۹۶۵ یا پس از آن نصب شده بایستی طبق شرایط
این قرارداد در مورد اقدامات ایمنی از آتش‌سوزی برای‌کشتیهای جدید عمل نموده و
مواد ۷۴ (ب) و (ج) – ۸۶ (ب) و ۸۷ (ب) – (ج) و ( د) و ۹۱ این قسمت را نیز رعایت
نماید.
قاعده ۷۲ – ساختمان کشتی
جنس ساختمانها بایستی از پولاد یا جنس مناسب دیگری منطبق با قاعده ۲۷ باشد مگر
اتاقهای عایق شده فاقد اثاثیه روی عرشه کشتی و عرشه‌هایی که‌ممکن است از چوب ساخته
شده باشند البته در این مورد جلب رضایت مقامات مربوطه از نظر جلوگیری از آتش‌سوزی
ضروری است.
قاعده ۷۳ – قسمتهای عمودی اصلی
کشتی بایستی به وسیله تیغه‌های درجه “A” طبق قاعده ۲۸ به طور عمودی به قسمتهای
اصلی تقسیم گردد. این قسمتها به طوری که در قاعده ۲۶ (ج)(ت ط) ذکر شده بایستی با
در نظر گرفتن محوطه‌های مجاور حتی‌الامکان به قدر کافی از عایق پوشیده شده باشد.
قاعده ۷۴ – دریچه‌های مربوط به تیغه‌های عمودی در قسمتهای اصلی:
الف – کشتی بایستی قاعده ۲۹ را رعایت نماید.
ب – دریچه‌های آتش‌نشانی بایستی از فولاد یا جنس عایق دیگری نظیر آن و یا غیر قابل
احتراق باشند.
ج – در مورد خرطومهای تهویه هوا و لوله‌هایی که دارای مقطعی به وسعت ۳۱ اینچ مربع
(۲۰۰ سانتیمتر مربع) یا بیشتر بوده و از قسمتهای اصلی‌می‌گذرند شرایط ذیل بایستی
رعایت گردد:
۱ – خرطومها و لوله‌هایی که دارای مقطعی به وسعت بین ۳۲ اینچ مربع (یا ۲۰۰
سانتیمتر مربع) و ۱۱۶ اینچ مربع (یا ۷۵۰ سانتیمتر مربع) می‌باشند‌همچنین
دریچه‌های اطفاء حریق آتش بایستی از نوعی باشند که در مواقع آتش‌سوزی به خودی خود
بسته شوند و یا این که خرطومها و لوله‌های مزبور‌لااقل به قطر ۱۸ اینچ (یا ۴۵۷
میلیمتر) به منظور رعایت شرایط دیوارها بایستی از هر سمت عایق شده باشند.
۲ – برای خرطومها و لوله‌هایی که مقطع آنها از ۱۱۶ اینچ مربع (یا ۷۵۰ سانتیمتر
مربع) متجاوز باشند دریچه‌های اطفاء حریق بایستی از نوعی باشند که‌به خود خود بسته
شده و آتش را خاموش نمایند.
قاعده ۷۵ – مجزا نمودن قسمتهای مسکونی از قسمتهای ماشینخانه سرویس و کالا کشتی
بایستی قاعده ۳۱ را رعایت نماید.
قاعده ۷۶ – دستور مربوط به روشهای ۱ و ۲ و ۳
هر یک از محلهای مسکونی یا خدمت کشتی بایستی با کلیه شرایط قید شده در یکی از
بندهای (الف) – (ب) – (ج) یا (د) این قاعده تطبیق نماید:
الف – در صورتی که کشتی مشمول روش اول باشد بایستی به موجب قاعده ۳۰ (الف) مجهز
به تیغه‌های عمودی مشبک و غیر قابل اشتعال درجه “B”گردد و طبق قاعده ۳۹ (الف) از
مواد غیر قابل اشتعال حداکثر استفاده به عمل آید.
ب – در صورتی که کشتی مشمول روش دوم گردد:
۱ – بایستی به موجب قاعده ۴۲ و ۴۸ مجهز به دستگاه آبپاش خودکار و زنگ خطر اتوماتیک
باشد.
۲ – از به کار بردن مواد قابل اشتعال از هر قبیل حتی‌الامکان خودداری گردد.
ج – چنانچه کشتی مشمول روش سوم گردد:
به موجب قاعده ۳۰ (ب) بایستی نسبت به نصب تیغه‌های مشبک مخصوص کند کردن آتش در
سرتاسر عرشه اقدام گردد. همچنین به موجب قاعده ۴۳مجهز به زنگ خطر مخصوص کشف
آتش‌سوزی باشد. به طوری که در ماده ۳۹ (ب) و ۴۰ (ز) مقرر گردید مصرف مواد که
قابلیت اشتعالشان زیاد است‌بایستی محدود گردد.
عدم رعایت شرایط قاعده ۳۹ (ب) و ۴۰ (ز) در صورتی مجاز می‌باشد که فواصل گشت
بازرسی آتش‌سوزی از ۲۰ دقیقه متجاوز نباشد.
د – اگر کشتی مشمول روش سوم باشد:
۱ – در محلهای مسکونی باید از تیغه‌های درجه “A” بیشتر استفاده شود تا طول اصلی
قسمتهای عمودی به ۶۵٫۵ فیت (یا در حدود ۲۰ متر) تقلیل داده‌شود.
۲ – طبق ماده ۴۳ هر کشتی می‌بایستی به زنگ خطر مخصوص کشف آتش‌سوزی مجهز باشد.
۳ – کلیه سطوح همجوار و پوشش آنها اعم از راهرو و دیوار کابینهای قسمتهای مسکونی
بایستی آغشته به مواد نسوز حفاظتی باشد.
۴ – همان طور که در بند (ب) قاعده ۳۹ مقرر گردیده استفاده از مواد قابل اشتعال
ممنوع می‌باشد.
عدم رعایت بند (ب) قاعده ۳۹ در صورتی مجاز می‌باشد که حداقل گشت بازرسی آتش‌سوزی
از ۲۰ دقیقه متجاوز نباشد.
۵ – تیغه‌های غیر قابل اشتعال از نوع درجه “B” بایستی در سرتاسر عرشه‌ها بیشتر نصب
گردد تا در محوطه داخل هر یک از قسمتهای کشتی تیغه‌های‌عمودی مشبک مخصوص کند کردن
آتش به وجود آید به استثنای قسمتهایی که وسعت آنها به طور کلی از ۲٫۳۰۰ فیت مربع
(یا ۳۰۰ متر مربع) متجاوز‌نیست.
قاعده ۷۷ – مراقبت از پلکانها
پلکانها بایستی طبق قاعده ۳۳ باشند مگر در موارد استثنایی که مقامات مربوطه
می‌توانند در محوطه پلکانها به کار بردن تیغه‌ها و دربهای غیر قابل‌اشتعال درجه
“B” را به جای تیغه‌ها و دربهای درجه “A” اجازه دهند.
علاوه بر این مقامات مربوطه می‌توانند استثنائاً نگاهداری پله‌های چوبی را مشروط
بر این که آغشته شدن آنها به مواد نسوز حفاظتی رعایت و دارای‌حصار مطمئن باشند
اجازه دهند.
قاعده ۷۸ – طرز مراقبت از آسانسورها (آسانسور مسافرین – مستخدمین)
سرویس خرطومهای عمودی
روشنایی و هوا و غیره
کشتی بایستی قاعده ۳۴ را رعایت نماید.
قاعده ۷۹ – مراقبت از ایستگاه‌های کنترل
کشتی بایستی قاعده ۳۵ را رعایت نماید مگر در مواردی که وضعیت یا ساختمان کنترل
ایستگاه‌ها طوری باشد که مانع رعایت آن گردد مثلاً ساختمان‌چوبی اتاق سکان در این
صورت مقامات مربوطه می‌توانند از نظر حفظ حدود این قبیل ایستگاه‌های کنترل اجازه
استفاده از تیغه‌های غیر قابل اشتعال‌درجه “B” را بدهند. در مواردی که آتش‌سوزی در
محلهایی رخ می‌دهد که مستقیماً زیر این ایستگاه‌ها واقع شده‌اند عرشه میان آنها
بایستی فوراً مانند‌تیغه‌های درجه “A” کاملاً عایق شوند.
قاعده ۸۰ – حفاظت از اتاقهای انبار و غیره.
کشتی بایستی قاعده ۳۶ را رعایت نماید.
قاعده ۸۱ – پنجره‌ها و دریچه‌های جانبی.
دریچه‌های سقفی موتورخانه و محوطه‌های دیگهای بخار بایستی طوری باشد که از خارج
از محوطه بتوان آنها را بست.
قاعده ۸۲ – دستگاه‌های تهویه:
الف – کلیه دستگاه‌های تهویه به استثنای دستگاه تهویه محوطه ماشینخانه و انبار
بایستی مجهز به دستگاه‌های کنترل اصلی باشند که در خارج از‌محوطه ماشینخانه قرار
داشته و به سهولت قابل دسترسی باشند تا احتیاج نباشد برای متوقف نمودن بادبزنهای
دستگاه تهویه قسمتهای مختلف به بیش‌از سه ایستگاه مراجعه شود.
دستگاه تهویه ماشینخانه نیز بایستی دارای یک دستگاه کنترل اصلی باشد که از خارج
از محوطه نیز قابل کنترل باشد.
ب – لوله‌های دودکش که از آشپزخانه و اتاقهای مسکونی می‌گذرد با توجه به فاصله
معین بایستی به قدر کافی عایق شود.
قاعده ۸۳ –
الف – کشتی بایستی قاعده ۴۰ (الف) – (ب) و (و) را رعایت نماید مگر این که در
قاعده ۴۰ (الف) (ط) ۶۵٫۵ فیت یا (۲۰ متر) به جای ۴۵ فیت یا(۱۳٫۷۳ متر) منظور شده
باشد.
ب – تلمبه‌های نفت سیاه بایستی مجهز به دستگاه کنترلی باشد که در خارج از محوطه
مربوطه مستقر باشد تا در موقع بروز آتش‌سوزی در محل مزبور‌بتوان آنها را متوقف
نمود.
قاعده ۸۴ – فیلم سینمایی
فیلمهای طلقی نبایستی در دستگاه‌های سینمایی کشتی به کار برده شود.
قاعده ۸۵ – نقشه‌ها
نقشه‌ها بایستی منطبق با ماده ۴۴ تهیه شود.
قاعده ۸۶ – تلمبه‌ها – لوله‌های آبرسانی – لوله‌ها و شیرهای آتش‌نشانی:
الف – با شرایط ماده ۴۵ بایستی تطبیق نماید.
ب – برای جلوگیری از آتش‌سوزی بایستی تا آن جا که ممکن است آب حاضر و در دسترس
باشد برای این منظور بایستی دستگاه‌های تقویت فشار و یا‌تلمبه‌های آتش‌نشانی که
قابلیت کنترل فوری را داشته در کشتی تعبیه شده باشد.
قاعده ۸۷ – (کشف آتش‌سوزی و شرایط اطفاء حریق)
کلیات:
الف – کلیه مقرراتی که از بند (الف) الی (ه) قاعده ۵۰ تعیین گردیده با توجه به
مقررات قاعده زیر لازم‌الاجرا است.
زنگ خطر مخصوص کشف آتش‌سوزی و دستگاه مخابرات
ب – به هر مأمور گشت به طوری که در قاعده ۵۰ (الف) گفته شده در مورد کشتی که تیر
ته آن در تاریخ ۲۶ مه ۱۹۶۵ یا پس از آن نصب شده (به طوری‌که در قاعده ۶۴ (الف)
(ط) این فصل آمده) اشاره شده به منظور آشنایی با مقررات کشتی و طرز کار تجهیزاتی
که ممکن است مورد استفاده قرار گیرند‌بایستی آموزش کافی داده شود.
ج – زنگ خطر مخصوص احضار کارکنان آتش‌نشانی که می‌تواند جزئی از دستگاه زنگ خطر
عمومی کشتی نیز باشد نصب گردد
د – دستگاه مکالمه عمومی یا سایر وسایل ارتباطی مؤثر دیگری بایستی در محلهای
مسکونی و محوطه‌های عمومی و گذرگاه‌های کشتی موجود باشد.محوطه‌های ماشینخانه و
انبار سوخت.
ه – تعداد – نوع و توزیع فشنگهای آتش‌نشانی بایستی طبق بندهای (ز) (۲) (ز) (۳) و
(ح) (۲) و قاعده ۶۴ این فصل باشد.
تماس بین‌المللی ساحلی
و – طبق شرایط قاعده (۶۴) (ی) این فصل باشد.
ز – وسایل آتش‌نشانی طبق شرایط قاعده ۶۴ (ی) این فصل باشد.
قاعده ۸۸ – آماده نگهداشتن وسایل آتش‌نشانی.
مقررات قاعده ۶۶ این فصل رعایت گردد.
قاعده ۸۹ – وسایل فرار
منطبق با مقررات قاعده ۵۴ باشد.
قاعده ۹۰ – منبع نیروی برق مواقع ضروری
رعایت مقررات بند (الف) – (ب) – (ج) ماده ۲۲ در این مورد الزامی است. مگر این که
وضعیت منبع نیروی برق موقع ضروری منطبق با شرایط‌مقررات قاعده ۲۵ (الف) این فصل
باشد.
قاعده ۹۱ – آموزش – تمرین – اجرا
در آموزش آتش‌نشانی که در قاعده ۲۶ فصل سوم این قرارداد به آن اشاره شده هر یک از
کارکنان کشتی بایستی آشنایی خود را نسبت به مقررات و‌تسهیلاتی کشتی و وظایف خود و
هر یک از تجهیزاتی که می‌تواند مورد استفاده آنها قرار گیرد عملاً نشان دهد.
فرماندهان موظفند کارکنان کشتی را به موارد مختلف کار آنها آشنا و آموزش لازم را
به ایشان بدهند.
ضمیمه شماره ۲ – بند (ب) (ت) قاعده ۲۷٫
سیم‌کشی ارتباطات داخلی و زنگ خطر مواقع ضروری بایستی طوری باشد که از آشپزخانه و
محوطه ماشینخانه و سایر قسمتهایی که احتمال‌آتش‌سوزی در آن جا می‌رود عبور ننماید
مگر این که احیاناً نصب وسیله ارتباطی یا زنگ خطر در این محلها ضرورت داشته باشد.
در مواردی که وضعیت ساختمان کشتی مانع تطبیق آن با شرایط مزبور باشد می‌توان با
اطمینان دادن از مراقبت کافی از سیم‌کشیهایی که از آشپزخانه‌ها و‌محوطه موتورخانه
و سایر محوطه‌هایی که امکان بروز آتش‌سوزی در آنها می‌رود می‌گذرد رضایت مقامات
مربوطه را جلب نمود.
بند (ب) قاعده ۳۸
در جایی که الزاماً لوله‌ای از میان یک تیغه عمودی قسمت اصلی عبور می‌نماید دریچه
خفه‌کننده خودکاری نیز بایستی در مجاورت آن تیغه نصب گردد‌دریچه خفه‌کننده بایستی
طوری باشد که بتوان با دست نیز آن را از دو سمت دیوار تیغه‌ای بست و محل آن جایی
قرار داشته باشد که به سهولت قابل‌دسترسی و کنترل باشد ضمناً با رنگ قرمز درخشنده
مشخص گردد.
لوله‌هایی که بین دیوار تیغه‌ای و دریچه خفه‌کننده واقع می‌شوند بایستی از فولاد
یا جنس دیگری نظیر آن باشد و در صورت لزوم به معیار معینی که در‌بند (الف) این
قاعده گفته شده عایق شوند.
دستگاه خفه‌کننده بایستی لااقل در یک سمت دیوار نصب شود و چنان چه باز باشد با
علامت قابل رؤیتی مشخص گردد.
بند (هـ) قاعده ۳۸ – باز کردن درها از هر سمت دیوار تیغه‌ای بایستی فقط توسط یک
نفر مقدور باشد.
بند (و) قاعده ۳۸ – درهای آتش‌نشانی در تیغه‌های عمودی قسمت اصلی و در
راه‌پله‌ها غیر از درهای برقی غیر قابل نفوذ با درهایی که معمولاً بسته‌هستند
بایستی به خودی خود قابل بسته شدن باشند و در مقابل یک انحراف (۲).(۱)۳ درجه بسته
شوند. کلیه این قبیل درها به استثنای آنهایی که‌معمولاً بسته هستند بایستی از
ایستگاه کنترل یا از محلی در روی در به تنهایی یا به طور دسته‌جمعی در یک زمان
قابل باز و بسته شدن باشند.
دستگاه باز کردن بایستی طوری باشد که در موقع خرابی احتمالی دستگاه کنترل به خودی
خود بسته شود. درهای برقی غیر قابل نفوذ از این نظر مناسب‌می‌باشند. قلاب مهار
برای درهایی که با ایستگاه کنترل مربوط نباشند مجاز نمی‌باشند. در صورتی که درهای
مجوف چرخان به کار برده شده باشد‌بایستی دارای چفتی باشند که با به حرکت درآمدن
دستگاه کار انداختن آنها، در به طور خودکار عمل نماید.
ضمیمه ۳ – قاعده ۶۳
لوازم مأمورین آتش‌نشانی.
لوازم یک مأمور آتش‌نشانی عبارت است از:
الف – لوازم شخصی شامل:
۱ – لباس دفاعی – جنس آن بایستی طوری باشد که پوست بدن را در مقابل شعله آتش و
بخار از سوختگی و تاولها محافظت نماید. رویه خارجی لباس‌دفاعی بایستی ضد آب باشد.
۲ – چکمه و دستکشها بایستی از لاستیک و یا سایر مواد عایق باشد.
۳ – یک کلاهخود مخصوص مأمورین آتش‌نشانی به منظور جلوگیری مؤثر از تصادم.
۴ – چراغ قوه (فانوس دستی) از نوع مطمئنی که بتواند حداقل سه ساعت روشن بماند.
۵ – یک تبر با نظر موافق مقامات مربوطه.
ب – یک دستگاه تنفس از نوع تأیید شده به صورت:
۱ – کلاهخود آتش‌نشانی مخصوص دود یا ماسک مخصوص دود که مجهز به مخزن هوا باشد و
طول لوله تنفسی آن برای رسیدن از روی عرشه و‌دریچه‌های تخلیه و درها به هر قسمت از
انبارها و محوطه‌های ماشین خانه کافی باشد.
چنان چه به منظور رعایت این تبصره احتیاج به لوله تنفسی باشد که طول آن بیش از
۱۲۰ فیت (یا ۳۶ متر) باشد بایستی علاوه بر آن چه از طرف‌مقامات مربوطه اجازه داده
شده یک دستگاه تنفسی که کلیه وسایل آن سرخود باشد نیز داده شود یا.
۲ – یک دستگاه تنفسی وسایل سرخودی که قادر باشد در مدت معینی که از طرف مقامات
مربوطه تعیین می‌شود کار نماید. هر دستگاه تنفسی به‌منظور جلوگیری از جدا شدن آن
هنگام کار بایستی مجهز به لوله تنفسی به طول و استحکام کافی باشد و به وسیله یک
قلاب فنری به دستگاه یا تسمه‌مجزای دیگری متصل گردد.
ضمیمه ۴ – قاعده ۵۰
فیلم سینمایی (روشهایی ۱ و ۲ و ۳)
در دستگاه‌های سینمایی کشتی نبایستی از فیلمهای طلقی استفاده شود.
قاعده ۵۴ (ط) – در دستگاه‌های سینمایی کشتی نبایستی از فیلمهای طلقی استفاده شود.
قاعده ۶۵ (ی) – لوازم مأمور آتش‌نشانی.
کشتی بازرگانی اعم از جدید یا قدیم بایستی لوازم آتش‌نشانی را طبق شرایط قاعده ۶۳
این فصل برای حداقل یک نفر مأمور همراه داشته باشد.
اصلاحیه فوق منضم به لایحه قانون اصلاح قسمت هفتم قانون الحاق دولت ایران به هفت
قرارداد بین‌المللی دریایی (در مورد حفظ جان اشخاص در‌دریاها) بوده و صحیح است.
نایب‌رییس مجلس سنا – دکتر سید محمد سجادی
