سازمان ملل متحد یک سازمان بین المللی است که در جهت ارتقا همکاری های بین المللی فعالیت میکند .
پس از جنگ جهانی دوم ، در بیست و چهارم اکتبر سال ۱۹۴۵ میلادی، سازمان ملل متحد ، در حقیقت جایگزینی برای جامعه ملل و برای پیشگیری از وقوع جنگ هایی بین ملت ها ، پایه گذاری شد .
سازمان ملل متحد به دنبال گسترده ترین و وحشتناک ترین جنگ تاریخ بشر یعنی جنگ جهانی دوم شکل گرفت جنگی که میلیون ها کشته و آواره و همچنین میلیاردها دلار خسارت برای طرفین درگیر به جا گذاشته بود. کشورهای بنیانگذار و در راس آنها متفقین (فاتحین جنگ) با عنایت به تجربه جامعه ملل و ضعف آن نهاد در جلوگیری از شعله ور شدن جنگ جهانی دیگر به تاسیس این نهاد همت گماشتند که این مهم در طول۴ سال و به شکل بارز در۷ کنفرانس به انجام رسید که در ذیل به ترتیب زمانی بدان ها اشاره می شود :
این جلسه در تاریخ ۲۲ نوامبر ۲۰۱۶ در ساعت ۱۷ بوقت اروپای مرکزی در اتاق پالتاک آموزش و پژوهش برگزار گردید. حاضرین در این جلسه بانوان : مریم پورحسینی – مریم مرادی – جعفری – لیدا اشجعی –مونیکا قریشی–دلارام دره شویی
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران، با کلیه فعالین و مدافعین حقوق بشر و رسانه های ذی ربط، همکاری و ایجاد ارتباط نموده که بتواند نقض حقوق بشر در ایران را آشکار کند و به هدفش که همانا آگاه کردن جامعه فارسی زبان از حقوق انسانی اشان است , برسد.
حقوق بشر هیچ مرزی جز انسانیت نمی شناسد؛ یعنی حمایت از همه ی انسان ها در همه جا؛ از فقیرترین تا پیشرفته ترین ، بی ثبات ترین تا امن ترین ، دیکتاتوری ترین تا دموکرات ترین کشورها در همه ی حالات ، حقوق بشر لازم الرعایه است و فعالان حقوق بشر برای ترویج و حمایت از حقوق بشر برای رسیدن به وضعیتی بهتر و انسانی تر میکوشند.
آیا میدانید : ۳۰ مورد قوانین حقوق بشر وجود دارد . این موارد اساسی ترین حقوق انسانی شما هستند و متعلق به شماست.
ماده ۱۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر, هر انسانی سزاوار و محق به داشتن تابعیت میداند.
تابعیت یا ملیت به نوعی رابطهٔ سیاسی و حقوقی بین یک شخص با دولتی معین اشاره دارد که فرد از حمایت مستمر و بی قید و شرط دولت متبوعش برخوردار خواهد شد
اهمیت این ماده از آن جهت است که تا نیمه اول قرن بیستم دامنه نقض و نادیده انگاری آن چنان وسیع بوده که متقابلا چنین توجه برجسته ای به آن صورت گرفته است.
اعلامیه جهانی حقوق بشر , این حق را مانند دیگر حقوق انسانی که به اختیار و حوزه شخصی انسانها مربوط می شود را به رسمیت شناخته است و امروزه اشخاص میتوانند بطور همزمان تابعیت یا شهروندی دو یا چند کشور را داشته باشند
و اما در قوانین جمهوری اسلامی ایران ، از ماده ۹۷۶ تا ۹۹۱ قانون مدنی و اصل ۴۱ و ۴۲ قانون اساسی , به شرایط تابعیت در ایران اشاره دارد
مطابق با این قوانین , خاک و خون هر دو برای تعیین تابعیت افراد در نظر گرفته شده است. اما با بررسی بیشتردر این موارد با اشکالاتی در کاربرد عملی آنها مواجه خواهیم شد
در ایران معیار خون فقط از جهت رابطه خونیِ پدر با فرزند در نظر گرفته میشود، و برای مادر هیچ اهمیتی در رابطه خونی قائل نیست، که باعث می شود فرزند متولد از مادر ایرانی و پدر خارجی برای کسب تابعیت ایران ۱۸ سال صبر کند، ولی یک بیگانه برای گرفتن تابعیت ایرانی فقط با ۵ سال اقامت در ایران و سایر شرایط دیگر تابع کشور ایران شود و این تبعیض بین انسانها نشانه نقض آشکار حقوق بشر در ایران است.