قانون اجازه الحاق دولت شاهنشاهی ایران به موافقتنامه گمرکی ورود موقت وسائل علمی

‌مصوب ۱۳۴۸٫۹٫۱۰
‌ماده واحده – به دولت اجازه داده می‌شود الحاق رسمی دولت شاهنشاهی ایران را به
موافقتنامه گمرکی ورود موقت وسائل علمی
Convention Douaniere Relative A L`
Importation Temporaire de Materiel Scientifique
‌که در تاریخ ۱۱ ژوئن سال ۱۹۶۸ در بروکسل منعقد شده و مشتمل بر یک مقدمه و ۲۶ ماده
می‌باشد به شورای همکاریهای گمرکی بروکسل و سازمان‌ملل متحد اعلام و تشریفات لازم
را انجام دهد.‌قانون فوق مشتمل بر یک ماده و متن موافقتنامه گمرکی ضمیمه در جلسه روز یکشنبه
یازدهم آبان ماه یک هزار و سیصد و چهل و هشت شمسی به‌تصویب مجلس شورای ملی و در
جلسه روز دوشنبه دهم آذر ماه یک هزار و سیصد و چهل و هشت شمسی به تصویب مجلس سنا
رسیده است.
‌رییس مجلس سنا – جعفر شریف‌امامی
‌موافقتنامه گمرکی ورود موقت وسایل علمی
‌مقدمه
‌کشورهای طرف این موافقتنامه که تحت توجهات شورای همکاری گمرکی و با مشورت سازمان
آموزشی علمی و فرهنگی ملل متحد “‌یونسکو” تهیه شده است.
‌با توجه به اینکه گسترش تحقیقات علمی و فرهنگی برای تأمین پیشرفتهای اقتصادی و
اجتماعی اهمیت حیاتی دارد.
‌با اعتقاد به اینکه اتخاذ تسهیلات عمومی برای وارد کردن موقت و معاف از پرداخت
حقوق و مالیات وسائل علمی جهت تحقیقات علمی و یا آموزشی‌می‌تواند کمک مؤثری به
عملی کردن این هدف بدهد به شرح زیر توافق کرده‌اند:
‌فصل اول – تعاریف
‌ماده ۱ – در مورد این قرارداد:
‌الف – منظور از اصطلاح “‌وسایل علمی” آلات لوازم دستگاهها یا قطعات مربوط به آنها
است که در مقاصد تحقیقات علمی یا آموزشی به کار می‌رود.
ب – منظور از عبارت “‌حقوق و مالیات بر واردات” حقوق گمرکی و دیگر حقوق مالیاتها،
هزینه‌ها و عوارض دیگری است که به هنگام ورود کالا از آن و‌یا در مورد آنها وصول
می‌شود.
‌هزینه‌ها و عوارضی که محدود به مبلغ هزینه تقریبی خدمات انجام شده باشد مشمول این
تعریف نمی‌شود.
ج – منظور از اصطلاح “‌ورود موقت” ورود موقت و معاف از پرداخت حقوق و عوارض بر
واردات و ممنوعیتها و محدودیتهای وارداتی است که‌مشروط به دوباره خروج کالا
می‌باشد.
‌د – منظور از اصطلاح “‌مؤسسات قبول شده” مؤسسات دولتی و خصوصی علمی یا مؤسسات
فرهنگی است که اصولاً هدف انتفاعی ندارند و مقامات‌صلاحیتدار کشور واردکننده اقدام
آنها را در وارد کردن موقت وسائل علمی تصویب کرده باشد.
ه – اصطلاح “‌تصویب” به معنای تصویب، قبول یا موافقت است.
‌و – اصطلاح “‌شوری” به معنای سازمانی است که به موجب قرارداد تأسیس شورای همکاری
گمرکی منعقد در ۱۵ دسامبر ۱۹۵۰ بروکسل تشکیل شده‌است.
‌فصل دوم – حدود
‌ماده ۲ – هر یک از طرفهای موافقتنامه تعهد می‌نمایند به اقلام زیر موقتاً اجازه
ورود بدهد:
‌الف – وسائل علمی که در محدوده (‌کشور واردکننده) و فقط در مقاصد مربوط به
تحقیقات علمی یا آموزشی مورد استفاده قرار گیرد.
ب – قطعات یدکی وسایل علمی که به موجب بند (‌الف) این ماده اجازه ورود موقت به
آنها داده شده باشد.
ج – ابزارهایی که اساساً برای تعمیر کنترل نگاهداری و آزمایش کردن وسایل علمی که در
محدوده آن کشور فقط در منظورهای مربوط به تحقیقات‌علمی یا آموزشی به کار رفته
باشد.
‌ماده ۳ – ورود موقت وسایل علمی قطعات یدکی و ابزارها را می‌توان مشمول شرایط زیر
کرد:
‌الف – توسط مؤسسات مورد قبول وارد شده و تحت نظارت و مسئولیت آنها به کار رود.
ب – در محدوده کشور واردکننده در مقاصد غیر تجاری به کار روند.
ج – با توجه به منظوری که آنها را وارد کرده‌اند تعدادشان خارج از اندازه نباشد.
‌د – به هنگام دوباره خروج امکان باز شناختن آنها موجود باشد.
ه – در مدتی که در کشور واردکننده هستند در مالکیت یک فرد حقیقی مقیم خارج یا یک
شخص حقوقی که در خارج تأسیس شده باشند.
‌ماده ۴ – هر یک از کشورهای طرف موافقتنامه می‌توانند کلاً یا جزئاً تعهداتی را که
به موجب این موافقتنامه دارند در مواردی که کالاهای مشابه با‌وسایل علمی یا قطعات
یدکی که ورود موقت آنها مورد نظر است با کیفیت علمی در کشور واردکننده ساخته و
موجود باشد معلق سازند.
‌فصل سوم – مقررات خاص
‌ماده ۵ – هر یک از کشورهای طرف موافقتنامه تعهد می‌کند در صورت امکان از تقاضای
وثیقه معادل حقوق و عوارض گمرکی بر واردات خودداری‌نماید و به اخذ تعهد کتبی کفایت
کند این تعهد را می‌توان برای هر قلم کالای وارده و یا به طور کلی در مدت معین و
یا در صورتی که امکان داشته باشد‌برای مدتی که از طرف مؤسسه مورد قبول پذیرفته شده
باشد.
‌ماده ۶ – ۱ – به وسایل علمی که اجازه ورود موقت داده شده باشد باید در ظرف ۶ ماه
از تاریخ ورود دوباره صادر شود. معذلک مقامات گمرکی کشور‌واردکننده موقت می‌توانند
تقاضا نمایند در ظرف مدتی کوتاهتر از ۶ ماه و مشروط به اینکه این مدت برای استفاده
از کالایی که به منظور معینی وارد‌شده کافی باشد دوباره خارج شود.
۲ – مقامات گمرکی می‌توانند بر اساس دلائل معتبر جهت صدور مجدد مدت بیشتری در نظر
بگیرند و یا مدت مقرر را تمدید کنند.
۳ – هر گاه تمام یا قسمتی از وسایل علمی که اجازه ورود موقت داشته است در نتیجه
ضبط در مدت مقرر نتوان مجدداً به خارج صادر کرد و این ضبط‌نتیجه اقدام اشخاص خصوصی
نباشد. مدت دوباره خروج کالا را تا مدتی که کالا در ضبط است باید معلق کرد.
‌ماده ۷ – وسایل علمی مشمول مقررات ورود موقت را می‌توان از طریق دفاتر گمرکی دیگر
که مجاز برای انجام این تشریفات است مجدداً صادر کرد و‌دوباره خروج از دفتر گمرکی
ورودی الزامی نخواهد بود.
‌ماده ۸ – وسائل علمی که به طور موقت وارد می‌شود می‌توان به صورت دیگری غیر از
دوباره خروج مورد مصرف قرارداد و خاصه می‌توان در داخله به‌مصرف برساند مشروط به
اینکه با شرایط و تشریفات مندرج در قوانین و مقررات کشور ورودی موقت مطابقت داشته
باشد.
‌ماده ۹ – با وجود مقررات دوباره خروج که در این موافقتنامه منظور شده است دوباره
خروج تمام یا قسمتی از وسایل علمی که بر اثر حوادث به اثبات‌رسیده به شدت صدمه
دیده نباید الزامی باشد مشروط به اینکه:
‌الف – مشمول حقوق و عوارض وارداتی باشد.
ب – بدون هزینه و رایگان در اختیار خزانه‌داری کشوری که کالا به طور موقت به آنجا
وارد شده است گذارده شود.
ج – تحت نظارت رسمی و بدون تحمیل هزینه به خزانه‌داری کشوری که کالا به طور موقت
به آنجا وارد شده است منهدم شود.
‌بسته به صوابدید مقامات گمرکی.
‌ماده ۱۰ – مقررات پیش‌بینی شده در ماده ۹ فوق عیناً شامل قطعاتی که در نتیجه تعمیر
یا تغییر وسایل علمی در طی مدت توقف در کشوری که کالا به‌طور موقت وارد شده تعویض
گردیده نیز خواهد بود.
‌ماده ۱۱ – مقررات مندرج در مواد ۶ و ۷ و ۸ و ۹ شامل قطعات یدکی و نیز ابزارهای
مندرج در ماده ۲ این موافقتنامه خواهد بود.
‌فصل چهارم – مقررات مختلف
‌ماده ۱۲ – ۱ – هر یک از کشورهای متعاهد باید تشریفات گمرکی مورد نیاز در اجرای
تسهیلات منظور شده در این موافقتنامه را به حداقل آن برساند.‌کلیه مقررات مربوط به
این گونه تشریفات را باید بی درنگ منتشر ساخت.
۲ – در موارد ممکن و مقتضی بازرسی و ترخیص وسایل علمی ورودی و دوباره خروج را باید
در محل استفاده وسایل مزبور انجام داد.
‌ماده ۱۳ – مقررات این موافقتنامه شامل حداقل تسهیلاتی است که اعطاء می‌گردد و این
مقررات مانع از دادن تسهیلات بیشتری که کشورهای متعاهد به‌موجب مقررات یک جانبه که
اکنون به موجب توافقهای دو جانبه و چند جانبه در آینده اعطاء خواهند کرد نخواهد
بود.
‌ماده ۱۴ – از نظر اجرای این موافقتنامه سرزمینهای کشورهای متعاهد که نوعی اتحادیه
گمرکی یا اتحادیه اقتصادی را تشکیل می‌دهند می‌توان به عنوان‌یک سرزمین واحد تلقی
کرد.
‌ماده ۱۵ – مقررات مندرج در این موافقتنامه نباید از اجرای مقررات مربوط به
ممنوعیتها یا محدودیتهایی که به موجب قوانین و مقررات داخلی به علل‌اخلاق عمومی،
امنیت عمومی، بهداشت یا سلامت وضع شده یا مربوط به حمایت و حفظ حقوق امتیاز و
علائم تجاری است جلوگیری کند.
‌ماده ۱۶ – نقض مقررات این موافقتنامه به هر نوع و شکل و نیز تقلب و همچنین تسلیم
اظهارنامه خلاف واقع و یا اقدام به نحوی که شخص (‌حقیقی یا‌حقوقی) یکی از وسایل
علمی را از تسهیلات منظور شده در این موافقتنامه به نادرستی منتفع سازد موجب خواهد
شد که خلاف کار طبق قوانین و‌مقررات کشور محل وقوع جرم به مجازاتهای مقرر در
قوانین و مقررات آن کشور و پرداخت هر گونه حقوق و عوارض گمرکی متعلقه محکوم گردد.
‌فصل پنجم – مقررات نهایی
‌ماده ۱۷ – ۱ – کشورهای متعاهد در موارد ضروری و به منظور بررسی نحوه اجرای مفاد
موافقتنامه مورد بحث و خاصه جهت اتخاذ اقداماتی برای‌تفسیر و اجرای یکنواخت این
موافقتنامه باید تشکیل جلسه دهند.
۲ – این گونه جلسات توسط دبیر کل شوری و به تقاضای یکی از متعاهدین منعقد می‌شود
جلسات کشورهای متعاهد در مرکز شوری تشکیل می‌شود‌مگر اینکه کشورهای متعاهد تصمیم
دیگری اتخاذ نمایند.
۳ – کشورهای متعاهد باید آیین‌نامه مورد عمل این جلسات را تهیه نمایند تصمیمات
متخذه از جانب کشورهای متعاهد برای اکثریت خواهد بود که از‌دو سوم نمایندگان حاضر
و رأی دهنده تشکیل می‌گردد.
۴ – کشورهای متعاهد در صورتی می‌توانند اقدام به اتخاذ تصمیم نمایند که بیش از نصف
نمایندگان در جلسه حاضر باشند.
‌ماده ۱۸ – ۱ – کشورهای متعاهد باید اختلافات ناشی از تفسیر و اجرای این
موافقتنامه را تا جایی که امکان دارد از راه مذاکره بین خود حل و فصل‌کنند.
۲ – هر نوع اختلافی که از راه مذاکره بر طرف نشود باید کشورهای متعاهد اختلاف آن
را طبق ماده ۱۷ این موافقتنامه به اجلاسیه ارجاع کنند و اجلاسیه‌موارد اختلاف را
بررسی و توصیه‌هایی برای رفع آن به عمل خواهد آورد.
۳ – کشورهای طرف اختلاف می‌توانند قبلاً با توصیه‌های کشورهای متعاهد موافقت کرده و
آن را الزام‌آور تلقی کنند.
‌ماده ۱۹ – ۱ – هر کشور عضو شوری و هر کشور عضو سازمان ملل متحد و یا نمایندگیهای
تخصصی وابسته به آن می‌توانند به شرح زیر به عضویت‌این موافقتنامه درآیند:
‌الف – با امضای موافقتنامه بدون قید و شرط تصویب.
ب – با تودیع سند تصویب پس از امضای آن با قید تصویب.
ج – با ملحق شدن به موافقتنامه.
۲ – موافقتنامه موجود باید تا ۳۰ ژوئن ۱۹۶۹ جهت امضاء در مرکز شوری در بروکسل برای
کشورهای مندرج در بند اول این ماده مفتوح باشد پس از۳۰ ژوئن ۱۹۶۹ برای ملحق شدن
کشورهای پیش گفته باز خواهد بود.
۳ – هر کشوری که در سازمانهای مندرج در بند اول این ماده عضویت ندارد و دبیر کل
شوری به تقاضای کشورهای متعاهد دعوت به عضویت نماید پس‌از لازم‌الاجرا شدن
موافقتنامه می‌تواند با ملحق شدن به موافقتنامه طرف متعاهد آن شود.
۴ – اسناد تصویبی یا اسناد الحاقی باید نزد دبیر کل شوری تودیع شود.
‌ماده ۲۰ – ۱ – این موافقتنامه سه ماه پس از تاریخی که ۵ کشور از کشورهای مندرج در
بند اول ماده ۱۹ موافقتنامه آن را بدون قید تصویب امضاء نمایند‌و یا اسناد تصویبی
و یا اسناد الحاقی را تودیع نمایند لازم‌الاجرا خواهد بود.
۲ – در مورد کلیه کشورهایی که بدون شرط تصویب این موافقتنامه را امضاء یا تصویب
می‌کنند یا بدان ملحق می‌شوند و این عمل را پس از اینکه ۵‌کشور بدون شرط تصویب آن
را امضاء کنند و یا اسناد تصویبی یا الحاقی خود را تودیع نمایند.
‌این موافقتنامه ۳ ماه پس از تاریخی که هر کشور آن را بدون شرط تصویب امضاء می‌کند
و یا اسناد تصویبی یا الحاقی را تودیع نماید لازم‌الاجرا خواهد‌بود.
‌ماده ۲۱ – ۱ – مدت این موافقتنامه نامحدود است. معذلک هر کشور متعاهد می‌تواند به
موجب مفاد ماده ۲۰ موافقتنامه هر زمان پس از لازم‌الاجرا‌شدن آن از عضویت
موافقتنامه خارج شود.
۲ – خروج از عضویت موافقتنامه باید کتباً به دبیر کل شوری اعلام شود.
۳ – خروج از موافقتنامه ۶ ماه پس از دریافت سند خروج توسط دبیر کل شوری معتبر
خواهد شد.
‌ماده ۲۲ – ۱ – کشورهای متعاهد که طبق ماده ۱۷ تشکیل جلسه می‌دهند می‌توانند برای
اصلاح آن توصیه‌هایی به عمل آورند.
۲ – متن هر اصلاحی که بدین ترتیب توصیه می‌شود باید توسط دبیر کل شوری به کلیه
کشورهای متعاهد و کلیه کشورهای امضاکننده آن به دبیر کل‌سازمان ملل متحد و به مدیر
کل سازمان آموزشی علمی و فرهنگی ملل متحد (‌یونسکو) ابلاغ گردد.
۳ – در ظرف ۶ ماه از تاریخی که اصلاح توصیه شده به شرح مندرج در بند ۲ پیش گفته
ابلاغ شده است هر کشور طرف موافقتنامه می‌تواند به دبیر کل‌شوری اطلاع دهد که:
‌الف – نسبت به اصلاح توصیه شده ایراد دارد یا
ب – با اینکه تصمیم به قبول اصلاح توصیه شده دارد. شرایط ضروری برای قبول اصلاحات
هنوز در کشور متبوع او فراهم نشده است.
۴ – هر گاه یک کشور متعاهد به موجب مفاد بند ۳ (‌الف) این ماده نظر خود را به
اطلاع دبیر کل شوری برساند، تا زمانی که دبیر کل شوری را از موافقت‌با اصلاح توصیه
شده آگاه نکرده است می‌تواند در ظرف ۹ ماه پس از انقضای مهلت ۶‌ماهه مندرج در بند
سوم این ماده ایراد خود را نسبت به اصلاح‌توصیه شده اعلام نماید.
۵ – هر گاه ایراد به اصلاح توصیه شده مطابق با بند ۳ و ۴ این ماده عنوان شده باشد
باید چنین فرض کرد که اصلاح مورد قبول قرار نگرفته و بلااثر‌خواهد بود.
۶ – هر گاه طبق بندهای ۳ و ۴ این ماده نسبت به اصلاح توصیه شده ایرادی نباشد باید
چنین فرض کرد که اصلاح مزبور از تاریخ مندرج در زیر مورد‌قبول قرار گرفته باشد:
‌الف – در صورتی که هیچ کدام از کشورهای متعاهد به موجب مفاد بند ۳ (ب) این ماده
نظر خود را ابلاغ نکرده باشد تاریخ قبول اصلاح در انقضای‌مهلت ۶‌ماهه مندرج در بند
۳ خواهد بود.
ب – هر گاه یکی از کشورهای متعاهد به موجب مفاد بند ۳ (ب) این ماده نظر خود را
ابلاغ کند و ابلاغ آن قبل از دو تاریخ زیر باشد:
۱ – در تاریخی که کلیه کشورهای متعاهد نظر خود را اعلام و دبیر کل شوری را از
موافقت با اصلاح توصیه شده آگاه کرده باشند مشروط به اینکه هر گاه‌موافقت کلیه
موافقین قبل از انقضای مهلت ۶‌ماهه مندرج در بند سوم این ماده باشد در این صورت
باید آن تاریخ را تاریخ انقضای مهلت ۶‌ماهه مذکور‌تلقی کرد.
۲ – تاریخ انقضای مهلت ۹‌ماهه مندرج در بند چهارم این ماده.
۷ – هر اصلاحی که قبول شده تلقی شود ۶ ماه بعد از تاریخی که پذیرفته شده
لازم‌الاجرا خواهد بود.
۸ – دبیر کل شوری باید در حداقل مدت ممکنه کلیه کشورهای متعاهد و کلیه کشورهای
امضاکننده از ایرادی که نسبت به توصیه اصلاح شده به موجب‌بند ۳ (‌الف) تسلیم شده
است و نیز هر اطلاعی که به موجب بند ۳ (ب) این ماده دریافت شده است آگاه سازند.
دبیر کل شوری باید بعداً کلیه کشورهای‌متعاهد و سایر کشورهای امضاکننده را اعم از
اینکه متعاهد یا متعاهدین موافقتنامه باشند و نظراتی را که ارسال داشته‌اند مبین
ایراد نسبت به اصلاح‌توصیه شده یا موافقت با آن باشد مطلع سازند.
۹ – هر کشوری که موافقتنامه موجود را تصویب و به آن ملحق شده باشد باید چنین تلقی
کرد که کلیه اصلاحات تصویب شده آن را که در تاریخ تودیع‌اسناد تصویبی یا الحاقی
لازم‌الاجراء شده است پذیرفته است.
‌ماده ۲۳ – ۱ – هر کشور می‌تواند در زمان امضای موافقتنامه موجود بدون شرط تصویب
آن یا تودیع اسناد تصویبی یا الحاقی و در هر تاریخی بعد از آن‌به دبیر کل شوری
اعلام نماید که موافقتنامه موجود را باید به کلیه یا هر یک از سرزمینهایی که مسئول
روابط بین‌المللی آن است و یا در محدوده‌بین‌المللی مسئولیت آنها را پذیرفته است
تسری دهد این ابلاغ باید ۳ ماه پس از تاریخ اطلاعیه توسط دبیر کل شوری صورت گیرد
مشروط به اینکه مفاد‌موافقتنامه نباید در سرزمینهایی که اطلاعیه مندرج هستند قبل
از لازم‌الاجراء شدن موافقتنامه برای دولت مربوطه به اجراء گذاشته شود.
۲ – هر کشوری که به موجب بند یک این موافقتنامه اطلاع دهد موافقتنامه موجود به هر
سرزمینی که اداره روابط بین‌المللی آن به عهده او است و یا در‌محدوده بین‌المللی
مسئولیت آن را پذیرفته است تسری داده شود می‌تواند به موجب مقررات ماده ۲۱ این
موافقتنامه به دبیر کل شوری اطلاع دهد که‌سرزمین مورد بحث دیگر مفاد موافقتنامه را
لازم‌الاجراء تلقی نمی‌کند.
‌ماده ۲۴ – قبول این موافقتنامه به طور مشروط مجاز نیست.
‌ماده ۲۵ – دبیر کل شوری باید کلیه کشورهای متعاهد و دیگر کشورهای امضاکننده و
دبیر کل سازمان ملل متحد و مدیر کل سازمان آموزشی علمی و‌فرهنگی ملل متحد
(‌یونسکو) را از اقدامات زیر مطلع سازد:
‌الف – امضاء، تصویب و الحاق کشورها به موجب ماده ۱۹ این موافقتنامه.
ب – تاریخ لازم‌الاجراء شدن موافقتنامه موجود طبق ماده ۲۰ موافقتنامه.
ج – خروج از عضویت به موجب مفاد ماده ۲۱٫
‌د – هر گونه اصلاحی که به موجب مفاد ماده ۲۲ قبول شده تلقی می‌گردد و نیز تاریخ
لازم‌الاجراء شده آنها را.
ه – اطلاعیه‌های دریافتی طبق مفاد ماده ۲۳٫
‌ماده ۲۶ – به موجب ماده ۱۰۲ منشور ملل متحد موافقتنامه موجود باید به تقاضای دبیر
کل شوری در دبیر خانه سازمان ملل متحد به ثبت رسانید.
‌نظر به مراتب فوق امضاکنندگان که واجد اختیار لازم می‌باشند موافقتنامه موجود را
امضاء کرده‌اند.
‌این موافقتنامه در یازدهم ماه ژوئن ۱۹۶۸ به دو زبان انگلیسی و فرانسه تهیه شد و
هر دو متن متساویاً معتبر است و یک نسخه اصلی آن نزد دبیر کل‌شوری تودیع می‌شود
دبیر کل شوری نسخه‌های گواهی شده این موافقتنامه را به کلیه کشورهایی که اسامی
آنها در ماده ۱۹ این موافقتنامه مندرج است‌تسلیم خواهد کرد.
‌از طرف:
‌افغانستان – آفریقای جنوبی – آلبانی – الجزایر – آلمان غربی – عربستان سعودی –
آرژانتین – استرالیا – اتریش – باربادوس – بلژیک – روسیه سفید -‌برمه بلیوی –
بوتوانا – برزیل – بلغارستان – بوروندی – کامبوج – کامرون – کانادا – سیلان – شیلی
– جمهوری چین – قبرس – کلمبیا – کنگو(‌برازاویل) – کنگو (‌کین‌شازا) – جمهوری کره
– کستاریکا – ساحل عاج – کوبا – داهومه – دانمارک – اکواتور – اسپانیا – ممالک
متحده آمریکای‌شمالی – اتیوپی – فنلاند – فرانسه – گابن – گامبی – گانا – یونان –
گواتمالا – گینه – گویان – هاییتی – ولتای علیا – هندوراس – مجارستان – هند
-‌اندونزی – ایران – عراق – ایرلاند – ایسلاند – اسراییل – ایتالیا – جاماییکا –
ژاپن – اردن – کنیا – کویت – لائوس – لسوتو – لبنان – لیبریا – لیبی -‌لوکزامبورگ
– ماداگاسکار – مالزی – مالاوی – مالی – مالت – مراکش – موریتانی – مکزیک –
مغولستان – نپال – نیکاراگوا – نیجر – نیجریا – نروژ -‌زلاند جدید – اوگاندا –
پاکستان – پاناما – پاراگوئه – هلند – پرو – فیلیپین – لهستان – پرتقال – جمهوری
عربی سوریه – جمهوری متحده عربی -‌جمهوری آفریقای مرکزی – جمهوری دومینیکن –
رومانی – بریتانیا و ایرلند
شمالی – روآندا – سالوادر – سنگال – سیرالئون – سنگاپور – سومالی -‌سودان – سوئد –
سوییس – تانزانیا – چاد – چکسلواکی – تایلند – توگو – ترنیته و توباگو – تونس –
ترکیه – اوکراین – اتحاد جماهیر شوروی -‌اوروگوئه ونزوئلا – جمهوری ویتنام – یمن –
یمن جنوبی – یوگسلاوی – زامبیا.
‌دبیر کل شوری همکاری گمرکی گواهی می‌نماید که نسخه موجود با نسخه‌ای که در
بایگانی شوری تودیع شده است و نسخه اصلی است کاملاً مطابقت‌دارد.
‌موافقتنامه گمرکی فوق مشتمل بر یک مقدمه و بیست و شش ماده منضم به قانون اجازه
الحاق دولت شاهنشاهی ایران به موافقتنامه گمرکی ورود موقت‌وسائل علمی می‌باشد.
‌رییس مجلس سنا – جعفر شریف‌امامی