عهدنامه تحریم جنگ
عهدنامه تحریم جنگ عهدنامه‌ای است که در ۲۷ اوت ۱۹۲۸ برابر با ۵ شهریور ۱۳۰۷ در پاریس بسته شد.و دولت ایران این عهدنامه را در تاریخ ۲۷ / ۱ / ۱۳۰۸ در مجلس شورای ملی به تصویب رساند. این عهدنامه دربرگیرنده یک مقدمه و ۳ ماده می‌باشد. این عهدنامه به “عهدنامه بریان کلوگ” نیز شناخته شده‌است .
نوشتار این عهدنامه جنگ را به عنوان ابزار سیاست تحریم می‌کند. کشورهای امضا کننده خود را پایبند کردند که اختلافات خود را با صلح و آرامش از میان بردارند. هرگونه حمله به کشور دیگر حق مردم آن کشور را زیر پا می‌گذارد. تنها می‌توان جنگید، زمانی که نیاز به دفاع از کشور وجود دارد. عهدنامه تحریم جنگ، جنگ را به عنوان وسیله تعقیب سیاست ملی در روابط با یکدیگر تحریم کرده‌است و کشورهای عضو را متعهد می‌کند که ناسازگاری‌های خود را تنها با سازش و خوش‌رفتاری از میان بردارند. پس از امضای عهدنامه تحریم کشور امضاکننده دیگر نمی‌تواند از این عهدنامه بیرون آید و عهدنامه برای زمان نامحدود اعتبار دارد .
ایده این عهدنامه را فرانک کلوگ، وزیر خارجه‌ی امریکا و آریستید بریان، وزیر خارجه‌ی فرانسه داشتند. این پیمان، جنگ را به عنوان وسیله‌ی حل کشمکش‌های بین‌المللی محکوم می‌کرد.
امضاکنندگان عهدنامه
یازده دولتی در آغاز این عهدنامه را امضا کردند بر این پایه‌اند: ایالات متحده امریکا، استرالیا، کانادا، چکسلواکی، آلمان، بریتانیا، هند، ایرلند، ایتالیا، نیوزیلند، آفریقای جنوبی .
در فوریه ۱۹۲۹ دولت شوروی، در ماه مارس ۱۹۲۹ بلژیک، فرانسه و لهستان، ۱۶ آپریل ۱۹۲۹ برابر با ۲۸ فروردین ۱۳۰۸ دولت شاهنشاهی ایران به نخست‌وزیری مهدی قلی خان هدایت و به عهدنامه تحریم جنگ پیوست. در ماه آپریل ۱۹۲۹ ژاپن نیز این عهدنامه را امضا کرد. تا پایان سال ۱۹۲۹ چهل کشور دیگر این عهدنامه را به امضا رساندند.
