کنوانسیون بین‌المللی منع جنگ‌افزارهای شیمیایی ( به انگلیسی: Chemical Weapons Convention )
مهم‌ترین معاهده بین‌المللی منع تولید، انباشت و استفاده از سلاح‌های کشتار جمعی و جنگ‌افزارهای شیمیایی است که در تاریخ ۱۳ ژانویه ۱۹۹۳ میلادی در پاریس و نیویورک به تصویب نمایندگان ۱۶۵ کشور عضوسازمان ملل متحد رسید و از تاریخ ۲۹ آوریل ۱۹۹۷ میلادی، لازم‌الاجرا گردید.
ضامن اجرای کنوانسیون بین‌المللی منع جنگ‌افزارهای شیمیایی، سازمان بازدارندگی از به‌کارگیری جنگ‌افزارهای شیمیایی (به انگلیسی: Organisation for the Prohibition of Chemical Weapons) است که یک نهاد بین-دولتی است که در سال ١٩٩٧ میلادی و با لازم‌الاجرا شدن کنوانسیون منع تسلیحات شیمیایی، ایجاد شد. مقر این سازمان در شهر لاهه، هلند واقع شده است و تشکیلات آن تحت نظر دولت‌های امضاکننده کنوانسیون منع تسلیحات شیمیایی اداره می‌شود.
امضاکنندگان
تا سپتامبر ۲۰۱۳ میلادی، ۱۹۰ کشور به کنوانسیون بین‌المللی منع جنگ‌افزارهای شیمیایی پیوسته‌اند. اما هنوز ۶ کشور عضو سازمان ملل متحد از جمله کشورهای آنگولا، برمه، مصر، اسرائیل، کره شمالی و سودان جنوبی از پیوستن به کنوانسیون بین‌المللی منع جنگ‌افزارهای شیمیایی سر باز زده‌اند. دولت لیبی در دسامبر ۲۰۰۳ میلادی، حاضر به پیوستن به کنوانسیون بین‌المللی منع جنگ‌افزارهای شیمیایی شد. در فوریه ۲۰۱۴ میلادی، زرادخانه شیمیایی لیبی به طور کامل برچیده شد.
دولت سوریه پس از بحران استفاده از سلاح‌های شیمیایی در جنگ داخلی در سال ۲۰۱۳ و تهدید نظامیایالات متحده آمریکا، مجبور به پیوستن به این کنوانسیون شد.
