ماده واحده
کنوانسیون ممنوعیت و اقدام فوری برای محو بدترین اشکال کار کودک و توصیه نامه مکمل آن به شرح پیوست تصویب و به دولت جمهوری اسلامی ایران اجازه داده می شود اسناد تصویب را تودیع نماید .
تبصره ۱– فهرست انواع کارهای مضر موضوع بند (ت) ماده (۳) کنوانسیون توسط وزارت کار و امور اجتماعی با هماهنگی وزارتخانه های بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی و صنایع و معادن و جهاد کشاورزی و کانون انجمن های صنفی کارفرمایان و کانون شوراهای اسلامی کار تهیه و برای تصویب به هیات وزیران ارایه خواهد شد .
تبصره ۲– اشخاصی که کودکان را به کارهای موضوع بند (ت) ماده (۳) کنوانسیون بگمارند ، مشمول مجازات های ماده (۱۷۲) قانون کار- مصوب ۲۹/۸/۱۳۶۹ مجمع تشخیص مصلحت نظام- می باشند و پروانه کار آنها توسط دستگاه ذی ربط به صورت موقت لغو خواهد شد . در خصوص سایر بندهای ماده (۳) طبق قوانین موضوعه خواهد بود .
آیین نامه اجرایی این تبصره که متضمن موارد اشتغال افراد از شانزده سال به بالا در کارهای موضوع بند (ت) ماده (۳) کنوانسیون نیز می باشد ، توسط وزارتخانه های کار و امور اجتماعی و صنایع و معادن تهیه و به تصویب هیات وزیران خواهد رسید .
تبصره ۳– وزارتخانه های کار و امور اجتماعی و صنایع و معادن مسئولیت اجرای این کنوانسیون و توصیه نامه مکمل آن و نیز نظارت بر اعمال این مقررات را در کارگاه ها بر عهده دارند و برنامه های اجرایی را طراحی و با هماهنگی و موافقت سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور به دستگاه های اجرایی ابلاغ خواهد کرد .
پیوست شماره (۱)
کنوانسیون ممنوعیت و اقدام فوری برای محو بدترین اشکال کار کودک
کنفرانس عمومی سازمان بین المللی کار با دعوت هیات مدیره دفتر بین المللی کار هشتاد و هفتمین اجلاس خود را در تاریخ اول ژوئن ۱۹۹۹ میلادی (۱۱/۳/۱۳۷۸ هجری شمسی) در ژنو برگزار نمود و با توجه به نیاز به تصویب اسناد جدید به منظور ممنوعیت و محو بدترین اشکال کار کودک ، به عنوان اولویت عمده برای اقدام ملی و بین المللی ، از جمله همکاری و مساعدت بین المللی برای اجرای کنوانسیون حداقل سن برای پذیرش اشتغال ، مصوب سال ۱۹۷۳ میلادی (۱۳۵۲ هجری شمسی) که کماکان اسناد اساسی در زمینه کار کودک می باشند ، و با توجه به این که محو موثر بدترین اشکال کار کودک مستلزم اقدام فوری و جامع با در نظر داشتن اهمیت آموزش و پرورش پایه ای رایگان و نیاز به دور ساختن کودکان مورد نظر از تمامی این نوع کارها و تامین بازپروری و سازگاری اجتماعی آنها ضمن توجه به نیازهای خانواده های آنها می باشد ، و با یادآوری قطعنامه مربوط به محو کار کودک مصوب کنفرانس بین المللی کار در اجلاس هشتاد و سوم آن در سال ۱۹۹۶ میلادی (۱۳۷۵ هجری شمسی) ، و با پذیرش این که کار کودکان تا حد زیادی معلول فقر است و این که راه حل دراز مدت در رشد پایدار اقتصادی منتهی به پیشرفت اقتصادی اجتماعی ، به ویژه تسکین فقر و آموزش و پرورش همگانی ، قرار دارد ، و با یادآوری کنوانسیون حقوق کودک مصوب ۲۰ نوامبر۱۹۸۹ میلادی (برابر با۲۰/۸/۱۳۶۸ هجری شمسی) مجمع عمومی سازمان ملل متحد ، و با یادآوری اعلامیه سازمان بین المللی کار در مورد اصول و حقوق اساسی کار و سند تکمیلی آن ، مصوب هشتاد و ششمین اجلاس کنفرانس بین المللی کار در ۱۹۹۸ میلادی (۱۳۷۷هجری شمسی) ، و با یادآوری این که برخی از بدترین اشکال کار کودک موضوع سایر اسناد بین المللی هستند ، به ویژه کنوانسیون کار اجباری ۱۹۳۰ میلادی (۱۳۰۹ هجری شمسی) ، و کنوانسیون مکمل سازمان ملل متحد در زمینه لغو بردگی ، تجارت برده ، و نهادها و شیوه های مشابه بردگی ۱۹۵۶ میلادی ( ۱۳۲۵ هجری شمسی) ، و باتصمیم به تصویب برخی پیشنهادها در رابطه با کار کودک که چهارمین بند از دستور کار اجلاس است ، و با عزم به این که این پیشنهادها شکل کنوانسیون بین المللی به خود بگیرد ، کنوانسیون زیر را که می تواند به عنوان کنوانسیون بدترین اشکال کار کودک ، ۱۹۹۹ میلادی (۱۳۷۸ هجری شمسی) ، خوانده شود در هفدهمین روز ژوئن سال یک هزار و نهصد و نود و نه میلادی (۲۷/۳/۱۳۷۸ هجری شمسی) تصویب می نماید .
ماده ۱– هر عضوی که این کنوانسیون را تصویب می کند باید اقدمات فوری و موثری را برای تامین ممنوعیت و محو بدترین اشکال کار کودک به عنوان موضوعی فوری اتخاذ نماید.
ماده ۲– از نظر این کنوانسیون ، اصطلاح (کودک) در مورد کلیه اشخاص کمتر از (۱۸) سال به کار برده می شود .
ماده ۳– از نظر این کنوانسیون ، اصطلاح (بدترین اشکال کار کودک) شامل موارد زیر است :
الف– کلیه اشکال بردگی یا شیوه های مشابه بردگی ، از قبیل فروش و قاچاق کودکان ، بندگی به علت بدهی و رعیتی و کار یا زور یا اجباری ، از جمله استخدام به زور یا اجباری کودکان برای استفاده در درگیری مسلحانه .
ب– استفاده ، فراهم کردن یا عرضه کودک برای روسپی گری ، تولید زشت نگاری یا اجراهای زشت نگارانه .
پ– استفاده ، فراهم کردن یا عرضه کودک برای فعالیت های غیر قانونی ، به ویژه برای تولید و قاچاق موادمخدر به گونه ای که در معاهدات بین المللی مربوط تعریف شده اند .
ت– کاری که به دلیل ماهیت آن یا شرایطی که در آن انجام می شود ، احتمال دارد برای سلامتی ، ایمنی یا اخلاقیات کودکان ضرر داشته باشد.
ماده ۴-
۱– انواع کارهای موضوع بند (ت) ماده (۳) در قوانین یا مقررات ملی یا وسط مقام صلاحیت دار ، پس از مشاوره با سازمان های کارفرمایی و کارگری مربوط ، با در نظر گرفتن معیارهای بین المللی مربوط ، به ویژه بندهای (۳) و (۴) توصیه نامه بدترین اشکال کار کودک ، ۱۹۹۹ میلادی (۱۳۷۸ هجری شمسی) تعیین خواهند شد .
۲– مقام صلاحیت دار پس از مشاوره با سازمان های کارفرمایی و کارگری مربوط ، وجود یا عدم وجود کارهایی که به این ترتیب تعیین شده اند را مشخص خواهد کرد .
۳– فهرست انواع کارهایی که بر اساس بند (۱) این ماده تعیین شده اند به طور ادواری مورد بررسی قرار گرفته و در صورت لزوم ، با مشاوره با سازمان های کارفرمایی و کارگری مربوط ، بازنگری خواهد شد .
ماده ۵– هر عضو پس از مشاوره باسازمان های کارفرمایی و کارگری ، ساز و کارهای مناسبی را برای نظارت بر اجرای مقرراتی که به این کنوانسیون ترتیب اثر می دهند ایجاد یا تعیین خواهد نمود.
ماده ۶–
۱– هر عضو برنامه های اقدام برای محو بدترین اشکال کارکودک را به عنوان یک اولویت طراحی و اجرا خواهد نمود .
۲– این برنامه های اقدام با مشاوره با نهادهای دولتی و سازمان های کارفرمایی و کارگری مربوط و در صورت اقتضا با توجه به نظرات سایر گروه های مربوط طراحی و اجرا خواهد شد .
ماده ۷-
۱– هر عضو کلیه اقدامات لازم را برای تضمین اجراء و اعمال موثر مقرراتی که به این کنوانسیون ترتیب اثر می دهند از جمله پیش بینی ، اعمال مجازات های کیفری یا در صورت اقتضا ، مجازات های دیگر اتخاذ خواهد نمود .
۲- هر عضو با در نظر گرفتن اهمیت آموزش و پرورش در محو کار کودک ، اقدامات موثر و زمان بندی شده ای را برای موارد زیر اتخاذ خواهد نمود :
الف– جلوگیری از به کار گرفته شدن کودکان در بدترین اشکال کار کودک .
ب– فراهم آوردن کمک مستقیم لازم و مناسب برای دور ساختن کودکان از بدترین اشکال کار کودک و برای بازپروری و سازگاری اجتماعی آنها.
پ– تضمین دسترسی به آموزش و پرورش پایه ای رایگان و در صورت امکان و اقتضا ، آموزش حرفه ای ، برای کلیه کودکانی که از بدترین اشکال کار کودک دور می شوند .
ت– تشخیص و دستیابی به کودکان در معرض خطر خاص .
ث– توجه داشتن به وضعیت خاص دختران .
۳– هر عضو مقام صلاحیت دار مسئول اجرای مقرراتی که به این کنوانسیون ترتیب اثر می دهند، تعیین خواهد کرد .
ماده ۸– اعضا اقدامات مناسبی را برای کمک به یکدیگر در ترتیب اثر دادن به مقررات این کنوانسیون از طریق افزایش همکاری و یا کمک بین المللی از جمله برای حمایت از توسعه اجتماعی و اقتصادی ، برنامه های ریشه کن کردن فقر و آموزش و پرورش همگانی اتخاذ خواهند کرد .
ماده ۹– اسناد تصویب رسمی این کنوانسیون برای ثبت به مدیر کل دفتر بین المللی کار ارسال خواهد شد .
ماده ۱۰-
۱– این کنوانسیون فقط در مورد آن دسته از اعضای سازمان بین المللی کار که اسناد تصویب خود را نزد مدیر کل دفتر بین المللی کار ثبت کرده اند ، الزام آور خواهد بود .
۲– این کنوانسیون (۱۲) ماه پس از تاریخی که در آن اسناد تصویب دو عضو نزد مدیر کل ثبت شده باشد ، لازم الاجرا خواهد شود .
۳– پس از آن ، این کنوانسیون برای هر عضو دیگر (۱۲) ماه پس از تاریخ ثبت سند تصویب آن لازم الاجرا خواهد شد .
ماده ۱۱-
۱– عضوی که این کنوانسیون را تصویب کرده است ، می تواند پس از انقضای (۱۰) سال از تاریخی که در آن کنوانسیون در ابتدا لازم الاجرا می شود ، از طریق یادداشتی که برای ثبت به مدیر کل دفتر بین المللی کار ارسال می کند از عضویت انصراف دهد . این انصراف از عضویت تا یک سال پس از تاریخ ثبت آن نافذ نخواهد بود .
۲- هر عضوی که این کنوانسیون را تصویب کرده است و ظرف مدت یک سال متعاقب انقضای دوره ده ساله یاد شده در بند پیشین ، از حق انصراف از عضویت پیش بینی شده در این ماده استفاده نمی کند ، برای یک دوره ده ساله دیگر متعهد خواهد بود و پس از آن می تواند با انقضای هر دوره ده سال تحت شرایط پیش بینی شده در این ماده از عضویت در این کنوانسیون انصراف دهد .
ماده ۱۲-
۱– مدیر کل دفتر بین المللی کار ، تمامی اعضای سازمان بین المللی کار را از ثبت تمامی اسناد تصویب و اسناد انصراف از عضویت ارسالی از سوی اعضای سازمان آگاه خواهد کرد .
۲– مدیر کل در هنگام آگاه نمودن اعضای سازمان از ثبت دومین سند تصویب ، توجه اعضای سازمان را به تاریخی که درآن کنوانسیون لازم الاجرا خواهد شد ، معطوف خواهد نمود .
ماده ۱۳– مدیر کل دفتر بین المللی کار جزییات کامل تمامی اسناد تصویب و اسناد انصراف از عضویت را که طبق مفاد ماده پیشین نزد مدیر کل به ثبت رسیده است ، برای ثبت طبق ماده (۱۰۲) منشور سازمان ملل متحد به دبیر کل سازمان ملل متحد دبیر کل سازمان ملل متحد ارسال خواهد کرد .
ماده ۱۴– هیات مدیره دفتر بین المللی کار ، هر زمان که لازم تشخیص دهد ، گزارشی در مورد کارایی این کنوانسیون را به کنفرانس عمومی ارایه و ضرورت قرار دادن موضوع تجدید نظر کلی یا جزیی آن در دستور کار کنفرانس را بررسی خواهد کرد .
ماده ۱۵-
۱– چنانچه کنفرانس با تجدید نظر کلی یا جزیی این کنوانسیون ، کنوانسیون جدیدی را تصویب کند ، در این صورت جز در صورتی که کنوانسیون جدید به گونه دیگری پیش بینی نکرده باشد :
الف– علیرغم مفاد ماده (۱۱) فوق ، چنانچه و زمانی که کنوانسیون تجدید نظر شده جدید لازم الاجرا شود تصویب کنوانسیون جدید توسط یک عضو از نظر قانونی ، متضمن انصراف فوری از عضویت در این کنوانسیون خواهد بود .
ب– این کنوانسیون از تاریخ لازم الاجرا شدن کنوانسیون تجدید نظر شده جدید ، برای تصویب اعضا مفتوح نخواهد بود .
۲– این کنوانسیون در هر صورت برای اعضایی که آن را تصویب کرده اند اما کنوانسیون تجدید نظر شده را تصویب نکرده اند ، با شکل و محتوای واقعی آن معتبر باقی می ماند .
ماده ۱۶– نسخه های انگلیسی و فرانسوی این کنوانسیون از اعتبار یکسان برخوردار می باشند .
مواد یاد شده فوق متن معتبر کنوانسیون است که به اتفاق آرا به وسیله کنفرانس عمومی سازمان بین المللی کار در جریان هشتاد و هتفتمین اجلاس آن که در ژنو برگزار شد و در تاریخ ۱۷ ژوئن ۱۹۹۹ میلادی (۲۷/۳/۱۳۷۸ هجری شمسی) خاتمه یافت ، تصویب شد .
توصیه نامه ممنوعیت و اقدام فوری برای محو بدترین اشکال کار کودک
کنفرانس عمومی سازمان بین المللی کار ، با دعوت هیات مدیره دفتر توافق های بین المللی کار هشتاد و هفتمین اجلاس خود را در تاریخ اول ژوئن ۱۹۹۹ میلادی (۱۳۷۸/۳/۱۱ هجری) شمس در ژنو برگزار نمود ، و با تصویب کنوانسیون بدترین اشکال کار کودک ۱۹۹۹ میلادی (۱۳۷۸ هجری شمسی) ، و با تصمیم به تصویب برخی پیشنهادها در ارتباط با کار کودک ، که چهارمین بند از دستور کار اجلاس است ، و با عزم به این که این پیشنهادها شکل توصیه نامه مکمل کنوانسیون بدترین اشکال کار کودک ، ۱۹۹۹ میلادی (۱۳۷۸ هجری شمسی) خوانده شود ، در هفدهمین روز ژوئن سال یک هزار و نهصد و نود و نه (۲۷/۳/۱۳۷۸ هجری شمسی) تصویب می کند .
۱- مقررات این توصیه نامه مکمل مقررات کنوانسیون بدترین اشکال کار کودک ، ۱۹۹۹ میلادی (۱۳۷۸ هجری شمسی) (که از این پس از آن به عنوان (کنوانسیون) یاد می شود) است و در ارتباط با آنها اعمال خواهد شد .
اول- برنامه های اقدام
۲- برنامه های اقدام موضوع ماده (۶) کنوانسیون به عنوان یک موضوع فوری با مشاوره نهادهای دولتی و سازمان های کارفرمایی و کارگری مربوط و با توجه به نظرات کودکانی که به طور مستقیم تحت تاثیر بدترین اشکال کار کودک قرار گرفته اند ، خانواده های آنها و در صورت اقتضا سایر گروه های مربوط متعهد به اهداف کنوانسیون و این توصیه نامه تعیین و اجرا خواهد شد . این برنامه ها باید از جمله معطوف به موارد زیر باشند :
الف– تشخیص و محکوم کردن بدترین اشکال کار کودک .
ب– دور ساختن یا جلوگیری از اشتغال کودکان در بدترین اشکال کار کودک ، محافظت از آنها در مقابل اعمال تلافی جویانه و پیش بینی بازپروری و سازگاری اجتماعی آنها از طریق اقداماتی که نیازهای آموزشی ، جسمانی و روان شناختی آنها را در نظر بگیرد .
پ– توجه خاص به :
۱– کودکان کم سن و سال تر .
۲- کودک دختر .
۳- مشکل موقعیت های کار پنهان که در آنها دختران در معرض خطر خاص قرار دارند .
۴– سایر گروه های کودکان در معرض آسیب پذیری یا نیازهای خاص .
ت– تشخیص ، دستیابی و کار با جوامعی که در آنها کودکان در معرض خطر خاص قرار دارند .
ث– آگاه سازی ، حساس کردن و بسیج افکار عمومی و گروه های مربوط ، از جمله کودکان و خانواده های آنها .
دوم- کار خطرناک
۳– در تعیین انواع کارها موضوع بند (ت) ماده (۳) کنوانسیون و در تشخیص جاهایی که این کارها وجود دارند ، از جمله باید به موارد زیر توجه شود :
الف– کاری که کودکان را در معرض سوء استفاده جسمانی ، روانی یا جنسی قرار می دهد .
ب– کار در زیر زمین ، زیر آب ، در ارتفاعات خطرناک یا در فضاهای بسته .
پ– کار با ماشین آلات ، تجهیزات و ابزارهای خطرناک ، یا کاری که متضمن جا به جایی یا حمل بارهای سنگین با دست است .
ت– کار در محیط ناسالم که ممکن است ، به طور مثال ، کودکان را در معرض مواد ، عوامل یا فرآیندهای خطرناک ، یا در معرض دما ، صدا ، یا ارتعاش های مضر برای سلامتی آنها قرار دهد .
ث– کار تحت شرایط بسیار مشکل کار برای ساعات طولانی یا در خلال شب یا کار در جایی که کودک به نحو غیرمتعارفی محدود به کارگاه کارفرما است .
۴– در زمینه انواع کارهای موضوع بند (ت) ماده (۳) کنوانسیون و بند (۳) بالا مقررات یا قوانین ملی یا مقام صلاحیت دار می تواند پس از مشاوره با سازمان های کارفرمایی و کارگری مربوط ، اشتغال یا کار از سن (۱۶) سالگی را مشروط به این که سلامتی ، ایمنی و اخلاقیات کودکان مربوط به طور کامل مورد حفاظت قرار گیرد و این که کودکان آموزش ویژه کافی یا آموزش حرفه ای در رشته مرتبط فعالیت را کسب کرده باشند اجازه دهد .
سوم- اجرا
۱- اطلاعات و داده های آماری مفصل در زمینه ماهیت و گستره کار کودک باید گردآوری شده و به روز نگهداری گردد تا به عنوان پایه ای برای تعیین اولویت های اقدام ملی برای الغای کار کودک ، به ویژه برای ممنوعیت و محو بدترین اشکال آن به عنوان موضوعی فوری به کار آید.
۲- تا حد امکان این اطلاعات و داده های آماری باید شامل داده های جداگانه به لحاظ جنس ، گروه سنی ، شغل ، رشته فعالیت اقتصادی ، موقیت اشتغال ، حضور در مدرسه و محل جغرافیایی باشد . اهمیت نظام موثر ثبت موالید از جمله صدور گواهی های تولد ، باید در نظر گرفته شود .
۳- داده های مربوط درباره تخطی از مقررات ملی در زمینه ممنوعیت و محو بدترین اشکال کار کودک باید جمع آوری و به روز نگهداری گردند.
۶– گردآوری و پردازش اطلاعات و داده های موضوع بند (۵) بالا باید با توجه به حق محرمانه بودن انجام شود .
۷– اطلاعات جمع آوری شده بر اساس بند (۵) بالا باید به طور منظم به دفتر بین المللی کار انتقال داده شوند .
۸– اعضا به منظور نظارت بر اجرای مقرارت ملی مربوط به ممنوعیت و محو بدترین اشکال کار کودک باید پس از مشاوره با سازمان های کارفرمایی و کارگری مربوط ساز و کارهای مناسبی ایجاد یا تعیین نمایند .
۹– اعضا باید اطمینان حاصل نمایند که مقامات صلاحیت داری که مسئولیت اجرای مقررات ملی در زمینه ممنوعیت و محو بدترین اشکال کار کودک را دارا می باشند با یکدیگر همکاری و فعالیت هایشان را هماهنگ می کنند .
۱۰– قوانین با مقررات ملی یا مقام صلاحیت دار باید کسانی را که در موارد عدم رعایت مقررات ملی در زمینه ممنوعیت و محو بدترین اشکال کار کودک باید مسئول شناخته شوند ، تعیین نمایند .
۱۱– اعضا تا آنجا که با قوانین ملی قابل تطبیق باشد ، باید با تلاش های بین المللی در زمینه ممنوعیت و محو بدترین اشکال کار کودک به عنوان موضوعی فوری از طریق زیر همکاری نمایند :
الف– گردآوری و مبادله اطلاعات مربوط به جرایم کیفری از جمله تخلفاتی که در ارتباط با شبکه های بین المللی هستند .
ب– کشف و تعقیب کسانی که به فروش و قاچاق کودکان ، یا به استفاده ، فراهم آوردن یا عرضه کودکان برای فعالیت های غیر قانونی روسپی گری ، تولید زشت نگاری یا اجراهای زشت نگارانه اشتغال دارند .
پ– ثبت مرتکبین این گونه جرایم .
۱۲– اعضا باید بدترین اشکال کار کودک مذکور در زیر را جرایم کیفری اعلام نمایند :
الف- کلیه اشکال بردگی یا روش های مشابه بردگی از قبیل فروش و قاچاق کودکان ، بندگی به علت بدهی و رعیتی و کار با زور و اجباری از جمله استخدام به زور یا اجباری کودکان را برای استفاده در درگیری مسلحانه .
ب– استفاده ، فراهم آوردن یا عرضه کودک برای روسپی گری ، تولید زشت نگاری یا اجراهای زشت نگارانه .
پ– استفاده ، فراهم آوردن یا عرضه کودک برای فعالیت های غیر قانونی ، به ویژه برای تولید و قاچاق مواد مخدر به گونه ای که در معاهدات بین المللی مربوط تعریف شده اند ، یا برای فعالیت هایی که مستلزم حمل یا استفاده غیر قانونی سلاح های گرم یا سایر سلاح ها است .
۱۳– اعضا باید اطمینان حاصل نمایند که مجازات ها از جمله در صورت اقتضا ، مجازات های کیفری در مورد تخلف از مقررات ملی در زمینه ممنوعیت ومحو هر یک از انواع کارهای موضوع بند (ت) ماده (۳) کنوانسیون اعمال می شود .
۱۴– اعضا همچنین باید به عنوان موضوعی فوری ، سایر راه های چاره جزایی ، مدنی یا اداری را ، در صورت اقتضا برای تضمین اجرای موثر مقررات ملی در زمینه ممنوعیت و محو بدترین اشکال کار کودک از قبیل نظارت ویژه بر موسسات تجاری که از بدترین اشکال کار کودک استفاده کرده اند و در موارد اصرار بر تخطی ، ملاحظه لغو موقت یا دایم پروانه کار ، پیش بینی نمایند .
۱۵– سایر اقدامات معطوف به ممنوعیت و محو بدترین اشکال کار کودک ممکن است شامل موارد زیر باشند :
الف– آگاهی سازی ، حساس سازی و بسیج عموم به طور کلی از جمله رهبران سیاسی ملی و محلی ، نمایندگان مجلس و قوه قضاییه .
ب– درگیر کردن و آموزش سازمان های کارفرمایی و کارگری و سازمان های محلی ، ماموران مجری قانون و برای سایر متخصصین مربوط .
پ– تامین آموزش مناسب برای ماموران ذی ربط دولتی ، به ویژه بازرسان و ماموران مجری قانون و برای سایر متخصصین مربوط .
ت– پیش بینی تعقیب اتباع عضوی که جرایمی را مرتکب شده باشند بر اساس مقررات ملی در زمینه ممنوعیت و محو فوری بدترین اشکال کار کودک در داخل خود کشور ، حتی اگر این جرایم در کشور دیگری ارتکاب شده باشند .
ث– ساده کردن تشریفات قانونی و اداری و اطمینان از این که آنها مناسب و آماده هستند .
ج– ترغیب توسعه خط مشی ها به وسیله تعهداتی برای پیش برد اهداف کنوانسیون .
چ– نظارت و تبلیغ بهترین رویه های مربوط به محو کار کودک .
ح– تبلیغ مقررات قانونی یا سایر مقررات در زمینه کار کودک به زبان ها یا لهجه های مختلف .
خ– اتخاذ رویه های ویژه طرح دعاوی و تنظیم مقرراتی به منظور حمایت در برابر تبعیض و اقدامات تلافی جویانه کسانی که به طور قانونی برخلاف مقررات کنوانسیون رفتار می کنند و نیز ایجاد خطوط کمکی یا نقاط تماس ومقامات رسیدگی و بازرسی کننده .
د– اتخاد اقدامات مناسب جهت بهبود زیر بنای آموزش و پرورش و تربیت معلم برای برآوردن نیازهای پسران و دختران .
ذ– تا حد امکان توجه به موارد زیر در برنامه های ملی اقدام :
۱- نیاز به ایجاد شغل و آموزش حرفه ای والدین و بزرگ سالان در خانواده های کودکانی که در شرایط مورد نظر کنوانسیون کار می کنند و ؛
۲- نیاز به حساس کردن والدین در مورد مشکل کودکانی که در چنین شرایطی کار می کنند. ۱۶– افزایش همکاری و یا کمک بین المللی در میان اعضا برای ممنوعیت و محو موثر بدترین اشکال کار کودک باید مکمل تلاش های ملی باشد و در صورت اقتضا می تواند با مشاوره با سازمان های کارفرمایی و کارگری توسعه یافته و اجرا شود . این همکاری و یا کمک بین المللی باید شامل موارد زیر باشد :
الف– بسیج منابع برای برنامه های ملی یا بین المللی .
ب– کمک متقابل حقوقی .
پ– کمک فنی از جمله مبادله اطلاعات .
ت– حمایت از توسعه اجتماعی و اقتصادی برنامه های ریشه کن کردن فقر و آموزش همگانی.
موارد یاد شده فوق ، متن معتبر توصیه نامه است که به اتفاق آرا به وسیله کنفرانس عمومی سازمان بین المللی کار در جریان هشتادوهفتمین اجلاس آن که در ژنو برگزار شد و در تاریخ ۱۷ ژوئن ۱۹۹۹ میلادی (۲۷/۳/۱۳۷۸ هجری شمسی ) خاتمه یافت ، تصویب شد.
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده منضم به متن کنوانسیون شامل مقدمه و شانزده ماده و توصیه نامه مکمل آن در جلسه علنی روز سه شنبه مورخ هشتم آبان ماه یک هزار و سیصد و هشتاد مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۲۳/۸/۱۳۸۰ به تایید شورای نگهبان رسیده است .
