کنوانسیون تغییرات آب و هوا (UNFCCC)
ماده واحده – به دولت اجازه داده می شود به کنوانسیون تغییرات آب و هوا مشتمل بر یک مقدمه و بیست و شش ماده و دو ضمیمه به شرح پیوست ملحق شود و اسناد مربوط به آن را تسلیم کند. دولت جمهوری اسلامی ایران در صورتی مجاز به استفاده از ماده ۱۴ کنوانسیون در مورد حل اختلاف می باشد که در این مورد مراتب به تصویب مجلس شورای اسلامی برسد.
متن کنوانسیون تغییرات آب و هوای سازمان ملل متحد (UNFCCC)
کنوانسیون سازمان ملل متحد در مورد تغییرات آب و هوا اعضا این کنوانسیون :
با تصدیق این امر که تغییرات در آب و هوای کره زمین و اثرات سو آن نگرانی مشترک بشر می باشد.
با ابراز نگرانی در مورد این که فعالیت های بشری باعث افزایش قابل توجه تراکم گازهای گلخانه ای در جو شده و این که این افزایش باعث تشدید اثر طبیعی گلخانه ای می شود که این خود به طور متوسط باعث افزایش گرمای سطح زمین و جو شده و می تواند اثرات سو بر اکوسیستم های طبیعی و نوع بشر داشته باشد.
با توجه به این که سهم عمده ای از گازهای قبلی و فعلی گلخانه ای در کشورهای پیشرفته تولید شده و میزان گازهای سرانه در کشورهای در حال توسعه هنوز در سطح نسبتا پایین قرار دارد و سهم جهانی گازهای حاصله در این کشورها جهت جوابگویی به نیازهای اجتماعی و توسعه آن ها رو به افزایش خواهد بود.
و با آگاهی از نقش و اهمیت منابع گازهای گلخانه ای در اکوسیستم های زمینی و دریایی .
و با توجه به این که در مورد پیش بینی تغییرات آب و هوایی مخصوصا در ارتباط با زمان ، میزان و الگوهای منطقه ای عدم قطعیت زیادی وجود دارد.
و با علم به این که این تغییرات جهانی آب و هوایی نیاز به گسترده ترین نوع همکاری توسط تمامی کشورها و شرکت آن ها در یک واکنش مناسب و موثر بین المللی دارد که بر مبنای مسئولیت ها و توانایی های مشترک ولی متفاوت و شرایط اجتماعی و اقتصادی آن ها تعیین می گردد.
و با یادآوری موارد مذکور در اعلامیه کنفرانس سازمان ملل متحد در مورد محیط زیست بشر که در استکهلم در تاریخ ۱۶/۳/۱۳۵۱ هجری شمسی مطابق با ژوئن ۱۹۷۲ میلادی به تصویب رسیده است .
و همچنین با یادآوری این که کشورها بر مبنای منشور ملل متحد و اصول حقوق بین الملل دارای حق حاکمیت بهره برداری از منابع خود بر اساس سیاست های داخلی زیست محیطی و توسعه ای خود می باشند و دارای این مسئولیت می باشند که اطمینان حاصل نمایند که این فعالیت ها در حیطه صلاحیت و کنترل آن ها باعث بروز آسیب و خسارت به محیط زیست سایر کشورها یا نواحی ماورای حیطه حقوق ملی آن ها نگردد.
و با تاکید مجدد بر اصول حاکمیت ملی کشورها در همکاری بین المللی جهت بررسی تغییرات آب و هوایی
و با قبول این امر که کشورها می بایست اقدام به قانونگذاری موثر برای محیط زیست نمایند و این که استانداردهای زیست محیطی و اهداف و اولویتهای مدیریتی می بایست بیانگر موارد زیست محیطی و توسعه ای باشند و این که استانداردهای بکار گرفته شده توسط برخی از کشورها می تواند برای سایر کشورها، مخصوصا کشورهای در حال توسعه ، نامناسب بوده یا بار اقتصادی یا اجتماعی سنگینی را در بر داشته باشد،
و با یادآوری مفاد قطعنامه شماره ۲۲۸/۴۴ مورخ ۱/۱۰/۱۳۶۸ (۲۲ دسامبر ۱۹۸۹) مجمع عمومی در مورد کنفرانس سازمان ملل متحد برای محیط زیست و توسعه و قطعنامه های شماره ۵۳/۴۳ مورخ ۱۵/۹/۱۳۶۷ (۶ دسامبر ۱۹۸۸) و ۲۰۷/۴۴ مورخ ۱ /۱۰/۱۳۶۸ (۲۲ دسامبر ۱۹۸۹) و ۲۱۲/۴۵ مورخ ۳۰/۹/۱۳۶۹ (۲۱ دسامبر ۱۹۹۰) و ۱۶۹/۴۶ مورخ ۲۸/۹/۱۳۷۰ (۱۹ دسامبر ۱۹۹۱) در مورد حفاظت از آب و هوای جهانی برای نسل های فعلی و آتی بشر و همچنین با یادآوری بندهای قطعنامه شماره ۲۰۶/۴۴ مورخ ۱/۱۰/۱۳۶۸ (۲۲ دسامبر ۱۹۸۹) مجمع عمومی در مورد اثرات سو محتمل ناشی از افزایش سطح دریاها بر جزیره ها و نواحی ساحلی ، مخصوصا نواحی پست ساحلی و موارد مربوطه قطعنامه شماره ۱۷۲/۴۴ مورخ ۲۸/۹/۱۳۶۸ (۱۹ دسامبر ۱۹۸۹) مجمع عمومی در مورد اجرای برنامه عملیاتی مبارزه با پیشروی صحراها و بیابان زایی . و همچنین با یادآوری کنوانسیون ۱۳۶۴ (۱۹۸۵) وین در مورد حمایت از لایه اوزون و پروتکل ۱۳۶۶ (۱۹۸۷) مونترال در مورد موادی که باعث کاهش لایه اوزون می گردند که در تاریخ ۸/۴/۱۳۶۹ (۲۹ ژوئن ۱۹۹۰) مورد اصلاح قرار گرفت .
و با توجه به اعلامیه وزرای شرکت کننده در دومین کنفرانس جهانی آب و هوا در ۱۶/۸/۱۳۶۹ (۷ نوامبر ۱۹۹۰)، و با آگاهی از کارهای تحلیلی ارزشمندی که توسط از کشورها در مورد تغییرات آب و هوایی در جریان می باشند و کمک های شایان سازمان هواشناسی جهانی ، برنامه زیست محیطی سازمان ملل متحد و سایر ارگان ها و سازمان های سیستم سازمان ملل متحد و همچنین موسسات بین المللی و بین الدولی برای تبادل نتایج
تحقیقات علمی و هماهنگی تحقیقات . و با شناخت این امر که اقداماتی که برای درک و مقابله با تغییرات آب و هوایی مورد نیاز می باشند در صورتی حداکثر تاثیر زیست محیطی و اجتماعی و اقتصادی را خواهند داشت که بر مبنای ملاحظات مربوطه علمی ، فنی و اقتصادی استوار باشند و با دستیابی به یافته های جدید در این زمینه ها مورد ارزیابی مجدد و مکرر قرار گیرند.
و با تصدیق این که فعالیت های مختلف برای مقابله با تغییرات آب و هوایی را می توان به صورت اقتصادی توجیه و برای حل سایر مشکلات زیست محیطی نیز به کار برد. همچنین با تصدیق نیاز کشورهای پیشرفته با انجام واکنش فوری به صورت انعطاف پذیر و بر مبنای اولویت های کاملا معین به عنوان اولین گام به سوی استراتژی های جامع جهانی و ملی و در صورت توافق ، منطقه ای که تمامی گازهای گلخانه ای را در نظر گیرند و میزان افزایش اثر گلخانه ای را نیز مورد نظر قرار دهند.
و همچنین با تصدیق این که کشورهایی که در زمین های پست قرار دارند و کشورهای جزیره ای کوچک و آنهایی که دارای سواحل پست می باشند یا دارای نواحی خشک و نیمه خشک یا مناطقی باشند که احتمال بروز سیل ، خشکسالی یا پیشروی صحرا و بیابان زایی در آن ها وجود دارد و کشورهای در حال توسعه با اکوسیستم های طبیعی کوهستانی احتمال آسیب پذیری زیادی را در مورد اثرات سوتغییرات آب و هوایی دارند، و با تصدیق دشواریهای خاص این گونه کشورها، مخصوصا کشورهای در حال توسعه که اقتصاد آن ها به ویژه مبتنی بر تولید، استفاده و صادرات سوخت های فسیلی می باشد در نتیجه اقدامات معموله به منظور محدود نمودن گازهای گلخانه ای و با تایید این که واکنش نسبت به تغییرات آب و هوایی می بایست هماهنگ با توسعه اقتصادی و اجتماعی به صورت جامع باشد تا از بروز حوادث سو بر توسعه اقتصادی و اجتماعی آن ها جلوگیری نماید و نیازهای مشروع اولویت دار کشورهای ر حال توسعه برای حصول به رشد اقتصادی و فقرزدایی کاملا مورد نظر قرار یرد.
و با تصدیق این که تمامی کشورها مخصوصا کشورهای در حال توسعه نیاز به سترسی به منابعی دارند که برای حصول به توسعه پایدار اجتماعی و اقتصادی ورد نیاز می باشند و این که پیشرفت کشورهای در حال توسعه برای نیل به هدف ذکور، مصرف سوخت آن ها افزایش خواهد یافت و با در نظر گرفتن امکان حصول ازدهی بیشتر انرژی و برای کنترل گازهای گلخانه ای با استفاده از کنولوژی های جدیدی بر مبنای شرایطی که کاربرد اقتصادی و اجتماعی آن ها را ودمند سازد.
و با عزم حفاظت از سیستم آب و هوا برای نسل حاضر و نسل های آتی ، موارد زیر ا مورد موافقت قرار دادند:
ماده ۱- تعاریف :
در این کنوانسیون :
۱- اثرات سو تغییرات آب و هوا به معنی تغییرات محیط فیزیکی یا زندگی گیاهی و جانوری ناشی از تغییرات آب و هوا دارای اثرات زیان آور بر ترکیب هندگی یا بهره وری اکوسیستم های طبیعی یا تحت کنترل یا بر عملکرد سیستم های قتصادی ، اجتماعی یا سلامت و رفاه بشر می باشد.
۲- تغییر آب و هوا به معنی تغییری در آب و هواست که به صورت مستقیم یا غیر مستقیم ناشی از فعالیت های بشری است که باعث متغییر نمودن ترکیب جو جهان شده و جدا از تغییرات طبیعی آب و هواست که در دوره های زمانی مختلف پدید می آید.
۳- سیستم آب و هوا به مجموعه آتمسفر، هیدروسفر، بیوسفر و ژئوسفر و داخل آن ها اطلاق می شود.
۴- گازهای منتشره به معنی آزاد نمودن گازهای گلخانه ای یا مواد متشکله آن ها به آتمسفر در یک ناحیه معین و دوره زمانی خاص می باشد.
۵- گازهای گلخانه ای به معنی آن قسمت از اجزا گازی آتمسفر است که طبیعی ناشی از فعالیت بشر بوده و تششع مادون قرمز را جذب نموده و دوباره منتشر می نمایند.
۶- سازمان منطقه ای همبستگی اقتصادی به معنی سازمانی است که توسط کشورهای حاکم بر یک منطقه تاسیس شده و دارای حق تصمیم گیری در مورد مواد این کنوانسیون یا پروتکل های آن بوده و بر مبنای اساسنامه خود دارای مجوز امضا، تصویب ، پذیرش ، تایید و الحاق به اسناد مربوطه می باشد.
۷ – مخزن به معنی قسمت یا قسمت هایی از سیستم آب و هوایی است که گاز گلخانه ای یا مواد متشکله آن را انبار می نماید.
۸- حفره به معنی هر روند یا فعالیتی است که یک گاز گلخانه ای ، یا مایع گاز شده یا مواد متشکله گاز گلخانه ای را از آتمسفر بیرون می برد.
۹- منبع به معنی هر روند یا فعالیتی است که یک گاز گلخانه ای ، مایع گاز شده یا مواد متشکله گاز گلخانه ای را وارد آتمسفر می نماید.
ماده ۲- هدف :
هدف نهایی این کنوانسیون و هر گونه اسناد حقوقی مربوطه که ممکن است توسط کنفرانس اعضا مورد تصویب قرار گیرد، دستیابی به ثبات در تراکم گاز گلخانه ای در آتمسفر مطابق مفاد مربوطه کنوانسیون در سطحی است که از تداخل خطرناک فعالیتهای بشر با سیستم آب و هوایی جلوگیری نماید. این سطح می بایست در آنچنان چهارچوب زمانی حاصل گردد که اکوسیستم ها بتوانند به صورت طبیعی با تغییرات آب و هوا تطابق یابند و اطمینان حاصل شود که تولید مواد غذایی با تهدید روبرو نبوده و توسعه اقتصادی بتواند به صورتی پایدار ادامه یابد.
ماده ۳- اصول :
اعضای کنوانسیون در فعالیت های خود برای دستیابی به اهداف کنوانسیون و اجرای مفاد آن از جمله توسط موارد زیر مورد راهنمایی قرار خواهند گرفت :
۱- اعضا می بایست سیستم آب و هوا را به نفع نسل های فعلی و آتی بشر بر مبنای تساوی و بر طبق مسئولیت های مشترک ولی متفاوت و قابلیت های خود مورد حمایت قرار دهند. بنابراین کشورهای پیشرفته می بایست پیشرو مبارزه با تغییرات آب و هوا و اثرات سو آن باشند.
۲- نیازهای خاص و شرایط ویژه کشورهای در حال توسعه به ویژه آن هایی که در مقابل اثرات سو تغییرات آب و هوا آسیب پذیر می باشند و مخصوصا کشورهای در حال توسعه ای که توسط این کنوانسیون تحت بار مسئولیت غیر عادی یا نامتناسب قرار می گیرند می بایست مورد توجه کامل قرار گیرند.
۳- اعضا کنوانسیون می بایست اقدامات پیشگیرانه ای جهت پیش بینی ، جلوگیری یا به حداقل رساندن دلائل تغییرات آب و هوا و کاهش اثرات سو آن را به کار گیرند. در مواردی که احتمال بروز آسیب های جدی یا برگشت ناپذیر وجود داشته باشد نمی بایست از فقدان قطعیت علمی به عنوان دلیلی برای به تعویق انداختن این گونه اقدامات استفاده نمود و این نکته را باید در نظر داشت که سیاست ها و اقداماتی که در رابطه با تغییرات آب و هوا وجود دارند می بایست از لحاظ مالی قابل توجیه باشند تا منافع جهانی را با حداقل هزینه ممکن تضمین نمایند. برای دستیابی به این امر، این گونه سیاست ها و اقدامات می بایست زمینه های مختلف اقتصادی – اجتماعی را در نظر گرفته و به صورت جامع بوده و تمامی منابع و حفره ها و مخازن مربوطه گازهای گلخانه ای و تنظیم آن ها را پوشش داده و تمامی بخش های اقتصادی را در برگیرند. تلاش ها جهت رویارویی با تغییرات آب و هوایی می توانند به صورت همکاری بین اعضا ذینفع انجام پذیرند.
۴ – اعضا محق بوده و باید توسعه مداوم را تشویق نمایند. سیاست ها و اقدامات به منظور حفاظت از سیستم آب و هوا در مقابل تغییرات ناشی از فعالیت های بشر می بایست متناسب با شرایط خاص هر عضو بوده و هماهنگ با برنامه های توسعه ملی باشند و این نکته را در نظر گیرند که توسعه اقتصادی برای به کارگیری سیاست های مقابله با تغییرات آب و هوا امری ضروری می باشد.
۵ – اعضا می بایست برای ایجاد یک سیستم باز اقتصادی بین المللی که منجر به رشد اقتصاد پایدار و توسعه در تمامی اعضا مخصوصا کشورهای در حال توسعه گردیده و بتواند با مشکلات تغییرات آب و هوا بهتر روبرو شود همکاری نمایند. اقداماتی که برای مبارزه با تغییرات آب و هوا معمول می گردد، منجمله اقدامات یکجانبه نباید در تجارت بین المللی باعث ایجاد ابزار تعیین غیر قابل توجیه یا عمدی یا محدودیت های پنهان گردد.
ماده ۴ – تعهدات :
۱ – تمامی اعضا با در نظر گرفتن مسئولیت های مشترک ولی متمایز خود و اولویت های خاص ملی و منطقه ای برای توسعه و شرایط خود باید:
الف – آمار ملی گازهای حاصله از فعالیت های بشری به وسیله منابع و نحوه حذف آن ها به وسیله حفره های کلیه گازهای گلخانه ای که تحت کنترل پروتکل مونترال نمی باشند را توسعه ، مورد بازنگری دوره ای ، منتشر و در دسترس کنفرانس اعضا قرار دهند. این امر طبق ماده (۱۲) و با استفاده از روش هایی انجام خواهد گرفت که توسط کنفرانس اعضا مورد توافق قرار می گیرد.
ب – برنامه های ملی و در صورت نیاز برنامه های منطقه ای که شامل اقداماتی برای تعدیل تغییرات آب و هوایی در اثر گازهای ناشی از فعالیت های بشری به وسیله منابع و رفع آن ها توسط حرفه های کلیه گازهای گلخانه ای که تحت کنترل پروتکل مونترال نیستند و اقدامات لازم برای تسهیل انطباق آن ها با تغییرات آب و هوا می باشند را تدوین ، اجرا، منتشر و مورد بازنگری منظم قرار دهند.
پ – توسعه ، اجرا، و انتشار و انتقال تکنولوژی های ، عملیات تجربی و روندهایی که گازهای گلخانه ای ناشی از فعالیت ها دیگری که تحت کنترل پروتکل مونترال نمی باشد را کنترل نموده یا کاهش داده یا از ایجاد آن ها جلوگیری نماید را ترویج و در موارد مزبور همکاری نمایند. این امر در کلیه بخش ها شامل بخش انرژی ، حمل و نقل ، صنعت کشاورزی ، جنگلداری و دفع زباله صادق می باشد.
ت- مدیریت مستمر را ترویج داده و در صورت اقتضا حفظ و افزایش حفره ها و منابعی از گازهای گلخانه ای که تحت کنترل پروتکل مونترال نمی باشند از جمله موجودات زنده ، جنگل ها و اقیانوس ها و سایر اکوسیستم های دریایی ، ساحلی یا زمینی را تشویق و در موارد مزبور همکاری نمایند.
ث – برای آمادگی جهت تطابق با اثرات تغییرات آب و هوا، ایجاد و بسط برنامه های جامع برای مدیریت نواحی ساحلی ، منابع آب و کشاورزی و حمایت و بازسازی مناطق ، مخصوصا در آفریقا که تحت تاثیر خشکسالی و پیشروی صحرا یا سیل قرار گرفته اند همکاری نمایند.
ج – ملاحظات تغییرات آب و هوا را تا حد امکان در سیاست ها و اعمال اجتماعی ، اقتصادی و زیست محیطی خود در نظر گرفته و روش های مناسبی نظیر ارزیابی اثرات تنظیم و تعیین شده در سطح ملی را از نظر کاهش اثرات سو پروژه ها یا اقدامات انجام شده برای کاهش تغییرات آب و هوا یا تطابق با آن ، بر اقتصاد و بهداشت عمومی و کیفیت محیطزیست در نظر بگیرند.
چ – تحقیقات عملی ، تکنولوژیکی ، فنی ، اقتصادی – اجتماعی و غیره و نظارت منظم و ایجاد آرشیوهای اطلاعاتی مربوط به سیستم آب و هوا به منظور درک بیشتر و کاهش یا حذف عدم قطعیت های موجود در مورد دلائل ، اثرات ، میزان و زمان بندی تغییرات آب و هوا و پیامدهای اقتصادی و اجتماعی استراتژی های واکنشی را تشویق و در موارد مزبور همکاری نمایند.
ح – تبادل کامل ، آزاد و فوری اطلاعات مربوطه علمی ، تکنولوژیکی ، فنی ، اقتصادی – اجتماعی و حقوقی مربوط به سیستم آب و هوا، تغییرات آب و هوا و پیامدهای اقتصادی و اجتماعی استراتژی های واکنشی مختلف را تشویق و در موارد مزبور همکاری نمایند.
خ – آموزش ، تربیت و افزایش آگاهی های عمومی در مورد تغییرات آب و هوا را تشویق و نسبت به آن همکاری نموده و شرکت گسترده در این امر، از جمله شرکت سازمان های غیر دولتی را ترغیب نمایند.
د – مطابق ماده (۱۲) اطلاعات مربوط به اجرا را به کنفرانس اعضا انتقال دهند.
۲ – کشورهای عضو که در زمره کشورهای پیشرفته می باشند و سایر اعضا مذکور در ضمیمه (۱) مشخصا تعهد می نمایند که موارد زیر را به انجام رسانند:
الف – هر یک از این اعضا برای کند کردن روال تغییرات آب و هوا با محدود نمودن گازهای گلخانه ای ناشی از فعالیت های بشری خود و حفاظت و ارتقا حفره ها و مخازن گازهای گلخانه ای سیاست های ملی را اتخاذ و اقداماتی را به کار خواهند گرفت . این سیاست و اقدامات نشان خواهند داد که کشورهای پیشرفته در اصلاح روندهای بلند مدت خود در مورد گازهای حاصله از فعالیت های بشری به صورت هماهنگ با اهداف کنوانسیون عمل نموده و این نکته که در پایان این دهه بازگشت به سطوح قبلی گازهای ناشی از فعالیت های بشری شامل دی اکسیدکربن و سایر گازهای گلخانه ای که تحت کنترل پروتکل مونترال نمی باشند به انجام اینگونه اصلاحات کمک خواهند نمود را تصدیق نموده وتفاوت موجود در دیدگاه ها و نقطه آغاز عملیات و ساختارهای اقتصادی و منابع کشورهای عضو و نیاز به حفظ رشد اقتصادی قوی و پایدار، تکنولوژی های موجود و سایر شرایط فردی و نیز لزوم سهیم شدن منصفانه و مقتضی هر یک از این اعضا در تلاش جهانی در خصوص هدف مذکور را در مد نظر قرار می دهند. این اعضا می توانند اقدام به اجرای اینگونه سیاست ها و اقدامات به صورت مشترک با اعضا دیگر نموده یا دیگر اعضا را در رسیدن به اهداف کنوانسیون مخصوصا موارد مذکور در این جز یاری نمایند.
ب – برای رسیدن به این هدف هر یک از این اعضا طی (۶) ماه از لازم الاجرا شدن کنوانسیون در مورد عضو مزبور و پس از آن به صورت دوره ای و طبق ماده (۱۲) اطلاعات دقیقی در مورد سیاست ها و اقدامات خود در ارتباط با جز (الف ) فوق و همچنین نتایج حاصله از عملیات مربوط به گازهای ناشی از فعالیت بشری به وسیله منابع و حذف آن ها توسط حفره های گازهای گلخانه ای که تحت کنترل پروتکل مونترال نمی باشند را برای دوره مذکور در جزو (الف ) را با هدف رساندن سطوح گاز دی اکسید و سایر گازهای گلخانه ای که تحت کنترل پروتکلمونترال نمی باشند، به سطوح سال ۱۹۹۰ مبادله خواهند نمود. این اطلاعات توسط کنفرانس اعضا در اولین نشست و سپس به صورت دوره ای طبق ماده (۷) مورد بررسی قرار خواهند گرفت .
پ – محاسبه میزان تولید گازهای گلخانه ای به وسیله منابع و حذف آن ها به وسیله حفره ها برای اهداف جز (ب ) فوق می بایست با استفاده از بهترین آگاهی های علمی انجام پذیرد که شامل ظرفیت موثر حفره ها و اثرات اینگونه گازها بر تغییرات آب و هوا باشد. کنفرانس اعضا روش های انجام این محاسبات را در اولین نشست خود مورد بررسی و توافق و سپس به صورت دوره ای مورد بازنگری قرار خواهد داد.
ت – کنفرانس اعضا در اولین نشست خود تناسب جزهای (الف ) و (ب ) فوق را بررسی خواهند نمود. این بازنگری در پرتو بهترین اطلاعات موجود علمی و ارزیابی تغییرات آب و هوا و اثرات آن و نیز اطلاعات مربوط فنی ، اقتصادی و اجتماعی انجام خواهد پذیرفت . کنفرانس اعضا بر مبنای این بازنگری اقدام به انجام واکنش مناسب خواهد نمود که ممکن است شامل تصویب اصلاحات تعهدات موضوع جزهای (الف ) و (ب ) فوق باشد. کنفرانس اعضا در اولین نشست خود همچنین اقدام به تصمیم گیری در مورد ضوابط اجرای مشترک کار بر مبنای جز (الف) فوق خواهد نمود. دومین بازنگری جزهای (الف ) و (ب ) حداکثر تا ۱۰/۱۰ ۱۳۷۷ (۳۱ دسامبر ۱۹۹۸) و سپس به صورت دوره ای انجام خواهد گرفت که طول ین دوره توسط کنفرانس اعضا تا زمان دستیابی به اهداف کنوانسیون تعیین خواهد گردید.
ث – هر یک از اعضا اقدام به موارد زیر خواهند نمود:
۱ – هماهنگی اسناد تهیه شده اقتصادی و سازمانی برای رسیدن به اهداف کنوانسیون با سایر اعضا در صورت اقتضا،
۲ – تعیین و بازنگری دوره ای سیاست ها و تجارب خود که مشوق عملیاتی است که منجر به سطوح بالاتری از گازهای گلخانه ای ناشی از فعالیت بشر می گردد که تحت کنترل پروتکل مونترال نبوده و در غیر این صورت پدید خواهد آمد.
ج – کنفرانس اعضا در صورت انقضا حداکثر تا ۱۰/۱۰/۱۳۷۷ (۳۱ دسامبر ۱۹۹۸) اقدام به بازنگری اطلاعات موجود از نظر اخذ تصمیماتی در مورد اصلاحیه های لیست های ضمیمه های (۱) و (۲) با تصویب عضو مربوطه خواهد نمود.
چ – هر یک از اعضایی که در ضمیمه شماره (۱) قید نشده باشد در سند تایید، پذیرش ، تصویب یا الحاق و یا هر زمان بعد از آن می تواند قصد خود برای متعهد شدن به جزهای (الف ) و (ب ) را به امین اسناد کتبا اعلام نماید. این امر توسط امین اسناد به اطلاع سایر اعضا و امضاکنندگان خواهد رسید.
۳ – کشورهای پیشرفته عضو و سایر کشورهای پیشرفته مذکور در ضمیمه (۲) اقدام به تامین منابع جدید و مضاعف مالی برای پرداخت هزینه هایی خواهند نمود که کشورها در حال توسعه عضو کنوانسیون بر مبنای تعهدات خود به موجب بند (۱) ماده (۱۲) صرف نموده اند. این کشورها همچنین برای پرداخت هزینه ها افزوده کامل اجرای اقدامات موضوع بند (۱) این ماده که بین یک کشور در حال توسعه عضو و یک موسسه یا موسسات بین المللی مذکور در ماده (۱۱) طبق ماده مذکور مورد توافق قرار گرفته اقدام به تامین منابع مالی مورد نیاز شورهای در حال توسعه منجمله برای انتقال تکنولوژی خواهند نمود. اجرای این تعهدات با در نظر گرفتن نیاز به کفایت و قابلیت پیش بینی در واریز اعتبارات و اهمیت مشارکت مناسب کشورهای پیشرفته در تحمل بار مالی مربوطه انجام می پذیرد.
۴ – کشورهای پیشرفته عضو و سایر کشورهای پیشرفته مذکور در ضمیمه (۲) به کشورهای در حال توسعه که به ویژه در مقابل اثرات سو تغییرات آب و هوا آسیب پذیر می باشند در پرداخت هزینه های انطباق با اثرات سو مذکور کمک خواهند نمود.
۵ – کشورهای پیشرفته عضو و سایر کشورهای پیشرفته مذکور در ضمیمه (۲) در صورت اقتضا تمامی اقدامات لازم برای ترغیب ، تسهیل و تامین اعتبار انتقال یا دسترسی به آگاهی ها و تکنولوژی های کامل و معقول زیست محیطی به سایر اعضا، مخصوصا به کشورهای در حال توسعه جهت قادر ساختن آن ها به اجرای مفاد این کنوانسیون را انجام خواهند داد. در این روند، کشورهای پیشرفته عضو از توسعه و ارتقا تکنولوژی ها و قابلیت های کشورهای در حال توسعه حمایت خواهند نمود. سایر اعضا یا سازمان هایی که در موقعیت انجام چنین کاری می باشند نیز می توانند اقدام به تسهیل انتقال اینگونه تکنولوژی ها نمایند.
۶ – در اجرای تعهدات موضوع بند (۲) فوق می بایست درجه ای از انعطاف پذیری توسط کنفرانس اعضا برای اعضا مذکور در ضمیمه (۱) که در حال گذر از مراحل انتقال به اقتصاد بازار می باشند در نظر گرفته شود تا این گونه اعضا بتوانند به تعهدات خود در مقابله با تغییرات آب و هوا از جمله در خصوص سطح تاریخی گازهای گلخانه ای ناشی از فعالیت بشری که تحت کنترل پروتکل مونترال نمی باشند، عمل نمایند.
۷ – میزان انجام موثر تعهدات کشورهای در حال توسعه به موجب این کنوانسیون به اجرای موثر تعهدات مالی و انتقال تکنولوژی کشورهای پیشرفته به موجب کنوانسیون بستگی خواهد داشت و این امر را کاملا در نظر خواهند گرفت که توسعه اقتصادی و اجتماعی و فقرزدایی از اولویت های مهم کشورهای در حال توسعه می باشند.
۸ – در اجرای تعهدات موضوع این ماده ، اعضا به نوع اقداماتی که به موجب این کنوانسیون مورد نیاز می باشند، از جمله اقدامات مربوط به تامین اعتبار، بیمه و انتقال تکنولوژی برای جواب گویی به نیازهای خاص کشورهای عضو در حال توسعه که ناشی از اثرات سو تغییرات آب و هوا و یا اثرات اجرای اقدامات واکنشی مخصوصا در موارد زیر می باشد، توجه کامل خواهند داشت :
الف – کشورهایی که جزیره ای و کوچک می باشند.
ب – کشورهایی که دارای نواحی ساحلی پست می باشند.
پ – کشورهایی با نواحی خشک ، نیمه خشک ، نواحی جنگلی و نواحی در معرض نابودی جنگل ها.
ت – کشورهایی که دارای مناطقی می باشند که در معرض بلایای طبیعی قرار دارند.
ث – کشورهایی با مناطقی که در معرض خشکسالی و پیشروی صحرا قرار دارند.
ج – کشورهایی با نواحی شهری که از آلودگی جوی بالاتر برخوردارند.
چ – کشورهایی با مناطقی که دارای اکوسیستم ها شکننده می باشند، منجمله اکوسیستم های کوهستانی .
ح – کشورهایی که اقتصاد آن ها وابستگی زیادی به درآمد ناشی از تولید، به عمل آوری و صادرات و یا مصرف سوخت ها فسیلی و تولیدات کالاهای مربوطه انرژی زا دارد.
خ – کشورهای ترانزیت و آن ها که با خشکی احاطه شده اند.
همچنین کنفرانس اعضا می تواند در صورت اقتضا در ارتباط با این بند اقداماتی به عمل آورد.
۹ – اعضا نیازهای خاص و شرایط ویژه کشورهایی که از کمترین میزان توسعه برخوردارند را در اقدامات خود در رابطه با تامین اعتبار و انتقال
تکنولوژی در نظر خواهند گرفت .
۱۰ – اعضا بر اساس ماده ۱۰ در اجرای تعهدات خود در این کنوانسیون وضعیت اعضای دیگر مخصوصا کشورهای در حال توسعه که دارای اقتصادهای آسیب پذیر در مقابل اثرات سو اجرای اقدامات مقابله با تغییرات آب و هوایی می باشند را در نظر خواهند گرفت .
این امر مخصوصا در مورد کشورهای عضوی که دارای اقتصادهای متکی به درآمد حاصله از تولید، به عمل آوری و صادرات و یا مصرف سوخت های فسیلی و سایر تولیدات مربوطه انرژی زا و یا استفاده از سوخت های فسیلی هستند که تغییر آن ها برای اعضا مذکور دشواری های جدی در بردارد، اعمال می گردد.
ماده ۵ – تحقیقات و مشاهده منظم :
اعضا در اجرای تعهدات خود به موجب جز (چ ) بند (۱) ماده (۴) اقدام به موارد زیر خواهند نمود:
الف – حمایت و پیشبرد بیشتر برنامه ها و شبکه ها یا سازمان های بین المللی و بین الدولی به منظور تعیین ، هدایت ، ارزیابی و تامین هزینه های تحقیقاتی ، جمع آوری اطلاعات و مشاهده منظم با در نظر گرفتن نیاز برای به حداقل رساندن دوباره کاری .
ب – حمایت از تلاش های بین المللی و بین الدولی به منظور تقویت مشاهده منظم و ظرفیت ها و توانایی های تحقیقات علمی و فنی ملی مخصوصا در کشورهای درحال توسعه وترغیب دسترسی و تبادل اطلاعات و تحلیل های مربوطه که از ورای قلمرو صلاحیت ملی به دست آمده اند.
پ – در نظر گرفتن نیازها و امور ویژه کشورهای در حال توسعه و همکاری در پیشبرد ظرفیت ها و قابلیت های درونی آن ها برای شرکت در امور مذکور در بندهای (الف ) و (ب ) فوق .
ماده ۶ – آموزش ، تربیت ، آگاهی های عمومی :
اعضا در اجرای تعهدات خود به موجب جز (خ )، بند (۱) ماده (۴) اقدام به موارد زیر خواهند نمود:
الف – ترغیب و تسهیل موارد زیر در سطح ملی و در صورت اقتضا در سطح منطقه ای یا ناحیه ای طبق قوانین و مقررات ملی و در چارچوب ظرفیت های مربوطه :
۱ – توسعه و اجرای برنامه هایی برای آموزش و آگاهی به عموم در مورد تعمیرات آب و هوا و اثرات آن .
۲ – دسترسی عمومی به اطلاعات در مورد تغییرات آب و هوا و اثرات آن .
۳ – شرکت عموم مردم در مقابله با تغییرات آب و هوا و اثرات آن و توسعه واکنش های مناسب .
۴ – آموزش پرسنل علمی ، فنی و مدیریتی .
ب – همکاری و ترویج در سطح بین المللی و در صورت نیاز توسط هیات های موجود در مورد:
۱ – توسعه و تبادل برنامه های تهیه شده برای آموزش و آگاهی عموم در مورد تغییرات آب و هوا و اثرات آن .
۲ – توسعه و اجرای برنامه های آموزشی و تربیتی شامل تقویت سازمان های ملی و تبادل یا اعزام پرسنل برای تربیت کارشناسان در این زمینه مخصوصا برای کشورهای در حال توسعه .
ماده ۷ – کنفرانس اعضا:
۱ – بدین وسیله کنفرانس اعضا تاسیس می شود.
۲ – کنفرانس اعضا به عنوان بالاترین مقام این کنوانسیون بر اجرای کنوانسیون و هر نوع سند حقوقی مربوط که ممکن است کنفرانس اعضا به تصویب برساند نظارت مستمر داشته و در حدود اختیارات خود تصمیم های لازم برای پیشبرد اجرای موثر کنوانسیون را اخذ خواهد نمود. بدین منظور کنفرانس موارد زیر را به انجام خواهد رساند:
الف – بررسی دوره ای تعهدات اعضا و ترتیبات سازمانی طبق کنوانسیون ، در راستای اهداف کنوانسیون ، تجارب حاصله در اجرای آن و تکامل آگاهی های علمی و تکنولوژیکی .
ب – ارتقا و تسهیل تبادل اطلاعات در مورد اقدامات انجام شده توسط اعضا برای مقابله با تغییرات آب و هوا و اثرات آن بنا به تقاضای دو یا چند عضو با در نظر گرفتن شرایط، مسئولیت ها و توانایی های متفاوت اعضا و تعهدات مربوطه آن ها طبق کنوانسیون .
پ – تسهیل هماهنگی اقدامات انجام شده توسط اعضاء در مقابله با تغییرات آب و هوا و اثرات آن بنا به تقاضای دو یا چند عضو با در نظر گرفتن شرایط، مسئولیتها و تواناییهای متفاوت اعضاء و تعهدات مربوطه آنها طبق کنوانسیون.
ت – ارتقا و هدایت توسعه و اصلاح دوره ای روش های مقایسه ای طبق اهداف و مفاد کنوانسیون که در کنفرانس اعضا مورد توافق قرار می گیرند از جمله به منظور آماده سازی فهرست منابع انتشار گازهای گلخانه ای و حذف آن ها به وسیله حفره ها و ارزیاب تاثیر اقدامات جهت محدود نمودن میزان تولید گازها و افزایش روند حذف آن ها.
ث – ارزیابی اجرای کنوانسیون توسط اعضا، اثرات کلی اقدامات انجام گرفته طبق کنوانسیون مخصوصا اثرات زیست محیطی ، اقتصادی و اجتماعی و نیز تاثیر مضاعف آن ها و میزان پیشرفت برای دستیابی به اهداف کنوانسیون بر مبنای کلیه اطلاعاتی که طبق مفاد کنوانسیون در دسترس کنفرانس قرار می گیرد.
ج – بررسی و تصویب گزارش های منظم در مورد اجرای کنوانسیون و اطمینان از انتشار آن ها.
چ – ارائه توصیه ها در مورد موضوعات لازم برای اجرای کنوانسیون .
ح – تلاش برای بسیج منابع مالی طبق بندهای (۳)، (۴) و (۵) ماده (۴) و ماده (۱۱).
خ – تاسیس هیات های فرعی که برای اجرای کنوانسیون لازم به نظر می رسند.
د – بررسی گزارش های دریافتی از این هیات ها و ارائه رهنمود به آن ها.
ذ – موافقت با قواعد اجرایی و مالی برای خود و هر هیات فرعی و تصویب آن ها به اتفاق آرا.
ر – جستجو و استفاده از خدمات و همکاری و اطلاعات ارائه شده توسط سازمان های بین المللی و هیات های بین الدولی و غیر دولتی ذیصلاح در صورت اقتضا.
ز – اجرای وظایف دیگری که برای دستیابی به اهداف کنوانسیون مورد نیاز می باشد و نیز تمامی وظایفی که به موجب کنوانسیون به آن واگذار شده است .
۳ – کنفرانس اعضا در اولین نشست خود اقدام به تعیین آیین رسیدگی خود و هیات های فرعی تاسیس شده به موجب کنوانسیون خواهد نمود که شامل تشریفات تصمیم گیری برای اموری است که در تشریفات تصمیم گیری در کنوانسیون تصریح نشده است . این گونه تشریفات می تواند شامل اکثریت تعیین شده لازم برای اتخاذ تصمیم های خاص باشد.
۴ – اولین نشست کنفرانس اعضا توسط دبیرخانه موقتی موضوع ماده (۲۱) برگزار می گردد و تاریخ برگزاری آن حداکثر تا یک سال پس از زمان لازم الاجراشدن کنوانسیون خواهد بود. پس از آن نشست های عادی کنفرانس اعضا هر سال یک بار برگزار می گردد مگر این که کنفرانس اعضا به نحو دیگری اتخاذ تصمیم نماید.
۵ – نشست های فوق العاده کنفرانس اعضا در مواقعی که توسط کنفرانس ضروری به نظر رسد یا بنا بر تقاضای کتبی هر یک از اعضا به شرطی که در ظرف شش ماه پس از ارسال تقاضا به اعضا توسط دبیرخانه حداقل یک سوم اعضا از آن پشتیبانی نمایند، برگزار می گردد.
۶ – سازمان ملل متحد، آژانس های تخصصی و آژانس بین المللی انرژی اتمی و نیز هر یک از کشورهای عضو یا کشورهایی که عضو کنوانسیون نبوده و ناظر می باشند می توانند به عنوان ناظر در نشست های کنفرانس اعضا شرکت نمایند. هر هیات یا آژانس اعم از ملی یا بین المللی ، دولتی یا غیر دولتی ، که در امور مربوط به این کنوانسیون واجد شرایط باشند و تمایل خود را مبنی بر شرکت در نشست کنفرانس اعضا به عنوان ناظر به دبیرخانه اعلام نموده باشد می تواند مجوز مربوطه را دریافت نماید مگر این که حداقل یک سوم از اعضا موجود به این امر اعتراض نمایند. پذیرش و شرکت ناظرین منوط به آیین رسیدگی است که توسط کنفرانس اعضا به تصویب می رسد.
ماده ۸ – دبیرخانه :
۱ – بدین وسیله دبیرخانه کنوانسیون ایجاد می گردد.
۲ – وظایف دبیرخانه عبارت اند:
الف – ترتیب دادن نشست های کنفرانس اعضا و هیات های فرعی آن به موجب کنوانسیون و ارائه خدمات لازم به آن ها.
ب – گردآوری و انتقال گزارش هایی که به دبیرخانه تسلیم می شوند.
پ – تسهیل مساعدت به اعضا، مخصوصا کشورهای عضو در حال توسعه در صورت تقاضا برای گردآوری و تبادل اطلاعات مورد نیاز بر اساس مفاد کنوانسیون .
ت – تهیه گزارش هایی در مورد فعالیت های خود و ارائه آن ها به کنفرانس اعضا.
ث – حصول اطمینان از هماهنگی لازم با دبیرخانه های سایر هیات های بین المللی مربوطه .
ج – ورود به هر گونه ترتیب قراردادی یا سازمانی مورد نیاز برای انجام موثر وظایف دبیرخانه بر اساس راهنمایی کلی کنفرانس اعضا.
چ – انجام سایر وظایف دبیرخانه ای که در کنوانسیون یا هر یک از پروتکل های آن مشخص شده و هر گونه وظایف دیگری که ممکن است توسط کنفرانس اعضا معین گردد.
۳ – کنفرانس اعضا در اولین نشست خود یک دبیرخانه دائم را تعیین نموده و ترتیبات و نحوه انجام وظیفه آن را مشخص خواهد نمود.
ماده ۹ – هیات فرعی برای مشاوره علمی و تکنولوژیکی :
۱ – بدین وسیله هیات فرعی ارائه مشاوره علمی و تکنولوژیکی برای ارائه به موقع اطلاعات و مشاوره راجع به موضوعات علمی و تکنولوژیکی مربوط به کنوانسیون به کنفرانس اعضا یا در صورت اقتضا به سایر هیات های فرعی آن تاسیس می گردد. شرکت در این هیات برای تمامی اعضا آزاد بده و به صورت چند نظامه اداره خواهد شد. این هیات متشکل از نمایندگان دولتی است که از تخصص های مربوطه برخوردار می باشند. این هیات در مورد تمامی جنبه های کار خود به صورت منظم به کنفرانس اعضا گزارش ارائه خواهد داد.
۲ – این هیات تحت هدایت کنفرانس اعضا و با کمک هیات های ذیصلاح بین المللی موجود اقدام به موارد زیر خواهد نمود:
الف – ارزیابی وضعیت دانش علمی در مورد تغییرات آب و هوا و اثرات آن .
ب – تهیه ارزیابی علمی در مورد اثرات اقدامات به عمل آمده در اجرای کنوانسیون .
پ – تعیین تکنولوژی های ابداعی موثر و پیشرفته و ارائه معلومات خاص و مشاوره در مورد روش ها و ابزار ترویج توسعه و یا انتقال اینگونه
تکنولوژی ها.
ت – ارائه مشاوره در مورد برنامه های علمی ، همکاری بین المللی در تحقیقات و توسعه مربوط به تغییرات آب و هوا و نیز در مورد روش ها و ابزار پشتیبانی از افزایش ظرفیت بالقوه در کشورهای در حال توسعه .
ث – جوابگویی به سئوال های علمی ، تکنولوژیکی و اصولی که ممکن است از طرف کنفرانس اعضا یا هیات های فرعی به هیات ارائه گردد.
۳ – کنفرانس اعضا می تواند شرح وظایف و حدود اختیارات این هیات را مورد تشریح بیشتر قرار دهد.
ماده ۱۰ – هیات فرعی برای اجرا:
۱ – بدین وسیله هیات فرعی برای اجرا به منظور کمک به کنفرانس اعضا در ارزیابی و بررسی اجرای موثر کنوانسیون تاسیس می گردد. شرکت در این هیات برای تمام اعضا آزاد بوده و از نمایندگان دولتی که در امور مربوط به تغییرات آب و هوا تخصص دارند تشکیل می شود. این هیات در مورد تمامی جنبه های کار خود به کنفرانس اعضا گزارش ارائه خواهد نمود.
۲ – این هیات تحت هدایت کنفرانس اعضا اقدام به موارد زیر خواهد نمود:
الف – بررسی اطلاعات مبادله شده بر اساس بند (۱) ماده (۱۲) جهت ارزیابی اثرات کلی اقدامات انجام شده توسط اعضا در پرتو آخرین ارزیابی های علمی و در مورد تغییرات آب و هوا.
ب – بررسی اطلاعات مبادله شده بر اساس بند (۲) ماده (۱۲) جهت کمک به کنفرانس اعضا در انجام بازنگری های موضوع جز (ت ) بند (۲) ماده (۴).
ت – در صورت اقتضا کمک به کنفرانس اعضا در تهیه و اجرای تصمیم های خود.
ماده ۱۱ – ترتیبات مالی :
۱ – بدین وسیله ترتیباتی برای تدارک منابع مالی به صورت اعطایی یا واگذاری منجمله برای انتقال تکنولوژی تعیین می گردد. این ترتیبات تحت
راهنمایی کنفرانس اعضا عمل کرده و در مقابل آن مسئول و پاسخگو خواهد بود.
کنفرانس در مورد سیاست ها، اولویت های برنامه ای و معیارهای مطلوبیت کنوانسیون مربوط هستند تصمیم خواهد گرفت . عملیات این ترتیبات به یک یا چند موسسه موجود بین المللی محول خواهد شد.
۲ – تمامی اعضا به صورت یکسان و معادل در این ترتیبات شرکت داشته و سیستم مدیریت آن به صورت باز خواهد بود.
۳ – کنفرانس اعضا و موسسه یا موسساتی که عملیات ترتیبات مالی را بر عهده دارند در مورد ترتیبات لازم جهت اجرای بندهای فوق به توافق خواهند رسید که این ترتیبات شامل موارد زیر می باشند:
الف – شروطی برای تضمین اینکه پروژه های تامین شده جهت مقابله با تغییرات آب و هوا با سیاست ها، اولویت های برنامه ای و معیارهای مطلوبیت تعیین شده توسط کنفرانس اعضا هماهنگی دارند.
ب – شروطی که به وسیله آن ها می توان تصمیم تامین اعتبار ویژه را بر مبنای این سیاست ها، اولویت های برنامه ای و معیارهای مطلوبیت مورد بازنگری قرار داد.
پ – ارائه گزارش های منظم توسط موسسه یا موسسات به کنفرانس اعضا در مورد عملیات تامین اعتبار که هماهنگ با مسئولیت پاسخگویی مذکور در بند (۱) فوق باشند.
ت – تعیین میزان اعتبار موجود و مورد نیاز برای اجرای کنوانسیون به صورت مشخص و قابل پیش بینی و شرایطی که میزان مذکور بر اساس آن به صورت دوره ای مورد بازنگری قرار خواهد گرفت .
۴ – کنفرانس اعضا در اولین نشست خود با بازنگری و مد نظر قرار دادن ترتیبات موقت مذکور در بند (۳) ماده (۲۱) ترتیبات لازم را برای اجرای موارد فوق الذکر اتخاذ نموده و در مورد ابقا این ترتیبات موقت تصمیم گیری خواهد نمود. در طی چهار سال پس از آن ، کنفرانس اعضا ترتیبات مالی را مورد بازنگری قرار داده و اقدامات لازم را به عمل خواهد آورد.
۵ – کشورهای پیشرفته عضو همچنین می توانند منابع مالی مربوط به کنوانسیون را فراهم و کشورهای در حال توسعه از این منابع از طریق مجاری دو جانبه ، منطقه ای یا چند جانبه بهره جویند.
ماده ۱۲ – تبادل اطلاعات مربوط به اجرای کنوانسیون :
۱ – هر یک از اعضا طبق بند (۱) ماده (۴) از طریق دبیرخانه کنوانسیون اطلاعات ذیل را به کنفرانس اعضا ارائه خواهد نمود:
الف – آمار ملی کلیه گازهای گلخانه ای خارج از کنترل پروتکل مونترال ناشی از فعالیت بشری با ذکر منابع و حذف آن ها توسط حفره های در حدود امکانات خود و با استفاده از روش هایی که توسط کنفرانس اعضا مورد توافق قرار می گیرند.
ب – شرح کلی از اقدامات انجام شده یا آتی آن عضو برای اجرای کنوانسیون .
پ – هر گونه اطلاعات دیگری که عضو مربوط آن را در ارتباط با حصول به اهداف کنوانسیون و قابل ذکر در تبادل اطلاعاتی بداند از جمله در صورت امکان مطالب مربوط به محاسب روند گازهای منتشره در سطح جهان .
۲ – هر یک از کشورهای پیشرفته عضو و هر عضو دیگر مذکور در ضمیمه (۱) عناصر اطلاعاتی ذیل را مشمول مبادله اطلاعاتی خود خواهد نمود:
الف – شرح دقیق سیاست ها و اقداماتی که به منظور انجام تعهدات موضوع جزهای (الف ) و (ب ) بند (۲) (۴) اتخاذ نموده است .
ب – برآورد دقیق در مورد اثر سیاست ها و اقدامات مذکور در جز (الف ) فوق الذکر بر گازهای گلخانه ای ناشی از فعالیت بشری به وسیله منابع و حذف آن ها از طریق حفره ها در طی دوره مذکور در جز (الف ) بند (۲) ماده (۴).
۳ – همچنین هر یک از کشورهای پیشرفته عضو و هر کشور پیشرفته عضو مذکور در ضمیمه (۲) جزئیات اقدامات انجام شده بر اساس بندهای (۳، ۴ و ۵) ماده (۴) را در اطلاعات خود وارد خواهد ساخت .
۴ – کشورهای عضو در حال توسعه می تواند به صورت داوطلبانه پروژه هایی را برای تامین اعتبار مالی با در نظر گرفتن تکنولوژی های خاص ، مواد، تجهیزات ، فنون یا شیوه هایی که برای اجرای آن پروژه ها مورد نیاز می باشند را پیشنهاد داده و در صورت امکان به همراه آن برآوردی از افزایش هزینه ها و کاهش انتشار و افزایش میزان حذف گازهای گلخانه ای و نیز فوائد حاصله را ارائه نمایند.
۵ – هر یک از کشورهای پیشرفته عضو و هر عضو دیگر مذکور در ضمیمه (۱) اقدام به برقراری اولین تماس در طی (۶) ماه اول پس از لازم الاجرا گردیدن کنوانسیون برای آن عضو اقدام به اولین مبادله اطلاعاتی خود خواهد نمود. هر عضوی که نام آن در ضمیمه مذکور درج نگردیده می تواند اولین مبادله اطلاعاتی را ظرف (۳) سال پس از لازم الاجرا شدن کنوانسیون برای آن عضو یا فراهم شدن منابع مالی طبق بند (۳) سال پس از لازم الاجرا شدن کنوانسیون برای آن عضو یا فراهم شدن منابع مالی طبق بند (۳) ماده (۴) انجام دهد.
کشورهای عضوی که از توسعه بسیار کمی برخوردارند می توانند اولین مبادله اطلاعاتی خود را بنا بر صلاحدید خود انجام دهند. کنفرانس اعضا با در نظر گرفتن جدول زمان بندی مذکور در این بند اقدام به تعیین جدول زمانی برای مبادله اطلاعاتی بعدی اعضا خواهد نمود.
۶ – اطلاعاتی که بر مبنای این بند توسط اعضا مبادله می شود می بایست در اولین فرصت توسط دبیرخانه کنوانسیون در اختیار کنفرانس اعضا و هر هیات فرعی دیگر قرار گیرد. کنفرانس اعضا می تواند در صورت نیاز روال تبادل اطلاعات را مورد بررسی مجدد قرار دهد.
۷ – کنفرانس اعضا از اولین نشست خود اقدام به ارائه ترتیبات لازم برای پشتیبانی فنی و مالی از کشورهای در حال توسعه به صورت درخواست و همچنین گردآوری و تبادل اطلاعات بر مبنی این ماده نموده و نیازهای مالی و فنی لازم برای پروژه های پیشنهادی و اقدامات مقابله ای را طبق ماده ۴ تعیین خواهد کرد. چنین حمایتی می تواند به شکل مناسب توسط سایر اعضا، سازمان های ذیصلاح بین المللی و یا دبیرخانه کنوانسیون انجام پذیرد.
۸ – هر یک از گروه ها اعضا می توانند بر مبنای ضوابط تعیین شده توسط کنفرانس اعضا و با اعلام قبلی موضوع به کنفرانس اعضا در زمینه انجام
تعهدات خود بر طبق این ماده اقدام به تبادل اطلاعاتی مشترک نمایند مشروط بر این که این مبادلات شامل اطلاعاتی در مورد انجام تعهدات انفرادی هر یک از اعضا مزبور در این کنوانسیون باشند.
۹ – اطلاعات واصله به دبیرخانه که توسط عضو مربوطه بر اساس ضوابط تعیین شده از سوی کنفرانس اعضا محرمانه تلقی می گردد قبل از این که در اختیار هیات های ذیربط مبادله و بازنگری اطلاعات قرار گیرد توسط دبیرخانه جمع آوری می گردد تا جنبه تمحرمانه ت بودن آنها حفظ شود.
۱۰ – طبق بند (۹) فوق و بدون این که خدشه ای به توانایی هر یک از اعضا برای افشا مبادلات اطلاعاتی خود در هر زمان وارد آید، دبیرخانه کنوانسیون مبادلات اطلاعاتی اعضا بر مبنای این ماده را در زمانی که به کنفرانس اعضا ارائه می شوند در اختیار عمومی قرار خواهد داد.
ماده ۱۳ – حل مسائل مربوط به اجرای کنوانسیون :
کنفرانس اعضا در اولین نشست خود ایجاد یک روند چند جانبه و مشورتی برای حل مسائل مربوط به اجرای کنوانسیون را مورد بررسی قرار خواهد داد. این روند در صورت درخواست اعضا در دسترس آن ها قرار خواهد گرفت .
ماده ۱۴ – حل اختلافات :
۱ – در صورت بروز اختلاف بین دو یا چند عضو در مورد تفسیر یا اجرای کنوانسیون ، اعضا مذکور برای حل اختلاف ، از طریق مذاکره یا هر گونه روش دوستانه دیگر اقدام خواهند نمود.
۲ – هنگام تصویب ، پذیرش ، تایید یا الحاق به کنوانسیون یا هر زمان بعد از آن ، هر عضوی که یک سازمان منطقه ای همبستگی اقتصادی نباشد می تواند به صورت کتبی به امین اسناد اعلام نماید که در رابطه با اختلاف مربوط به تفسیر یا اجرای کنوانسیون ، بالفعل و بدون نیاز به توافق خاص ، نسبت به هر عضو دیگری که تعهد یکسانی را پذیرفته باشد، عملا موارد ذیل را مورد قبول قرار می دهد:
الف – ارجاع اختلاف به دیوان دادگستری بین المللی و یا
ب – داوری بر اساس تشریفاتی که کنفرانس اعضا در اولین فرصت به صورت یک ضمیمه در مورد داوری تدوین می کند.
هر عضوی که یک سازمان همبستگی اقتصادی منطقه ای باشد می تواند بیانیه ای با اثر مشابه در ارتباط با داوری و طبق تشریفات مذکور در بند (ب ) فوق صادر نماید.
۳ – بیانه صادره طبق بند (۲) فوق تا زمانی که طبق شرایط خود منقضی گردد یا تا سه ماه پس از وصول بیانیه کتبی فسخ آن توسط امین اسناد معتبر خواهد بود.
۴ – بیانیه جدید، اعلامیه فسخ یا انقضا یک بیانیه به هیچ عنوان تاثیری بر جریان رسیدگی مطروحه نزد دیوان دادگستری بین المللی یا دادگاه داوری نخواهد داشت مگر اینکه طرفین اختلاف به نحو دیگری توافق نمایند.
۵ – با رعایت عملکرد بند (۲) فوق ، اگر ظرف (۱۲) ماه پس از اعلام یکی از اعضا به دیگری دال بر وجود اختلاف بین آن ها، اعضا ذیربط موفق به حل اختلاف از طرق مذکور در بند (۱) فوق نشده باشند، بنابر تقاضای هر یک از طرفین ، اختلاف به کمیسیون مصالحه ارجاع خواهد شد.
۶ – کمیسیون مصالحه بر اساس تقاضای هر یک از طرفین اختلاف تشکیل خواهد شد. این کمیسیون شامل تعداد یکسانی از افراد منتخب هر طرف ذیربط و یک رییس است که به صورت مشترک توسط اعضا منتخب هر طرف تعیین می شود. این کمیسیون اقدام به صدور رای توصیه ای خواهد نمود که توسط طرفین با حسن نیت مورد بررسی قرار خواهد گرفت .
۷ – مراحل دیگر مربوط به مصالحه توسط کنفرانس اعضا در اولین فرصت ممکن به صورت ضمیمه ای برای مصالحه تصویب خواهد شد.
۸ – مفاد این ماده برای هر سند حقوقی که کنفرانس اعضا در نظر می گیرد اطلاق خواهد داشت مگر اینکه سند مذکور به نحو دیگری پیش بینی نموده باشد.
ماده ۱۵ – اصلاحیه های کنوانسیون :
۱ – هر یک از اعضا می تواند اصلاحیه هایی را برای کنوانسیون پیشنهاد نمایند.
۲ – اصلاحیه های کنوانسیون در نشست عادی کنفرانس اعضا تصویب خواهند شد. متن پیشنهادی اصلاح کنوانسیون می بایست حداقل شش ماه قبل از نشستی که اصلاحیه برای تصویب ارائه می شود توسط دبیرخانه به اطلاع اعضا برسد. دبیرخانه همچنین نسبت به ارسال اصلاحیه های پیشنهادی به امضاکنندگان کنوانسیون و نیز به امین اسناد جهت اطلاع اقدام خواهد نمود.
۳ – اعضا تمامی تلاش خود را به کار خواهند گرفت تا به اتفاق آرا در مورد اصلاحیه های پیشنهاد کنوانسیون به توافق برسند. اگر اتفاق آرا حاصل نشود و توافقی به دست نیاید اصلاحیه با رای اکثریت سه چهارم اعضای حاضر و رای دهنده در جلسه به تصویب خواهد رسید. اصلاحیه مصوب توسط دبیرخانه به اطلاع امین اسناد خواهد رسید که وی آن را برای پذیرش به تمامی اعضا اعلام خواهد نمود.
۴ – اسناد پذیرش هر اصلاحیه نزد امین اسناد کنوانسیون سپرده خواهد شد.
اصلاحیه هایی که طبق بند (۳) فوق به تصویب می رسند در روز نودم پس از تاریخ دریافت سند اعلام پذیرش حداقل سه چهارم اعضا کنوانسیون برای اعضایی که آن را پذیرفته اند لازم الاجرا خواهد شد.
۵ – اصلاحیه برای هر عضو دیگر در روز نودم پس از تاریخ تقدیم سند پذیرش اصلاحیه مذکور توسط آن عضو به امین اسناد لازم الاجرا خواهد شد.
۶ – در این ماده اعضا حاضر و رای دهنده به معنی اعضایی است که حاضر بوده و رای مثبت یا منفی می دهند.
ماده ۱۶ – تصویب و اصلاح ضمائم کنوانسیون :
۱ – ضمائم کنوانسیون یکی از قسمتهای لاینفک آن می باشد، مگر اینکه به نحو دیگری صریحا پیش بینی شده باشد. ارجاع به کنوانسیون به معنی ارجاع به هر یک از ضمائم آن نیز می باشد. بدون خدشه به موارد مذکور در جز (ب ) بند (۲) و بند (۷) ماده (۱۴) این ضمائم محدود به لیستها و فرم ها و هر نوع برگه تشریحی دیگر با ماهیت علمی ، فنی ، تشریفاتی یا سازمانی می باشند.
۲ – ضمائم کنوانسیون می بایست طبق تشریفات مذکور در بندهای (۲)، (۳) و (۴) ماده (۱۵) پیشنهاد شده و به تصویب برسند.
۳ – ضمیمه ای که طبق بند (۲) فوق تصویب شده شش ماه پس از اعلام تصویب آن به اعضا توسط امین اسناد برای تمام اعضا به جز اعضایی که در طی این دوره عدم پذیرش ضمیمه از سوی خود را به صورت کتبی به امین اعلام نموده باشند لازم الاجرا خواهد شد. این ضمیمه برای اعضایی که اعلامیه عدم پذیرش خود را پس می گیرند در روز نودم پس از تاریخ وصول اعلامیه پس گرفته اعلامیه عدم پذیرش توسط امین اسناد لازم الاجرا خواهد شد.
۴ – پیشنهاد، تصویب و لازم الاجراشدن اصلاحیه های ضمایم کنوانسیون مشمول همان تشریفاتی است که برای پیشنهاد، تصویب و لازم الاجرا شدن ضمایم طبق بندهای (۲) و (۳) فوق به کار گرفته می شود.
۵ – چنانچه تصویب یک ضمیمه یا اصلاحیه یک ضمیمه متضمن اصلاح کنوانسیون باشد آن یا اصلاحیه ضمیمه تا زمانی که اصلاحیه کنوانسیون لازم الاجرا نشده باشد نخواهد بود.
ماده ۱۷ – پروتکل ها:
۱ – کنفرانس اعضا می تواند در هر یک از نشست های عادی خود پروتکل هایی را برای کنوانسیون تصویب نماید.
۲ – متن هر پروتکل پیشنهادی حداقل شش ماه قبل از برگزاری نشست مربوطه توس دبیرخانه با اطلاع اعضا خواهد رسید.
۳ – شرایط لازم الاجرا شدن هر پروتکل در همان سند تعیین خواهند شد.
۴ – فقط اعضا کنوانسیون می توانند عضو پروتکل ها گردند.
۵ – تصمیم ها طبق هر پروتکل فقط توسط اعضای پروتکل مربوطه اخذ می شوند.
ماده ۱۸ – حق رای :
۱ – هر عضو کنوانسیون دارای یک رای می باشد مگر در مواردی که در بند (۲) زیر عنوان شده است .
۲ – سازمان های منطقه ای همبستگی اقتصادی در امور مربوطه خود تعداد رای برابر با تعداد کشورهای عضو خود که عضو کنوانسیون نیز هستند خواهند داشت .
چنین سازمانی در صورتی که هر یک از کشورهای عضو آن از حق رای خود استفاده نماید اقدام به استفاده از حق رای خود نخواهد نمود، عکس این امر نیز صادق است .
ماده ۱۹ – امین اسناد:
دبیر کل سازمان ملل متحد امین اسناد کنوانسیون و پروتکل هایی است که طبق ماده (۱۷) تصویب می شوند.
ماده ۲۰ – امضا:
این کنوانسیون جهت امضا کشورهای عضو سازمان ملل متحد یا هر یک از آژانس های تخصصی آن یا کشورهای عضو اساسنامه دیوان دادگستری بین المللی و سازمان های منطقه ای همبستگی اقتصادی در طول کنفرانس سازمان ملل متحد در مورد محیط زیست و توسعه که در ریودوژانیرو برگزار می گردد و سپس در مقر سازمان ملل متحد در نیویورک از (۲۰ ژوئن ۱۹۹۲ الی ۱۹ ژوئن ۱۹۹۳) مفتوح خواهد بود.
ماده ۲۱ – ترتیبات موقت :
۱ – وظایف دبیرخانه که در ماده (۸) عنوان گردیده است به صورت موقت توسط دبیرخانه ای که طی قطعنامه شماره ۲۱۲/۴۵ مورخ (۲۱ دسامبر ۱۹۹۰) مجمع عمومی سازمان ملل متحد ایجاد شده است به اجرا در خواهند آمد که این امر تا پایان اولین نشست کنفرانس اعضا به طول خواهد انجامید.
۲ – ریاست دبیرخانه موقت مذکور در بند (۱) فوق همکاری نزدیکی به هیات بین الدولی تغییرات آب و هوا خواهد داشت تا اطمینان حاصل شود که می تواند جوابگوی مشاوره های علمی و فنی مورد نظر باشد. مشاوره مذکور را می توان از سایر موسسات علمی مربوطه نیز دریافت نمود.
۳ – تشکیلات زیست محیطی جهانی برنامه توسعه سازمان ملل متحد، برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد و بانک بین المللی ترمیم و توسعه به صورت موقت انجام عملیات ترتیبات مالی مذکور در بند (۱۱) را بر عهده خواهند داشت . در این رابطه تشکیلات زیست محیطی جهانی باید مورد بازسازی ساختاری مناسب قرار گرفته و عضویت آن به صورت جهانی درآید تا بتواند پاسخگوی الزامات ماده (۱۱) باشد.
ماده ۲۲ – تصویب ، پذیرش ، تایید یا الحاق :
۱ – کنوانسیون منوط به تصویب ، پذیرش ، تایید یا الحاق کشورها و سازمان های منطقه ای همبستگی اقتصادی خواهد بود. کنوانسیون از روز بعد از امضا برای الحاق مفتوح خواهد بود. اسناد مربوط به تصویب ، پذیرش ، تایید یا الحاق نزد امین اسناد کنوانسیون سپرده خواهند شد.
۲ – هر سازمان منطقه ای همبستگی اقتصادی که عضو کنوانسیون شود و هیچ یک از کشورهای آن عضو کنوانسیون نباشد متعهد به انجام کلیه تعهدات کنوانسیون خواهد بود. در صورتی که یک یا چند کشور عضو سازمان مذکور، عضو کنوانسیون نیز باشند، سازمان مربوطه و کشورهای عضو آن در مورد مسئولیت های خود برای انجام تعهدات موضوع این کنوانسیون تصمیم خواهند گرفت . در چنین مواردی ، سازمان مربوطه و کشورهای عضو آن نمی توانند مشترکا اقدام به استفاده از حقوق خود در این کنوانسیون نمایند.
۳ – سازمان های منطقه ای همبستگی اقتصادی در اسناد مربوط به تصویب ، پذیرش ، تایید یا الحاق خود اقدام به اعلام حدود صلاحیت خود در رابطه با امور تحت نظارت کنوانسیون خواهند نمود. این سازمان ها همچنین هر گونه اصلاح قابل توجه در حدود صلاحیت خود را به امین اسناد کنوانسیون اطلاع خواهند داد که متعاقبا توسط وی به اطلاع اعضا خواهد رسید.
ماده ۲۳ – لازم الاجرا شدن :
۱ – کنوانسیون در روز نودم پس از دریافت پنجاهمین سند تصویب ، پذیرش ، تایید یا الحاق لازم الاجرا خواهد شد.
۲ – برای هر کشور یا سازمان منطقه ای همکاری اقتصادی که پس از دریافت پنجاهمین سند تصویب ، پذیرش ، تایید یا الحاق اقدام به تصویب ، پذیرش ، تایید یا الحاق به کنوانسیون نماید لازم الاجرا شدن کنوانسیون از روز نودم پس از ارائه سند تصویب ، پذیرش ، تایید و الحاق آن سازمان یا کشور آغاز خواهد شد.
۳ – در بندهای (۱) و (۲) فوق ، هر یک از اسنادی که توسط سازمان های منطقه ای همبستگی اقتصادی ارائه شود علاوه بر اسناد ارائه شده از سوی کشورهای عضو آن سازمان در نظر گرفته نخواهد شد.
ماده ۲۴ – حق شرط:
هیچگونه حق شرطی را نمی توان برای کنوانسیون قائل شد.
ماده ۲۵ – کناره گیری :
۱ – در هر زمان پس از سه سال از تاریخی که کنوانسیون برای یک عضو لازم الاجرا گردیده ، آن عضو می تواند با اعلام کتبی به امین اسناد کنوانسیون از کنوانسیون کناره گیری نماید.
۲ – این گونه کناره گیری یک سال پس از دریافت اعلام کناره گیری عضو توسط امین اسناد کنوانسیون یا هر زمان بعدی که در اعلامیه کناره گیری عنوان شده باشد لازم الاجرا خواهد شد.
۳ – هر عضوی که از کنوانسیون کناره گیری نماید، چنین تلقی خواهد شد از پروتکل های کنوانسیون نیز که عضو آن ها می باشد کناره گیری نموده است .
ماده ۲۶ – متون معتبر:
نسخه های اصلی این کنوانسیون به زبان های عربی ، چینی ، انگلیسی ، فرانسوی ، روسی و اسپانیایی از اعتبار یکسان برخوردار بوده و نزد دبیر کل سازمان ملل متحد سپرده خواهند شد.
ما امضاکنندگان زیر که دارای اختیار مجاز می باشیم با رویت موارد فوق اقدام به امضا این کنوانسیون نموده ایم .
انجام شده در نیویورک ، نوزدهم اردیبهشت ماه یک هزار و سیصد و هفتاد و یک هجری شمسی مطابق با نهم ماه مه یک هزار و نهصد و نود و دو میلادی .
ضمیمه ۱
استرالیا – اتریش – بیلوروسی * – بلژیک – بلغارستان * – کانادا – چک واسلواکی * – دانمارک – جامعه اقتصادی اروپا – استونی * – فنلاند – فرانسه – آلمان – یونان – مجارستان * – ایسلند – ایرلند – ایتالیا – ژاپن – لاتوی * – لیتوانی * – لوکزامبورگ – هلند – زلاندنو – نروژ – لهستان * – پرتقال – رومانی * – فدراسیون روسیه * – اسپانیا – سوئد – سویس – ترکیه – اوکراین * – بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی – ایالات متحده آمریکا.
کشورهایی که فرآیند حرکت به سمت اقتصاد بازار را طی می کنند.
ضمیمه ۲
استرالیا – اتریش – بلژیک – کانادا – دانمارک – جامعه اقتصادی اروپا – فنلاند – فرانسه – آلمان – یونان – ایسلند – ایرلند – ایتالیا – ژاپن –
لوکزامبورگ – هلند – زلاندنو – نروژ – پرتقال – اسپانیا – سوئد – سویس – ترکیه – بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی – ایالات متحده آمریکا.
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده منضم به متن کنوانسیون شامل مقدمه و بیست و شش ماده و ضمایم آن در جلسه روز یکشنبه شامل مقدمه و بیست و شش ماده و ضمایم آن در جلسه روز یکشنبه ششم خرداد ماه یک هزار و سیصد و هفتاد و پنج مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۳/۳/۱۳۷۵ به تایید شورای محترم نگهبان رسیده است .
