۱ـ با تمام زندانیان باید با احترام مقتضی نسبت به حیثیت و ارزش ذاتی آنان به عنوان انسان رفتار شود .
٢ـ در رفتار با زندانیان نباید هیچ تبعیضی براساس نژاد، رنگ، جنسیت، دین،افکار سیاسـی یـا افکـار دیگـر، منشـا ملـی یـا اجتمـاعی،اعمال شود .
٣ـ با وجود این، بهتر است به عقاید دینی و سنتهای فرهنگی گروهی که زندانیان بـه آن تعلـق دارنـد، هرگـاه شـرایط محلـی ایجـاب کند، احترام گذاشته شود
۴ـ مسئولیت زندانها برای بازداشت زندانیان و حفاظت از اجتماع در برابر جنایت و جرم بایـد هماهنـگ بـا سـایر هـدفهـای اجتمـاعی
کشور و مسئولیتهای بنیادی آن برای حمایت از رفاه و توسعه کلیه اعضای اجتماع به انجام برسد .
۵ ـ به استثنای محدودیتهایی که حقیقت زندانی شدن به وضوح ایجاب می کند، کلیه زندانیان باید از حقوق بشر و آزادیهای بنیادی
تعیین شده در اعلامیه جهانی حقوق بشر، و اگر کشور مربوطه عضو یا طرف باشد، میثاق بین المللـی حقـوق اقتصـادی، اجتمـاعی و
فرهنگی، و «میثاق بین المللی حقـوق مـدنی و سیاسـی» و پروتکـل اختیـاری آن، و حقـوق مشـابه دیگـری کـه در سـایر میثـاقهـای
سازمان ملل متحد تعیین شده، برخوردار باشند .
۶ ـ کلیه زندانیان باید حق شرکت در فعالیتهای فرهنگی و آموزشی به منظور رشد و توسعه کامـل شخصـیت انسـانی خـود داشـته
باشند .
٧ـ تلاشها در جهت حذف حبس انفرادی به عنوان مجازات، یا در جهت محدود کردن استفاده از آن، باید انجام و تشویق شود .
٨ ـ شرایطی باید ایجاد شود تا زندانیان بتوانند کاری دارای مزد انجام دهند که پیوستن آنان را به بازار کارکشورشان تسهیل کند و بـه
آنان اجازه دهد به حمایت مالی از خود و خانواده های خود مساعدت کنند .
٩ـ زندانیان باید به خدمات بهداشتی موجود در کشورشان بدون تبعیض به علت موقعیت قانونی خود، دسترسی داشته باشند
١٠ـ با مشارکت و کمک موسسات محلی و اجتماعی، و با توجه لازم به منافع قربانیان، برای پیوستن دوباره زندانیان سابق بـه جامعـه
تحت بهترین شرایط ممکن باید شرایط مساعد ایجاد شود .
١١ـ اصول فوق باید منصفانه و بیطرفانه اجرا شود.
